رفـیــق شــهیـــــــد جـګړن عبدالـکریم

رفـیــق شــهیـــــــد جـګړن عبدالـکریم

تهیـه، ترتیب و بازتایپ از ع . ق . فضـلی

صبح فردا، پسرم باز بخواند بسرود

که به هشیاری حـزب پـدرم باد درود

در تاریخ ملل روزهای هست که فراموش ناشدنی اند؛ و این روزها بخاطر آن ارزشمند هستند که چهرۀ زمان خودرا تغییر داده و به ارزشمندی انسان صحه گذاشته اند؛ ارزشمند اند بخاطری كه مناسبات روبزوال را شکسته و اهریمن را بساط چیده اند، و بالاخره گرامی اند، چونکه خواست زمان و انسان زمان بوده اند و . . .

در تاریخ دیرینۀ سرزمین ما نیز از این روزهای تاریخی کم نيست. اگر از یادآوری روزهای تاریخی گذشته های دور کشور خود ناگفته بگذریم، در صفحات اخیر تاریخ کشور ما، روز استقلال و روز آغاز انقلاب ملی و دموکراتیك ما، با وضاحت در تمام در نظر تجلی می کنند. زيرا همان گونه که مردم ما با قاطعیت و مردانگی تمام استعمار کهنه کار بریتانوی را که «آفتاب در سرزمینش غروب نمی کرد» بزانو درآوردند؛ با پیرزوی انقلاب ملی و دموکراتیک ثور نیز برای همیشه بر سلطۀ سیاسي– اقتصادي؛ فیودالیزم، استعمار و امپریاليزم در سرزمین آزادۀ خود پایان بخشیدند؛ که در همه این تغییرات بزرگ و پیروزی های سترگ نقش انسان برازنده و تعیین کننده بوده است.

همگام با لحظاتی که پیروزی های بزرگ مردم خود را بخاطر میآوریم، چهره های تابناك، بزرگ مردان راه آزادی، در مقابل چشمان ما نیز قد برمی افرازد. آن مردانی که با سرسپردگی کامل و ايمان راسخ تا آخرین دقایق حیات در راه حق و عدالت، در راه مبارزه با عقب ماندگی ها و سیاهی ها استوارانه گام برداشتند و هرگز اجازه ندادند که تاریکی بر روشنایی اهريمن بر اهورامزدا چیره گردد . . .

این بار نیز که ما بر مرثیۀ این شهدای راه وطن نشسته ایم؛ سوانح يك تن از سرپردگان راه انقلاب را با افسردگی از فراق همۀ شان ورق میز نیم:

عبدالكريم ولد محمد نبی به سال (۱۳۱۹) در یک فامیل زحمت کش در ولسوالی سرخ رود ولایت ننگرهار، دیده به جهان کشود. او که به مسلک عسکری عشق آتشین داشت، بعد از ختم دورۀ ابتدائی و تحصیلات دورۀ ثانوی در حربی ښونځی، از طریق پوهنځی هوایی شامل مسلک مقدس عسکری گردید. عبدالكريم با علاقه مندی تمام و استعداد سر شاری که داشت توانست دورۀ معينه ای تحصیلی نظامی خود را پیروزمندانه سپری کند و بعداً به تاریخ ۱۹/۹/۱۳۳۹ بحیث دریم بريدمن در مسلک برق هوایی تثبیت رتبه شده و در بست قوای هوایی بحیث افسر به وظیفۀ محوله اش توظيف گرديد.

بریدمن عبدالكريم نظر به ذکاوت، لیاقت، اخلاق نیکو و وظیفه شناسی به تاریخ ۱/۶/۱۳۴۱ به رتبۀ دوهم بریدمنی و بعداً به تاریخ ۱/۶/۱۳۴۵ به رتبۀ لمړی بریدمنی ترفيع نمود. هم چنان موصوف توانست به تاريخ اول سنبله سال ۱۳۴۸ به رتبۀ تورنی و به تاريخ اول سنبله سال ۱۳۵۲ با حفظ یک سال قدم به رتبۀ جگتورنی ترفيع نماید؛ سپس عبدالكریم به تا يخ ۲۶/۴/۱۳۵۵ به رتبۀ جگړنی رسید.

جگړن عبدالکریم نظر به وظیفه شناسی، لیاقت و کاردانی ایکه در خود داشت، و با در نظرداشت پشتکاری که به وظايف محوله از خود نشان میداد، به اساس امر مقامات ذيصلاح در سال ۱۳۵۶ به حیث آمر قسم سوم تخنیکی میدان هوایی بگرام به وظیفه گماشته شده و تا آخر با و جدان پاك و روان انقلابی وظیفۀ محوله خود را موفقانه بسر رسانید. همچنان لازم به تذکر است که عبدالکریم این فرزند صدیق وطن در سال ۱۳۵۲ افتخار عضویت ح.د.خ.ا. را حاصل نمود.

پیروزی انقلاب ملی و دموکراتیک ثور هم چنانكه برای همه وطن پرستان طليعۀ درخشانی بود و در زندگی همۀ مردم ما تاثیر بسزای خود را گذاشت، درب های تازه یی را نیز بخاطر ترقی و تعالی جامعۀ ما و سهمگیری فرزندان راستین مردم زحمت کش افغانستان در اعمار جامعه نوین کشود. در چنین فرصتی جگړن عبدالكريم نيز چون همیشه به مثابه یک انسان زحمت کش مسیر کوشندگی خود را دنبال نموده و تمام نیروی خود را در راه خدمت مردم و وطن قرار داده بود. ولی دیری نگذشت که خفاش سیه بالهای پر مصیبت خود را بر وطن تازه از بندرسته یی ما گسترده ساخت و جامعۀ ما را به تیره گی گرفت. دشمن در وجود باند آدمخوار امین از کشته، پشته ساخت و از خون پاك وطنپرستان جویبار خونین. هزاران قلبی را که بخاطر اعتلای وطن می تپید به خاك و خون کشیده و ملتی را در عزای فرزندان خود نشاند. در همین گیر و دار بود که جگړن عبدالكریم که مثل مليون ها انسان دیگر قلبش بخاطر سرزمینش می تپید، همانند هزاران انسان انقلابی و میهن دوست دیگر سرنوشتش زنجیر و زندان شد. او را فقط به همین جرم که نمیتوانست جنایات ایشان را ببیند و مسکوت بنشیند، یعنی به جرم عشق به انسان و وطنش به تاریخ بیستم ماه حوت سال ۱۳۵۷ زندانی نموده و به شهادتش رسانیدند.

روحش شاد و یادش گرامی باد.

انالله و اناالیه راجعون

وزارت دفاع ملی و قوای هوایی جمهوری دموکراتیک افغانستان شهادت این افسر جوان و انقلابی خود را یک ضایعۀ جبران ناپذیر دانسته به روان پاک او درود فرستاده و از بارگاه خداوند متعال (ج) به بازماندگانش صبر جمیل می طلبد.

ما یاد او و همه شهدای راه انقلاب و وطن را گرامی داشته و مصمم هستیم راهی را که ایشان با خون خود رنگین کرده اند تا به آخر بپیماییم.

یاد همه شهدای راه انقــــلاب و وطن گرامی و خاطرۀ تابناک شان جاویدانه باد!

«اردو» مجلۀ ماهانۀ وزارت دفاع مــلی

شماره اول، حمل سال ۱۳۶۰

بازتایپ: ع . ق . فضلی

توجه:

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد