کشور افغان شده، سخت پــريشان دريغ
گشته زمين و وطن، بي بر و ويران دريغ
دشمن و خصم ديار آمده بس بي شمار
ساخــته بر قـــتل ما لشکر نادان دريغ
جمله نو باوگان، غنچه پر پر شدند
تا گل اميد شان شــد ز گلستان دريغ
تيره دل طالـــبان طرح بلا مي کند
ملک کجا مي زيد از يد دونان دريغ
از همه جا رانده ايم زير ستم مانده ايم
بر سر ما ريختند بمب چــــو باران دريغ
راکت و موشک چرا از همه بر ميرسد
وز همه جا می کشد خيل عزيزان دريغ
عزم وطن کرده آه باز گشاده است بال
پادشــه کرکسان روی به ميدان دريغ
راه رهائي دگر جبهه واحد بــــــود
تا نشود زندگي سخت از انسان دريغ