24/11/2006   

افغانستان و ادامۀ عملیاتِ

 « آزادیِ پایدار » (!)

 وضع امنیتی افغانستان به طور فزاینده یی دراماتیک میشود. پنجسال بعد از پایان پیروزمندانۀ عملیاتِ «آزادی پایدار» (!) بیمِ آن میرود که وضع در افغانستان از کنترول خارج شود. "مایکل هایدین" رییس سازمان خبررسانی مرکزی امریکا (سیا) در بازپرسیِ در مجلسِ سنا تأیید کرد، که در افغانستان رشدِ شدیدِ اثراتِ «القاعده» به مشاهده میرسد و تعدادِ جنگجویانِ «طالبان» نیز رو به افزایش است. در عین حال تروریستها از تجربه و تاکتیکِ حملۀ موردِ استفاده در عراق تقلید میکنند. به قولِ "هایدین" که چندی پیش از کابل بازدید کرد، « القاعده حلقۀ اتصال میانِ عراق و افغانستان میباشد». "جنرال مایکل میپلز" رییس عمومی سازمانِ اطلاعات پنتاگون نیز از نتیجه گیریهای رییس سیا حمایت کرد.

 تحقیقاتی که از چگونه گی وضع امنیتی در کشور توسطِ حکومتِ افغانستان، با همکاری سازمانِ مللِ متحد صورت گرفته است، بازتابدهندۀ وضع نگران کننده ییست، که در هفتۀ گذشته در مطبوعات انتشار یافته است. در تحقیقاتی که از وضع امنیتی کشور صورت گرفته است، به متشنج شدنِ روزافزونِ وضعیتِ نظامی نیز اشاره شده است. اگر در سال گذشته، هرماه در حدودِ ۱۳۰ حمله بر نیروهای کشورهای ناتو در افغانستان ثبت شده است، در طی ماه مارچ سال روان– ۳۰۰ حمله، ولی حالا در حدود ۶۰۰ حمله در یکماه میباشد. در نتیجۀ این رویدادها و همچنان عملیاتِ عمدتاً امریکاییها، نیروهای انگلیسی و کانادایی در ولایتهای جنوبی و شرقی از آغازِ همین سال بیشتر از ۳۷۰۰ افغان، شاملِ بیشتر از ۱۰۰۰ اهالی غیرِنظامی، کشته شده است.

  علاوه بر این در تحقیقات گفته شده است، که وضع امنیتی به طور فزاینده دراماتیک (پیچیده) میشود. در بسیاری مناطق کارهای بازسازی متوقف ساخته شده است، مکتبها مسدود است، سازمانهای بشردوستانۀ بین المللی کارمندان خود را فرا خوانده اند. در بخشِ قابلِ ملاحظه یی از کشور «مردم را به حال خودِشان رها کرده اند یا برای «طالبانی»، که قدرت شان به طورِ خطرناکی بیشتر گردیده، رها کرده اند». نمایندۀ مللِ متحد در امور افغانستان "توم کینیگس" اعلام میکند: «برای این که از شکست نجات یافت، نیروی فراوان نظامی لازم است».

 این ها همه یک بخشِ از مباحثۀ به راه انداخته شده یی اند، که کنفرانس سران ناتو در «ریگا» پیشبینی کرده بود، که در آن کنفرانس مسألۀ افغانستان مجدداً به عنوان یکی از مسایل اساسی در نظر گرفته شده بود. واشنگتن، که «قوتهای محدودِ نظامی» دههزار نفری اش چندی قبل تحت فرماندهی ناتو ( دارای بیشتر از ۳۱ هزار سرباز و افسر ) درآمد، تلاش میکند «بارِ» فعالیتهای نظامی خود را در افغانستان کاهش دهد. ایالات متحدۀ امریکا، به ویژه میکوشد تا واحدهای نظامی متحدانِ مانندِ جرمنی و فرانسه، که نسبتاً در مناطقِ آرامترِ کشور مستقر هستند، نیز در تصادمها با «القاعده» و «طالبان» در ولایتهای جنوبی و شرقی افغانستان شرکت کنند.

  بی میلی عده یی از کشورها به درگیرشدن در فعالیتهای جنگی موجبِ گفتگوهایی در بارۀ « دودسته گی ناتو » در صفوفِ نیروهای بین المللی یاری امنیتی (ایساف) شده است، موقعی که بعضیها میجنگند، متحملِ تلفات میشوند و « وظایفِ خطیری » را در محلی، در ولایت قندهار انجام میدهند، ولی متحدانِ دیگر «آبجو مینوشند».(!) در این رابطه جرمنی، که در افغانستان دارای واحدِ نظامی متشکل از ۲۹۰۰ نفر بوده و در ردیفِ سوم از لحاظِ کمیت قرار دارد، زیرِ فشارِ بی سابقه قرار گرفته است. کار به جایی رسیده است، که در اجلاسِ پارلمانی ناتو که اخیراً در شهرِ کییوبیکِ کانادا برگزار شده بود، نماینده های امریکایی، بریتانیایی، کانادایی و هالندی حکومت آلمان را در مسؤول بودنِ غیرِمستقیم به خاطرِ مرگِ «۱۲سربازِ» کانادایی متهم کردند، که آلمانها در جریانِ جنگها در جنوبِ افغانستان از کمک به آنها خودداری کردند.

  فرمانده کُلِ نیروهای ناتو "جیمز جانز" هنگام بازدیدش به منظورِ تفتیش از «ساحۀ مسؤولیتِ» نیروهای آلمانی در صفحاتِ شمالِ افغانستان، جایی که جنگ نیست، مستقیماً با لحنِ آمرانه یی اعلام کرد: «ما خیلی زیاد میخواهیم که آلمانیها را در جنوب داشته باشیم». دیروز روزنامۀ «فرانکفورتر الگیماینی زونتانتسایتونگ» مصاحبۀ یک مقام بلند پایۀ ناشناسِ پنتاگون را نقل کرده بود. وی از حکومتِ فدرال تقاضا میکرد که «یک گام فراتر بردارد»، برای آنکه «فرماندهی کُلِ نیروها در افغانستان این حقِ را داشته باشد که از آلمانیها صبح تقاضای نیرو کند و شام آن کندکِ را به خاطرِ عملیات در جنوب در اختیار داشته باشد».

  طبقِ اطلاعاتِ منابع بروکسل، در ناتو تخمیناً چنین استدلال میکنند: از آن جا که نخست وزیر انجیلا میرکیل خواهانِ بهترشدنِ مناسباتِ اقیانوسِ اطلس- مصرانه تر از سلفِ خود است، در این صورت در ریگا شانسِ وادار کردنِ وی وجود دارد که با پیوستنِ (بوندیسفیر) آلمان به فعالیتهای جنگی در جنوبِ افغانستان موافقت کند. ولی بعد از غالب شدن بر آلمان، دیگر مشکلی نیست دیگرانِِ را هم که «آبجو مینوشند» به تقلید از آن وادار کنیم.

  تا به حال برلین مقاومت میکند. نخست وزیر آلمان اعلام کرد، که (بوندیسفیر) آلمان باید مانند سابق روی مسایل تأمین امنیت و بازسازی در ولایتهای شمالی افغانستان متمرکز شود. مطابق ارقام نظرسنجی، ۸۲% آلمانیها مخالفِ مشارکتِ (بوندیسفیر) آلمان در فعالیتهای جنگی هستند. بنابر این اجلاس سرانِ ناتو برای برلین یک آزمایشِ جدی سیاسی خواهد شد.

 http://www.afghanistan.ru/doc/7328.html

    منبع : «نیزاویسیمایا گازیتا»