پنجشنبه، ۲۶ اپریل ۲۰۱۸
درست از وقوع بزرگترین تحول تاریخی در کشور ما چهل سال میگذرد، اما این تحول عظیم و ذو جوانب برای عده ای کثیری از مردمان سرزمین مان طلایهء امید و رهایی از چنگال خونین بازمانده گان آل یحیی و حامیان استعماری و استثمار پیشه بود، و از سویی دیگر به مثابه (هیولای وحشت و سرآغاز به اصطلاح فاجعه) و یا عناوین دیگری . . .
بیایید مرور گذرا و اشارۀ مختصر کنیم به آنچه میهنپرستان را وادار به اقدام کرد، میهنپرستان پر شور و الهام گرفته از پیشروان انقلابی میهن که در کوره های سوزان شکنجه گران جان دادند، کور شدند، خانواده های شان از کودکان تا سال خورده گان از زنان تا مردان از نوجوانان تا جوانان برومند یکی پی دیگری در زندان های مخوف ارگ شاهی (زندانیان ارگ کشتی نشینان مرگ)، سیاه چاه های بالا حصار، محابس موتی و دهمزنگ به چوبه های دار میرند و یا در کوته قفلی های انفرادی، در زیر (سیر های) غل و زنجیر جان می سپردند و یا کور و معیوب شده و در همان دخمه های تار و نمور میپوسیدند.
آری، میهنپرستان بر اندازنده ای سیطره آل یحیی و نابود کنندۀ پایه های سیاه و ارتجاعی آن، از نیاکان دلیر و سر سپردۀ چون محمد عثمان خان پروانی، جویا ها، بسمل ها، محمودی ها و دهها و صدها مرد سر به کف کشور خویش که "ترک جان و ترک مال و ترک سر کردند" به نیکی آموخته بودند و ندای رسایی شان را می نوشتند که می گفتند:
(گرچه ما را سوختند باک نیست فکر ویران کردن خانه صیاد کنید).
این ندا از یک سو فقر و سیاه روزی توده های وسیع از جانبی، ظلم و استبداد، کنده و زندان و به زنجیر کشیده شدن پدران شان و تازه و بار دیگر ترور، حبس و اهانت رهبران شان افسران جوان حزب دموکراتیک خلق افغانستان را به طغیان و عصیان سوق داد که شوریدند و بر مبنای فلسفه "ضرورت و تصادف" قیام مسلحانهء هفتم ثور به وقوع پیوست.
کاملاً واضح و روشن بود که هیچ برنامۀ از پیش تنظیم شده برای قیام و یا انقلاب وجود نداشت و اصولا نمیتوانست داشته باشد.
غرور و تکبر بازمانده گان آل یحیی به گونۀ محاسبات قبلی و نادیده گرفتن شعور سیاسی مردم به ویژه افسران جوان کشور یکی دیگر از خطا های حاکمان وقت بود که منجر به قیام هفت ثور شد.
آنان بار دیگر میخواستند به روال کهنۀ اسلاف شان شاه محمود خان به اصطلاح (پدر دموکراسی؟) با کور دلی و حماقت، رهبران حزب دموکراتیک خلق افغانستان را نابود کنند. اما افسران میهن پرست حزبی به دفاع برخاستند تا رهبران شان را نجات دهند، که در جریان نجات، نظام پوسیده چنان لرزان و بی بنیاد بود که با یک تکانه فرو پاشید و تحول هفت ثور بر ح.د.خ.ا. تحمیل شد، حزبی که هنوز به بلوغ نرسیده و از عمرش سیزده سال نمی گذشت بار عظیم به دوشش افتاد که بایستی و ناگزیر از خودش دفاع میکرد و علیه تمام توطئه ها و دسایس ارتجاع و امپریالیسم میرزمید که تاریخ امروزه به وضاحت نشان داد.
تحول هفت ثور با هر گونه توجیه و تعبیری که بخواهند آنرا وارونه جلوه دهند قیام شکوهمندی بود که در آغاز با استقبال بی نظیر هزاران انسان آن روزها رو به رو شد. هموطنان ما روشنفکران، سربازان، زحمتکشان با هزاران امید و آرزو بر سربازان گل میریختند با آب و نان و نوشابه از سربازان پذیرایی می کردند، تانک و میله های تانک ها را گل پوش میکردند و با دیده گان شگفت انگیز و حیرت زده به سربازان و افسران مرتبات تانک ها می نگریستند و شجاعت شان را میستودند.
اشتباه نکرده بودند، این کودتای نبود که قدرت را از یک نظام مستبد و ستمگر به نظام مستبد و ستمگر دیگرش منتقل کند، بلکه قدرت را از یک طبقه استثمارگر و حاکمه مرتجع به نماینده گان انقلابی و مترقی جامعه و طبقه زحمتکشان کشور انتقال داده بود.
در همان آغاز دو میلیون و هفتصد هزار دهقان را از گروی فئودال ها و سود خوران نجات بخشید و به هزاران دهقان بی زمین و کم زمین، زمین اعطاء و آیندۀ بهتری را نوید داد.
اتحادیه های دهقانان، اتحادیه های اصناف و کارگران، سازمان های دموکراتیک زنان، جوانان، معلمان و استادان، هنرمندان خلاق را ایجاد و کوپراتیف های تعاونی را در خدمت به دهقانان به وجود آورد و به صدها و هزارها انسان بی سر پناه سر پناه داد، کوپون آرد رایگان، روغن، شکر و صابون و حتی پل یا تیغ ریش تراشی به خانواده ها و به اطفال صنوف ابتدائیه مدد معاش کمکی و در رفع سایر نیازمندی های ضروری شان مساعدت میکرد. تحولات هفت ثور نیروهای مترقی منطقه را ترغیب به پیشروی و آتش به جان نیروهای ارتجاعی و حامیان امپریالیستی شان افکند.
ارتجاع سیاه که فتوای جهاد شان را مزدوران امپریالیسم صادر کرده بود کمر به نابودی پیشرفت و ترقی بستند، بیش از دو هزار مکتب، هزاران پل و پلچک و تاسیسات عام المنفعه را آتش زدند و تخریب کردند و نامش را جهاد گذاشتند.
طی این جهاد نا مقدس هزاران حزبی، دهها هزار سپاهی و افسران میهن پرست را به گناه میهن پرستی و آرزوهای شریفانه انسانی و آتشین پیشرفت و ترقی به شهادت رساندند و کشور را برای ابد به اسارت و فرمانبرداری ارتجاع و امپریالیسم جهانی کشاندند.
نفرین به ارتجاع و امپریالیسم!
درود به روان پاک شهدای راه آزادی و ترقی اجتماعی!
فرخنده باد چهلمین سالروز تحول هفت ثور!
م. ن. شوریـده
توجه!
کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است
کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد
Copyright©2006Esalat