به بهانهء فرا رسیدن نوروز جشن باستانی، دیرینه و عنعنوی کشور ما افغانستان
با فرا رسیدن بهار حملات انتحاری، انفجار بم، راکت زدن، بمباردمان طیارات و نشانه گیری افراد ملکی بیشتر خواهد شد !!!!!! + ؟؟؟؟؟
سالهاست که با فرا رسیدن بهار و جشن عنعنوی نوروز نعرهء تهدید بهار و شکستاندن رسم شادیانهء نوروزی دلهای پر از امید را مالامال از وسوسه و اظطراب می سازد.دلهای را که از جبر تنگدستی روزگار، سردی طاقت فرسای فصل زمستان وچاره جوی دربیچارگی ها امید و ارزو های خود را به طراوت، سبزی فصل و بستر بهار بسته اند.هر چند که هر کس به توان مادی که در چانتهء خود دارد عید نوروز را به عنوان عنعنهء دیرینه و صفحهء پر رونق دور خورده طبیعیت با گستردن سفره نوروزی جشن می گیرد اما دلش را گرفتاری فریاد و نعرهء تهدید بهار و شکستاندن رسم شادیانهء نوروزی می ازارد و هر لقمهء را که از سفرهء نوروزی بر می دارد طنین صدای تهدید امیز، بی ثباتی و جنگ کامش را تلخ و طعم انچه را که می خورد احساس نمی کند، اما قبل از جمع اوری سفره همه انانیکه دور خوان گرد امده اند به بلند کردن دستهای شان را به دعای دعوت می کند و خود با صدای بلند دعا را چنین اغاز می کند: پروردگارا تو دست نامرئی را بخشکان که برای خرخره کردن پشت همسایه خانهء ما مصروف است و اورا وامیدارد تا ممثل ارادهء ان دست نامرئی باشد و باعث غم اندوه در کلبهء ما می گردد .و رنگ و رونق بهارانهء فضای خانهء ما را با رنگ، بوی و دود خاکستر و خون اغشته می سازد.خدای بجای فراوانی این همه تیر تفنگ، افزار کشت و کار بما عنایت فرما و بجای این همه تانگ و توپ، تراکتور و سایر وسایل مورد ضرورت نصیب ما گردان که مالک ان همه خود ما باشیم .همه با یک صدا آمین گفتند ولی باز هم حواسش پریشان فردای است که ایا قربانی بمباردمان طیارات بم افگن متحدین خارجی دولت خواهد بود و یا در راه روان سرزمینش نشانهء تیر تفگدار دریائی امریکا خواهد شد و یا بیخبر از همه بازی های پشت پرده طعمهء حمله ی انتحاری خواهد بود .با همین چرت ها و سودا ها و دلهرگی به پیشواز نوروز باستانی و امد، امد بهار میرود. گام های را که به پیش بر میدارد برای برداشتن گام بعدیش اطمینان ندارد.
فضل الرحیم رحیم 18 مارچ 2007