اگر مروری به گذشته ها با یک نگرش واقعاً انسانی بیندازیم این مسلم میگردد که واگذاری سلطه قدرت به جنگ سالاران و هواخواهان جهادی صرفاً به خاطر جلوگیری از برادرکشی و خطر تجرید و تجزیهء وطن یکپارچهء ما افغانستان عزیز بنا بر نیات و اهداف نیک و انسان دوستانه دولت انقلابی وقت که تحت رهبری ح د خ ا (حزب وطن ) فعالیت مینمود صورت گرفت.

 شاخصه های ایدیالوژیکی ح دخ ا با تمامی دستاورد های ان در همه عرصه های سیاسی - اقتصادی و فرهنگی با طرح جدید سیاسی آن تحت ساختار جدید تشکیلاتی (حزب وطن) به اساس روشهای استثمار گرانه دول غرب و وابستگان منطقوی آن بخصوص دستگاه جاسوسی پاکستان به ناکامی انجامید، که نیروهای راستگرای افراطی جهادی و طالبی را به وجود آورد، که پیامد های چون چور و چپاول، قتل و قتال،غارتگری، تجاوز به نوامیس ملی، تخریب آثار عتیقه و باستانی، ترویج و افزایش مواد مخدره و باالاخره تخریب سراسری میهن محبوب ما ا فغانستان عزیز را در بر داشت، که هیچ انسانی اگر ذره یی از شان و شرف ادامیت برخوردار است نمیتواند از ان منکر بود.

مطلب اساسی در اینجاست، که بعد از دسترسی بقدرت توسط بنیادگران که تحت عناوین مختلف مذهبی به رهبری تنظیمهای مختلف وارد صحنه عمل گردیدند و رهبری دولت افغانستان را بدست آوردند، از همان اغاز بنیادِ دولتی را پایه گذاری نمودند، که کشور عزیز ما افغا نستان یعنی مهد علم و تمدن و فخر اسیا را از مسیر اصلی ترقی و انکشاف در همه عرصه های حیات سیاسی - اقتصادی و فرهنگی به بیراهگی که خصلت افراطیون راستگرا میباشد سوق و اداره نمودند.

بسته کردن درب دانشکده ها، محرومیت زنان از حقوق حقه تحصیل، از بین بردن منابع و وسایل تبلیغاتی فردی و جمعی، جنایات و فساد مختلف اخلاقی، ترور و کشتار فردی و جمعی وطنپرستان اعم از زنان، دختران، مادران، پدران، جوانان، کودکان، قطاع الطریقی و صد ها چون مثالهای دیگر از جمله کارنامه های این مجاهدین نام نهاد اسلامی و مدافعیین راه حق و اسلامیت می باشد، که تاریخ وطن کمتر نذیر آنرا دیده است.

بروز اختلافات میان جهادیها و طالبان و حامییان ان حتی بعد از به قدرت رسیدن به امور سیاسی و ادارهء دولت جمهوری دیموکراتیک افغانستان نه تنها راه حلی را برای استقرار اوضاع سیاسی - اقتصادی و فرهنگی کشور به ارمغان نیاورد، بلکه با وجود حضور نظامی ناتو و وابستگان ان به تشنج بیشتر اوضاع سیاسی در کشور و در منطقه و جهان گردید.

گروه های طالبان با همدستی دسته های خورد و کوچک دیگر - مخصوصاً گلبدین و حامییان وی به تجدید و ارایش نیرو های تخریب گرانه خود برخواسته اند . دست اندر کارشدن به قطاع الطریقی شاهراه ها و حملات مسلحانه به دستگاه های امنیتی و دولتی کشور، چور و غارت مواد غذایی، ازدیاد شدن سارقین مسلح حتی در مرکز شهر کابل، اختطاف کارمندان سیاسی و تخصصی و ژورنالیستهای کشور های متحابه و کمک کننده موید این حقایق میباشد .

کثرت روز افزون فعلی بیکاران، پایین بودن سطح درآمد مامورین و کارمندان دولتی، ارتشا، عدم ثبات نظم اداری، عدم مراقبت جدی امور ترافیکی خاصتاً در شهر کابل همه و همه  شاخصه های دولت فعلی جهادی و طالبی را تشکیل میدهد و این شاخصه ها به فرد فرد مردم شرافتمند میهن عزیز ما چون افتاب عیان است.

رهبران فقید دولت جمهوری افغانستان که بعضاً بدست جلادان رو سیاه جهادی و طالبی بشکل نامردانه ترین وجه بدون در نظرداشت شیوه های اسلامی و قانونی و بدون رعایت حقوق بشر بقتل رسیده اند و یا انانیکه جان بسلامت برده و در داخل کشور و یا در خارج از کشور به یاد میهن و مردم شرافتمند میهن هنوز هم بسر می برند همیشه به نمایندگان مردم، سران و ریش سفیدان قبایل، روشنفکران، استادان، معلمان و معلمات، متعلمان و متعلمات تذکراتی داشته اند، که من طور فشرده نقل قولی از ان سخنان ارزشمند شانرا در این مختصر گذارش میدهم.

این شیوه کار امریکایی است، که همیشه نیرو های ملی و وطنپرست را بدست فراموشی گذاشته و اتکا به همان نیرو های افراطی راستگرا میدارند.

هر گاه افراطیون تسلط پیدا کنند جایی برای هیچ یک از روشنفکران، وطنپرستان، دانشمندان، استادان، معلمان و علمای واقعی دین، که هدف شان تامین صلح در کشور میباشد، نخواهد بود.

با بقدرت رسیدن دسته های جهادی صلح در هیچ جاه نه در محیط کار، نه در مسجد، نه در سرک و نه در تفریحگاه ها میسر خواهد بود.

هر گاه ح د خ ا (حزب وطن ) و طرفداران سیاسی ان نباشند کسانیکه در وطن حاکمیت کنند فقط و فقط بنیادگران خواهد بود و بس.

باید بدفاع از همین حزب بحیث یک فاکتور سیاسی، که ثبات افغانستان را در مقیاس ملی و بین المللی حفظ میکند بپردازیم و با حفظ همین نیرو ها و با اتحاد با دیگر نیرو های ملی به ایجاد جامعهء مرفه بپردازیم.

سخنان خردمندانه رهبران ح د خ ا (حزب وطن) و سایر نیرو های ملی و دیموکراتیک در شرایط خاص زمانی و مکانی چه در گذشته و حال با در نظرداشت شرایط و حالات در گیر در وطن و بخاطر احیای صلح و امن در وطن مظهر ان واقعیتهایی بود و است، که انها با طرح عالمانه و واقعبینانه بگوش وطنداران و مردم صلح دوست جهان رسانیدند و میرسانند.

بروز طالبان و تجدد طلبی ارایش نیرو های انها چه در گذشته و چه در حال حاضر چیزی غیر قابل باور نیست چه طالبان همان کسانی اند که در مدارس دینی چشم بسته پاکستان به رهبری آی اس آی پاکسان، دشمن دیرینه وطن محبوب ما افغانستان، درس و تحصیل امور شرع اسلامی را به شکل تحریف امیز اموخته و با سلاح تخریبکارانه و بدستور باداران منطقوی و بین المللی وارد کارنامه میگردند.

سقوط طالبان، که ناشی از واقعه یازدهم سپتامبر 2001 عیسوی یعنی تخریب ( توون تاور) در شهر نیویارک امریکا میباشد، اساس مذاکراتی را در بن بنا نهاد، که کنفرانس بن جهادیها و بنیاد گرایان را بحیث حامیان صلح و دیموکراسی به ملت رنجدیدهء افغانستان ارمغان داد، که آقای کرزی از ابتدای رهبری یک حکومت انتقالی تا حال زعامت سیاسی و دولتی وطن ما را با همان چهره های شناخته شده ای جهادی و طالبی بدست دارد . آیا این همان کسانی نبودند، که دیروز دستان شان به خون هزاران هزار هموطن بیگناه و بیدفاع به چور و چپاول، قطاع الطریقی، فروش دختران و بیوه زنان بخارج از وطن آغشته بوده است؟

وضع نا هنجار سیاسی و عدم مرکزیت قانونی در کشور هوشداری است برای بیداری مردم وطن محبوب ما افغانستان، خاصتاً نسل جوان ان تا با درایت و اگاهی سیاسی در روند تکامل تاریخی بسوی ایجاد یک جامعهء آرام و مرفه گام بردارند . گام برداشتن بسوی ایجاد چون جامعهء شگوفان و عاری از هر نوع ستم ملی انقدر ها هم کار ساده یی نیست . به عقیدهء من در پهلوی سایر مشخصات سیاسی و اجتماعی، تصمیم گیری هدفمند برای ایجاد دیموکراسی واقعی – شجاعت، صداقت، بسیج شدن بدور یک سازمان واقعا ًانقلابی و مردمی ضرورت تاریخی میباشد و هر گاه ما پیشگام این فریضه ملی و وجیبه تاریخی خود نباشیم پس چه کسانی خواهد بود تا در راه تحقق ارمان والای مردم شرافتمند میهن محبوب ما قد علم نماید؟

هر قدر اوضاع در همه عرصه های امور تیره و بغرنج گردد به همان اندازه به مسؤولیت نیرو های مترقی و خاصتاً نیرو های چپ دیموکراتیک و همه وطنپرستان می افزاید و اگر چنین نباشد زمینه ها بیشتر از پیش به نفع دسته های متخاصم حرکت و به بقای سیاسی و اداری انها بیشتر زمینه سازی میدارد.

پس بیایید همه از تاریخ بیاموزیم - تاریخ چه در سطح ملی و چه در سطح بین المللی، آموزشی خوبی برای افراد یک ملت محسوب میگردد، زیرا صفحات تاریخ مملو از کامیابیها و شکستهاست. از تجاربِ موفقیت امیزش باید درس گرفت و شکست انرا نه بمثابه ناکامی، بلکه نکته یی اغازی برای اغاز نوین شمرد . ما در گذشته های تاریخ مبارزات خویش اشتباهات و خطا های داشتیم، اگرچه اهداف استراتیژیکی و تاکتیکی ما توام با شتابزدگیها از یکطرف و از جانبی عدم پختگی سیاسی بعضی از اعضای حزب از سوی دیگر بطالتی کم و زیاد در همه عرصه های امور بوجود اورد، ولی دستاورد هایی عظیمی در همه عرصه ها اعم ازاقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نیز داشت و بطور فشرده میتوانم بگویم، که  اعمار صد ها مسجد در سراسر کشور، ایجاد هزاران مراکز تحصیلی، توزیع زمین به دهقانان بی زمین و کم زمین، وضع قوانین مترقی منجمله قانون ازدواج، تطبیق پلانهای تعمیم سواد در سراسر کشور، صدور کوپون مواد ارتزاقی به کارمندان دولتی اعم از کارگران و اجیران طور رایگان، اعمار سر پناه ها با اشتراک مساعی داوطلبانه مردم میهن عزیز، ایجاد کوپراتیفهای زراعتی و کوپراتیفهای ماموران، سهم زنان در امور ادارات دولتی و عمدتاً دفاع از تمامیت ارضی کشور و صد ها اقدامات بنیادی دیگر از جملهء اقدامات نیک میباشند که عملی گردیده اند.

موضوع دیگری در حیات سیاسی ح د خ ا (حزب وطن) بمثابه نیروی سوق دهندهء مردم و جامعه متمایز بود همانا شیوه انتقاد پذیری سالم یعنی انتقاد از خود و انتقاد از دیگران بود. ما از بیان کمی ها و کاستیهای خود، که هر جامعه بشکلی از اشکال  با آن رو برو است نهراسیدیم و انرا همیشه چه در گذشته و چه حال به پیشگاه قضاوت اعضا و مردم شرافتمند میهن خویش در میان گذاشته ایم و خواهیم گذاشت و هیچگاهی مانند بنیاد گران جهادی و طالبی، که با وجود تخریب سراسری وطن، لاف از عدل و انصاف و صلح و دیموکراسی میزنند و جرئت اینرا نداشتند و ندارند تا با اشتباهات خود رو برو شوند، عمل نکرده ایم.

 امروز مردم شرافتمند کشور ما درسی خوبی از تاریخ گرفته اند و دیگر بازی جنگ مذهبی را تحت عنوان خطر مذهب و دین که وقتی تحت این نام همه چیز شانرا بغارت داده اند نخواهند خورد و این کهنه پسندان مانع ترقی و تعالی جایش را به قشر جوان و پیشتاز جامعه افغانی تعویض میکنند و انگاه تحت یک پرچم واحد متشکل از همه نیرو های ملی و دیموکراتیک و با شعار وا قعی دیموکراسی مردم ما راه انکشاف را در پیش خواهند گرفت.

 نروم ز سنگر حفظ ناموس وطن

گزیده ام رهی نوین بعمل و سخن