در شهر ابرآلود و بارانی هامبورگ ,جمع صمیمی دختران و پسران جوان انسامبل تیاتر و موسیقی جوانان را پی ریخته اند که چارمین نمایش آنان در نخستین شام عید بروی صحنه آمد. نمایش موسیقی و بزرگداشت چهره های برجسته دانش و موسیقی جوانان بیش از سیصد پناه گزین را در شام غربت عید خوشی و صمیمیت عرضه کرد.
لازمه چنین ابتکار چیزی نیست جز درک موقعیت نورهان در جامعه غریب اروپا و جستجوء شگرد های اشنایی آنان با زبان و داده های فرهنگی زادگاه ما. افتخار پی ریزی انسامبل را فرهنگی عزیز احمد شاه قادری دارد.آنکه فرصت اندک بین دشواری کار و خوابش را با جوانان قسمت میکند و در برپایی تیاتر از خود مایه میگذارد.
ابتذال در کار آنان ره ندارد و هر جوانه و امید رهش را به آسانی در آن میابد.روان انتقادی نمایشات در فرصت بین موسیقی و کلام باز گشای روابطی است که ظاهراً به امر عادی مبدل گردیده است وام در واقع زایده جامعه باز غربست و در فرهنگ هرچند تحول پذیرفته افغانی ـ اروپایی نمودار تلخی را برجسته میکند.
دستان جوانان هامبورگ باز تر و پر بار تر باد!
