سید داوود مصباح : فیدل کاسترو

یکشنبه، ۱۱ دسامبر ۲۰۱۶

سـید داوود مصباح

پژوهش و نگارش: سید داوود مصباح

۷ دسامبر ۲۰۱۶

چه‌ گوارا و فیدِل، ۱۹۶۰ میلادی

سخن آغازین:

{قبل از این که تحلیلی داشته باشیم از کوبا و قهرمانان پیشتاز آن منجمله فیدل کاسترو لازم است که خوانندگان جوان ما از کوبا و دست آورد های بشری آن پس از انقلاب چشم اندازی داشته باشند. فیدل کاسترو و فعالیت و کارنامه هایش در یک مقاله چه که به صدها جلد کتاب نه میگنجد. فیدل کاسترو مثل جهان جاودان است و در قلب پر تپش کمونیست های جهان زنده و الگوی مبارزه و پیکار بیدریغ انقلابی مارکسیستی، لنینیستی جهان ما و سیاره ما می باشد. بگذار از این که امپریالیست ها و یک درصدی از بشریت غارتگر کاسترو را دیکتاتور بنامند. بلی دیکتاتوری پرولتاریا شرط اول موفقیت بر آغاز نظم نوین است. برای براندازی دیکتاتوری بورژوازی، دیکتاتوری پرولتاریا نسخه بی بدیل جهان بینی علمی (مارکسیسم ، لنینیسم) است.}

کیوبا

جزیره کوبا را کریستف کلمب در ۱۴۹۲م کشف و نام کوبا را به آن داد.

اسپانیا از (۱۵۱۱ تا ۱۸۹۸م) مدت ۴۰۰ سال در اشغال خود داشت و دین عیسوی را بر مردم کوبا تحمیل کرد.

خوزه مارتی

خوزه مارتی یک شخصیت دانشمند، نویسنده توانا، شاعر و مترجم در مبارزه آزادی بخش خلق کوبا در ۱۸۹۲م حزب استقلال کوبا را تأسیس کرد. {خوانندگان و پژوهندگان می توانند مستقیم از طریق اینترنت تفصیل موضوع را مطالعه فرمایند}

زاد روز خوزه مارتی : ۲۸ ژوئن ۱۸۵۳ – هاوانا، کوبا

جان باختن در جبهه ای جنگ علیه قشون تا دندان مسلح اسپانیا ۱۹ می ۱۸۹۵م

آرامگاه: گورستان سانتانی بینیا در سانتیاگوی کوبا

خوزه مارتی از یک جنرال باز نشسته بنام «ماکسیمو گومز» دعوت کرد که فرماندهی ارتش آزادی بخش کوبا را برعهده بگیرد. جنرال گومز پذیرفت و تا وقت مرگ خود به فرماندهی ارتش آزادی بخش ادامه داد. ارتش آزادی بخش در بحبوحه نبرد با کمیت ۱۸۰۰ سرباز انقلابی با چاتمه (داس نیشکر دروی) با ارتش دو صد هزار نفری تا دندان مسلح اسپانیا می جنگید. سرانجام ارتش ۱۸۰۰ نفری بر ارتش دو صد هزار نفری پیروز شد، این یک الگو و درس تاریخی برای انقلابیون مارکسیست لنینیست است. ارتش آزادی بخش کوبا با داس نی دروی به ارتش دو صد هزار نفری اسپانیا پیروز شد تنها با این شعار «وطن یا مرگ» و داشتن جایگاه در بین خلق کوبا. ارتش آزادی بخش به فرماندهی جنرال مکسیمو گومز در ۱۸۹۸م ارتش اسپانیا را شکست داد و مجبور به ترک سرزمین آزادیخواه کوبا نمود.

مکسیمو گومز فرمانده ارتش آزادی بخش کوبا

مکسیمو گومز با فرماندهی ارتش دهقانی و روستائی آموزش نادیده و غیر مسلکی که سلاح شان چاتمه (داس نی شکر دروی) با کمیت ۱۸۰۰ نفر بود در مقابل ۲۰۰۰۰۰ سرباز و افسران آموزش دیده و مسلکی با سلاح و تجهیزات مجهز اسپانیایی برای آزادی و استقلال می رزمیدند.

«آنتونیو ماسه ئو» معاونیت فرماندهی ارتش آزادی بخش کوبا را به عهده داشت، مرد آهنین و رزمنده نا ترس و شجاعی بود که چندین بار در جریان نبرد زخمی شد باز هم با قوت بیشتر و عشق به آزادی میهن به نبرد رویا رو با ارتش متجاوز اسپانیایی می رزمید. دشمن وی را غول برنزه نام گذارده بودند.

این اسطوره رزمنده تاریخ جنبش کمونیستی در راه رهایی انسان الگو و نمونه ای از شجاعت و رزمنده گی و جوانمردی مایه افتخار بشریت مترقی است. جنرال مکسیمو گومز فرمانده ارتش آزادی بخش جنرال آنتونیو ماسه ئو را در کنار خود داشت. آنتونیو ماسه ئو بیش از ۱۰۰۰ مایل در ۹۲ روز تحت پوشش ۲۷ برخورد در مقابل ارتش اسپانیا در یک کمین و جنگ شدید، آنتونیو با عده ای از همراهان خود در ۷ دسامبر ۱۸۹۶ جان باخت.

ارتش آزادی بخش خلق کوبا به رهبری جنرال مکسیمو گومز درحالی که آنتونیو ماسه ئو و پسرش که در کنار آنتونیو جان باخته بود، به مبارزه ادامه داد و در ۱۸۹۸ ارتش اسپانیا را مجبور به ترک کوبا نمود. خلق کوبا آماده می شدند که برای حصول استقلال جشن بگیرد که امریکا شروع کرد به مداخله بشردوستانه(!) و سرانجام امریکا به کوبا دست یافت و حکومت دست نشانده خود را به کوبا تحمیل کرد و پیمان کاران و غارت گران امریکا مور و ملخ بر سر کشتزار نیشکر، تنباکو و قهوه و معادن کوبا ریختند و به غارتگری پرداختند.

مرحله دوم انقلاب:

Fidel Alejandro Castro Ruz

مرحله دوم انقلاب کوبا با نام «فیدل کاسترو» و «چه گوارا» رقم خورده است.

«فیدل آلخاندرو کاسترو روث»:

وی در ۱۳ آگست ۱۹۲۶ در شهر بیران متولد شد. او زمانی که دانشجو بود، در یک گروه دانشجو پیوست که ضد فساد سیاسی مبارزه می کرد. کاسترو در سال ۱۹۴۷ عضو حزب مردم کوبا شد و به جناح چپ این حزب داوطلب مبارزه مسلحانه علیه نظام رافائل تروخیو در جمهوری دومینیکن شد. مرحله بعدی جنبش رهایی بخش خلق کوبا جنبش ۲۶ جولای ۱۹۵۳ بود که توسط فیدل کاسترو ایجاد شد. آغاز عملیات انقلابی به رهبری فیدل در ۲۶ جولای حمله در یک پایگاه نظامی در سانتیاگوی کوبا بود که با زد و خورد مسلحانه عده ای از یاران کاسترو جان باختند و کاسترو و باقی یاران شان بازداشت و زندانی شدند.

بار دیگر کاسترو بعد از آزادی زندان در سال ۱۹۵۵ در مکزیک با ۸۱ تن از انقلابیون در تبعید از جمله فیدل و برادرش رائول کاسترو و ارنستو چه گوارا آرژانتینی مجدّداً گروه عمل انقلاب تشکیل شد. این بار با استفاده از تجربه تلخ حمله به پایگاه نظامی، قرار بر این شد که یاران و داوطلبان باید آموزش نظامی و پارتیزانی را فرا گیرند. هدف سرنگونی حکومت هوادار امریکا «پاتیستان» را ساقط و انقلاب کوبا را به پیروزی رسانند. مبارزه سخت و دشوار پارتیزانی شروع گردید که در ۱۹۵۹ توانستند حکومت فالگنسیو پاتیستان را شکست دهند. پاتیستان در جنوری ۱۹۵۹ کوبا را ترک و انقلاب به پیروزی رسید. از یاران ۸۰ نفری تنها ۱۲ تن زنده مانده بودند.

پس از پیروزی انقلاب کوبا افراد دیگری به جنبش ۲۶جنوری پیوستند و «حزب متحد انقلاب سوسیالیستی کوبا» را تشکیل دادند. بعد در سال ۱۹۶۵ تبدیل به «حزب کمونیست کوبا» شد.

Ernesto Che Guevara

ارنستو چه گوارا

چه گوارا در ۱۴ جون ۱۹۲۸ در روز اریو آرژانتین تولد شد و پدرش ارنستو گوارا لینج و مادرش سلیناده لاسرنا از خانواده های اشرافی و مرفه بودند. چه پزشک، نویسنده و پارتیزان پر استعداد شجاع و نا ترس بود. چه گوارا یک مارکسیست و یک انقلابی تمام عیار بود او می گفت: «به اقتصاد سوسیالیستی بدون اخلاق مارکسیستی اعتقاد ندارم» او بعد از این که تمام کشورهای امریکای لاتین را سفر کرد و در هر منطقه ای که رفت، فقر و زندگی بد و سخت مردم را دید، اعتقاد او به امر مبارزه راسخ تر شد و سرانجام به مکسیکو رفته با تبعیدی های ۸۰ نفری که فیدل کاسترو لیدر آن بود پیوست و با کشتی «گرانما» به ساحل کوبا برگشتند که با ارتش پاتیستان برخورد کردند و متقبل تلفات گردیدند و کسانی که به شمول کاسترو زنده مانده بودند، به مبارزه ادامه دادند تا پیروزی انقلاب کوبا.

کوبای امروز:

خلق کوبا با همه مشکلاتی تحریم اقتصادی پنجاه ساله امپریالیست های امریکا با زندگی سخت خود می سازند و انقلاب و رهبری آن را دوست دارند. خلق کوبا از جمله مردمان با درک جهان است که انقلاب شان را درک و حفظ نمودند. خلق سرافراز کوبا با افتخار درفش انقلاب خود را بر افراشته داشته به آن افتخار می نمایند.

اکنون کوبا را با همه محاصره اقتصادی با امریکا مقایسه کنید: «نرخ بیکاری در کوبا پایین و در حدود ۱/۷ در صد و تورم از آنهم پایین تر حدود ۱/۵ در صد است. سواد ۹۹/۸ درصد. در کوبا مرگ و میر نوزادان در واحد جمعیت، از برخی جوامع جهان اول و توسعه یافته نیز کمتر است. پزشک و درمان رایگان است. صنعت دارو سازی به قدر بالا تر خود کفایی است. دانشگاه های پزشکی و بیمارستان های آن نیز در دنیا معروفیت زیادی دارند. تا جایی که بسیاری از آمریکای لاتین و جنوبی برای مداوا به این کشور سفر می کنند، به ویژه چشم پزشکی کوبا یکی از سر آمد ترین ها در دنیا است. میزان آمار بیماری های خاص چون اچ.ای وی نیز بسیار پایین است.

طبق آمار سال ۲۰۰۶ کوبا تنها کشور جهان است که دارای استاندارد های مورد قبول صندوق جهانی طبیعت در زمینه توسعه پایدار است. همچنین امتیاز کوبا بر اساس شاخص توسعه انسانی) بالاتر از ۰/۸ است» از گزارش: «سمیرا منفرد»

HDI طبق آمار سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۳:

* امید زندگی در کوبا برای مردان ۷۷ و برای زنان ۸۰ سال ثبت کرد (میانگین جهانی ۶۸ سال است)

* میزان مرگ و میر کودکان در کوبا ۸/۷ در هر ۱۰۰۰ نفر است .

* میزان مرگ و میر بزرگسالان ۱۳۱/۸۵ در هر ۱۰۰۰ نفر است .

* مجموع هزینه های بهداشت به ازاء هر نفر ۳۶۳ دلار است.

* احتمال مرگ کودک قبل از پنج سالگی ۶ در ۱۰۰۰ کودک. (میانگین جهانی ۶۵ در ۱۰۰۰نفر)

* میزان ایدز ۱ نفر در ۱۰۰۰ نفر (میانگین جهانی ۸ نفر در ۱۰۰۰ نفر است )

* میزان شیوع سل ۲ نفر در هر ۱۰۰۰ نفر (میانگین جهانی ۱۷۰ نفر در هر ۱۰۰۰ نفر)

* ۹۵/۲ در صد جمعیت کوبا به آب آشامیدنی سالم دسترسی دارند.

* کوبا پیشگام توسعه داروهای جهت معالجه و پیش گیری سرطان ریه است و از قطع عضو بدن مرتبط با دیابت پیش گیری نموده است.

موقعیت زنان در کوبا:

در کوبا تفاوت زن و مرد وجود ندارد. در کوبا تعداد قابل توجهی از قضات، وکلاء داد گستری، دانشمندان علوم، کارگران فنی، کارکنان بهداشت عمومی و حرفه ای را زنان تشکیل می دهند. در کوبا با بیش از ۴۸ در صد زنان به عنوان نماینده پارلمان با بالا ترین در صد زنان پارلمان در ردیف سوم جهان است.

در کوبا زنان در دوران حاملگی ۹ ماه حقوق کامل و پس ۳ ماه را با ۷۵ درصد حقوق، مرخصی زایمان خود را در یافت می کنند.

بر اساس تحقیق توسط دانشکده کرنل در ماه اکتبر ۲۰۱۵ نشان می دهد که در کوبا هیچ کس محکوم به اعدام و یا هیچ کس در انتظار اعدام نیست.

شورای ملی کوبا:

انتخاب مجلس ملی کوبا (شورای ملی) هر پنج سال و انجمن های شهر هر دو و نیم سال است. نمایندگان شورای ملی، شورای دولت / کشور را انتخاب می کنند.

هر کس می تواند که نامزد یک کاندید شود، لازم نیست شخص عضو حزب کمونیست (سی پی) باشد. در انتخابات نمیتوان هیچ پولی برای ترویج و تبلیغ نامزدهای انتخاباتی خرج کرد. هیچ حزب سیاسی از جمله حزب کمونیست اجازه ندارند در طول انتخابات، کمپین راه بیندازند. پرسنل نظامی در حوزه های رای گیری انجام وظیفه نمیکنند، دانش آموزان از صندوق های رای حفاظت می کنند.

حق تحصیل:

آموزش تا سطح تحصیلات عالی مجانی و یک حق همگانی است. علاوه معلمان سیار برای کودکانی که قادر رفتن به مدرسه نیست وجود دارند. کودکستان ها مجانی و در خدمت همگان است. در کوبا ۲۳ دانشکده پزشکی وجود دارد. ۹۹ در صد مردم باسواد اند .

حقوق کارگران در کوبا:

قانون کوبا حق داوطلبانه تشکیل اتحادیه های کارگری و پیوستن به آنها را تضمین می کند. اتحادیه ها بطور قانونی مستقل و از نظر مالی خود مختار اند و مستقل از حزب کمونیست و دولت هستند و توسط حق عضویت اعضای خود تأمین مالی می شوند. حقوق کارگران توسط اتحادیه ها از جمله با یک قرارداد کتبی در یک کار ۴۴-۴۰ ساعت در هفته ۳۰ روز مرخصی سالیانه با حقوق در بخش دولتی حمایت شده است

اقتصاد:

منابع طبیعی آن شامل معادن، کبالت، نیکل، آهن، مس، کروم و سیلیکون است. تولید نا خالص داخلی این کشور ۵۱/۱۱ میلیارد دلار است که ۴/۶ درصد آن در بخش کشاورزی و ۲۶/۱ در صد آن در بخش صنعت و ۶۹/۳ درصد در بخش خدمات به مصرف می رسد. نیروی کار موثر این کشور ۴۸۵۳۰۰۰ نفر است که همه شامل کار اند.

نرخ بیکاری در کوبا ۱/۷ درصد و نرخ تورم ۱/۵ در صد است.

صادرات و واردات:

محصولات صادراتی کوبا شامل، شکر، نیکل، تنباکو، ماهی، محصولات پزشکی، مرکبات و قهوه می باشد که به کشورهای هلند ۲۱/۸ درصد، کانادا ۲۱/۶ درصد، چین ۱۸/۷ در صد و در اسپانیا ۵/۹ درصد صادر می شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل نفت، مواد غذایی، ماشین و آلات و تجهیزات و مواد شیمیایی است که از کشور های، ونزوئلا ۲۶/۶ درصد، چین ۱۵/۶ در صد، اسپانیا ۹/۶ درصد آلمان ۶/۴در صد، کانادا ۵/۶ درصد، از ایتالیا ۴/۴ درصد، امریکا ۴/۴ درصد و از برزیل ۴/۲ درصد وارد می شود.

در کوبای کنونی کسی شب گرسنه نه میخوابد. در کوبا هوم لیس (بی مسکن) وجود ندارد در کوبا هیچ کودکی از کودکستان، مدرسه محروم نیست. در کوبا کسی به کودکان نمیگوید بچه ای من، بلکه می گویند بچه های ما. در کوبا آموزش، دکتر و درمان رایگان و همگانی است. در کوبا امراض دپریشن (افسردگی) وجود ندارد، مردم شاد و آزاد زندگی می کنند. در سرزمین فیدل کاسترو کسی نگران آینده خود و بچه های خود نیست. کار و مزد و معاش و درمان و آموزش و مسکن تضمین است. این است دست آورد نظام سوسیالیستی با همه موانع عظیم اقتصادی و تحریم های پنجاه ساله امپریالیست های جهان منجمله دولت امپریالیستی ایالات متحده امریکا .

در مورد شخصیت فیدل کاسترو به این جملات اکتفا می شود که شخصیت او مانند الماس در جهان میدرخشد، کسی به الماس ایراد می گیرد حماقت خود را نمایش می دهد و بس.

منابع:

*- سمیرا منفرد، ژورنالیست و گردشگر ایرانی – سایت « بیا تا برویم»

http://biyataberavim.persianblog.ir/1392/1

* - ویکی پدیا

https://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%88%D8%A8%D8%A7

* - دفتر شماره هشتم یاد داشت های نگارند.

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد