طرز نگاه

به نیم نگاهت تو جان بردی دل و جانم

زنیم دگراز سرشب تا به سحرحیرانم

برده یی خواب چشمم با جلوه پنهانی

گر جلوه کنی ظاهر سوزی دین و ایمانم

با رفتن چو کبک خرامان هوس انگیزی

که آن قامت شمشادت برده دل و جانم

من ذکر صمد گویم بوصل صنمی چون تو

از بس که صمد گفتم صنم آید بزبانم

بطرز نگاهت گفتی که نگفتی بزبانت

یعنی که جا داری بر دیده و بر جانم

گر این است ترا منظور ای راحت جانم

سامان بخش زند ه گی بی سروسامانم

چون دوری زمن ای مهی رخشان شب تار

ترسم چو بیایی یابی کالبد بی جانم

«مفکر» شام و سحر دارد نام شیرینت برلب

با ذکر نامت گل , جان دادن بودآسانم

            *****