به عمر خویش نگر دیده ام بدور گلی
همین زچاک قفس دیده ام گلستان را
(حافظ)
نگاه کن (جغد )این بوم شوم سالیانیست در کشور عزیز ماافغانستان به خاطر دوام بقای نسل پلیدش در آشیان کهن به خاطر استعمار و استثمار فرزندانش را چگونه می پر ورد.
سلب آ زادی من وتو با اسارت وطن و وطن داران با سایه افکنی جهانخوارا ن حتی حکو مت های گذشته را چون حال زیر سوال برده است.
بیست وهشت اسد امسال را نیز چون گذشته ها بیاد هشتاد وهفتمین سال آزدی وطن بادل خوش کردن بداخل و خارج کشور شاندار به تجلیل مینشینند.
میخندم وگاه متحیر به خوشبا وران می اندیشم:
سال های پیهم وهمین گذشته سال ۲۸ اسد ۸۶ مین سال روز استر داد استقلال وطن را به تجلیل گرفتیم همه در قید اسارت بو دیم وامسال هم .چون سال های قبل.با ور کن هموطن همزبان آگاه : از به شمارش گرفتن تا ریخ سلب اعتماد کرده ام نمیخواهم به خا طر بسپارم که کدام سال یادر کدام زمانه ها مردم ما آزادی حاصل کرده اند قید زمان را بدانم همین نام شهیدان و قهر مانی هایشان وا دارم میکند که با خاطر احساس فداکاری انسان در راه آزادی به زمان بدون تاریخ خلاصه بیندیشم
وبگویم(در گذشته ها) همین خصلت زمانیکه شاگرد مکتب بودم شمارهء تاریخ را دوست نداشتم ولی متن را به خوبی به خاطر می سپردم. حتی از شمارش سال روز تاریخ تولدم خوشم نمی آمد.
حال متوجه شدم که براستی هم گذشت زمان آزادی را چون عمر انسان در قید شما رش حتی در ثانیه هابه زباله دانی می افکند وزباله دان تاریخ پر از آزادیست .ما بی جهت زباله دانی تاریخ را چون نویسندهء نادم که نبشته هایش را از باطله دانی واپس بر میدارد و به مضمون جدیدش پیوند میدهدخویشتن را تازه سرا می نامیم وبدان دل خوش میکنیم.یا شایددرین زمینه دل ودماغی برای من نمانده است تا به اساس حکم منطق زمان. با گذشت آن شماره هارا به خاطر بسپارم.
تغیر سال فصول وتحول طبیعت که با شکست رنگ ها عمرم را به شمارش گرفته اند مستوفی برحال وفنا ناشدنی هست.من از پشت میله های قفس به تما شانشسته ام ودر آئینهء اسارت موی سفیدم را بتماشا میگیرم بیاد سیه روزی شان می افتم. جنگ ها خونریزی های خانمان سوزبربادی ها بالآخره تبعید ها ومهاجرت ها.
پس چه گونه وباکدام دل خوشی آنگاهیکه مردم و وطنم را در اسارت میبینم جشنی بر پاکنم.
جایکه مها جرت اجباری بیشترین سنت آزادی را در دیار بیگانه از من سلب کرده است.
حضرت ظریفی فنلاند ۱۵/۸/۲۰۰۶
" تلاوت اشک "