مرثیۀ شکوه شهادت - لطیف ناظمی

لـطیـف ناظـمی

ای ساکنان شهر شهادت!

ای خیل بی گناه مهاجر!

امروز رزمنامۀ آزادی-

با شعر خون تان شده جاوید.

هر یاد تان حماسۀ خشمی است.

آتشفشان کینۀ نسلی است.

شطی است سوی چشمۀ خورشید.

* * *

در گورهای کوچک گمنام

در لحظه های پاک نجابت،

این خواب نقره یین شما دانم-

خواب شقایق است

دیدار در نهایت میعاد است.

هر قطره خون تان به دل خاک،

باغی پُر از ترانۀ مرجان است،

آلاله های وحشی فرداست.

فواره های آتش و فریاد است.

* * *

هان ای کبوتران مسافر!

در شهر سرخ خنجر و خون و خاک-

فریاد کودکان برهنه،

پرخاش مادران گرسنه.

اندوه همسران علیل تان-

رهتوشه های هجرت تان باد.

مرثیه های ملت اندوهگین تان-

نذر رۀ شهادت تان باد.

* * *

آنکس که دستهای سیاهش را،

با خون گرم تان به حنا بست،

افتاده است لاشۀ سنگینش-

در پرتگاه نفرت و نفرین.

گندیده روی زانوی عفریت شب تنش

خون هزار رستم دستان به گردنش.

لطیف ناظمی

روزنامۀ «حقیقت انقلاب ثور» دوره دوم شماره (۱۳)،
چارشنبه، ۲۶ جدی ۱۳۵۸، صفحۀ سوم

بازتایپ: ع . ق . فضـلی

۳ فبروری ۲۰۱۹

توجه:

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد