دو شنبه، ۱۸ جولای ۲۰۱۶
میر عبدالواحد سادات
داشتن ستراتیژی ملی در مقابله با پاکستان
واقعیت قرار داشتن پاکستان بمثابه مرکز امن برای شرارت پیشه گان جهان و نقش دولت آنکشور بحیث حامی تروریسم، چنان آفتابی گردیده است که سرانجام در بحث های رسمی و علنی مجلس نمایندگان، کنگره و دیگر مجامع امریکا یی نیز بدان اعتراف صورت گرفته است. شاهدان و منجمله آقای خلیل زاد دپلومات سرشناس امریکایی افغان الاصل، با این اعتراف و شهادت در پهلوی اذعان به حقیقت، به نوعی عذاب وجدانی و تاریخی خود نیز مرهم گداشته اند.
شاید بهتر بود تا این کلام اقبال لاهوری را در تالار نصب می نمودند که:
تخم دیگر بکف آریم و بکاریم ز نو
ز آنچه کشتیم ز خجلت نتوان کرد درو
ما بخوبی درک می نماییم که این لابی و تدویر جلسه در راستای منافع ملی امریکا انجام میآبد و از نخستین گامها برای ترسیم و تعریف جایگاه بعدی پاکستان در بازیهای کلان جیوپولوتیک جهانی خبر میدهد.
قدر مسلم این است که آنچه انجام یافته، در واقع اثبات حقانیت صدای برحق افغانستان میباشد که طی چهار دهه اخیر قربانی تجاوز و جنگ اعلام نا شده پاکستان میباشد و تروریستان و خرابکاران صادرشده از آنکشور، دمار از روزگار مردم بیرون نموده و هست و بود آنرا در مقاطع مختلف به مخاطره انداخته اند.
بدینرو در احوال کنونی و بخاطر بهره برداری دقیق از جو ایجاد شده ای جهانی، ضرور است تا در مقابله با پاکستان دارای ستراتیژی ملی باشیم. البته در مورد کم و کیف و چگونگی این ستراتیژی دوستان نظر خواهند داد و بدون شک در گام نخست باید شناخت دقیق از جیوپولوتیسم حاکم بر منطقه و جهان که بر مبنای آن بازیهای کلان منطقوی و جهانی شکل میگیرد، داشته باشیم (بازیهای بزرگ که مقدرات تاریخی افغانستان، پاکستان و . . . را تعیین خواهد نمود).
همچنان نیاز مبرم است تا ما تعریف دقیق و روشن از منافع ملی خود داشته باشیم و در گام سوم باید متوجه کارهای خانگی خود باشیم که فقط و فقط توسط خود افغان ها انجام یافتنی می باشد.
ما همین اکنون با بحران های شدید و خانه بر انداز مواجه میباشیم (بحران مشروعیت، بحران سیاسی، بحران اقتصادی، بحران اجتماعی و . . .) و خطرناکتر از همه بحران اعتماد در مقیاس ملی می باشد (به گفته وطنی ما، یکی مات می گوییم و دیگری از تیاق صحبت می نماید) یکی در فکر لوی افغانستان است و دیگری عجله برای شناخت دیورند دارد، و دیگری پلان تجزیه پاکستان را طراحی می نماید و به یاد باید داشت که:
هیچ کار نمیتوانیم، تا افغانستان متحد و مقتدر و دولت نیرومند ملی که بر قوای مسلح ملی (غیر قومی و تنظیمی) متکی و حاکمیت قانون را ملاک عمل قرار دهد، نداشته باشیم. و این مامول زمانی سراب نخواهد بود که برای انجام وظایف یاد شده صادقانه گام نگذاریم.
(«اصالت» در قبال مطالب منتشره در دیدگاه ها هيچ مسووليتي ندارد و با احترام به آزادي بیان و دموکراسي
نميخواهد سانسور نمايد و دست رد به سينه نويسنده گان بزند)
