ا . م . شیری
انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر، انقلابی بکلی متفاوت
پس لرزه های پیروزی و شکست آن
به این ترتیب، انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر روز شانزدهم عقرب ۱۳۹۶ هجری شمسی برابر با هفتم نوامبر سال ۲٠۱۷ میلادی صدمین سال پیروزی خود را به پایان می رساند و وارد دومین سده عمر خود می شود.
انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر با تمامی انقلابات، جنبشها و نهضت های تاریخ به لحاظ ماهوی و ایده ایی کاملا متمایز و متفاوت بود. خود ویژه گی انقلاب اکتبر و وجه تمایز آن با انقلاب های دیگر در این بود که برای اولین بار در تاریخ بشر، تقدس مالکیت خصوصی بر ابزار تولید و زمین را در هم شکست و پایان دوران استثمار انسان از انسان را، مرگ سرمایه داری را، برقراری نظام اجتماعی- اقتصادی جدید و آغاز دوران بطور کلی نوین: دوران گذار از سرمایه داری به سوسیالیسم را نوید داد. انقلاب اکتبر بر خلاف اغلب انقلاب ها تنها به تحول سیاسی و جابجایی هیئت حاکمه منجر نشد. در نتیجه پیروزی انقلاب کبیر اکتبر بلشویک ها به رهبری لنین کشور و جامعه ساختند که آن را کار مدیریت می کرد نه سرمایه.
انقلاب سوسیالیستی اکتبر سال ۱۹۱۷، در شرایطی روی داد که در نتیجه اوج گیری تضادهای داخلی بین امپراطوری های وقت، آتش جنگ ویرانگر جهانی اول برای تقسیم جهان به حوزه نفوذ خود از سه سال پیش شعله ور بود. در چنین شرایطی که اتحاد و همبستگی طبقات استثمارگر و ستمگر، سرمایه داران و فئودال ها برای مقابله مشترک با مبارزان عدالت اجتماعی تا حدود قابل ملاحظه ایی تضعیف شده بود، حزب بلشویک های امپراطوری روسیه با رهبری خارق العاده ولادیمیر ایلیچ لنین، انقلابی کبیر، آموزگار کارگران همه دوران ها موفق شدند، انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر سال ۱۹۱۷ را به ثمر برسانند.
رمز پیروزی انقلاب اکتبر در وهله نخست، نه فقط گسست نسبی اتحاد و انسجام طبقات غارتگر و بهره کش در جریان جنگ جهانی اول، بلکه، جلب و جذب کارگران، دهقانان و سایر اقشار زحمتکش همه خلقها و ملتهای جامعه کثیرالمله امپراطوری روسیه بسوی انقلاب ماهیتاً متفاوت با همه انقلابها، سازماندهی و رهبری شگفت انگیز آنها توسط حزب بلشویکها به رهبری خردمندانه لنین بزرگ بود.
تاریخ گواه است که جنگ جهانی اول به از هم پاشیدن سه امپراطوری: امپراطوری های آلمان، اتریش- مجار و عثمانی ختم گردید. اما، بلشویک های امپراطوری روسیه موفق شدند آن را بطور بنیادی متحول ساخته و در ویرانه های آن اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی را تحت حاکمیت شوراهای کارگران، دهقانان و سربازان برای اولین بار در تاریخ جهان برقرار نمایند.
انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر بر خلاف تفاسیر، تعابیر و تعاریف نظریه پردازان و بلند گوهای طبقات استثمارگر از انقلاب، یک انقلاب کاملاً مسالمت آمیز بود که در جریان پیروزی آن، فقط ۸ نفر، آنها هم در حوادث مختلف جان خود را از دست داد.
پیروزی انقلاب اکتبر و دستاوردهای سترگ و اعجاز گونه آن با وجود مقاومت شدید ضد انقلاب داخلی و خارجی و جنگهای دهشتناک با آنها، در مدت کمتر از دو دهه سازندگی، ابتدا به رهبری لنین کبیر و پس از درگذشت او در سال ۱۹۲۴، به رهبری مارکسیست- لنینیست نابغه، یوسف ویساریونویچ استالین، اتحاد شوروی را به جایگاه یک قدرت سیاسی، اقتصادی، نظامی، علمی، صنعتی و فرهنگی جهانی رساند. بطوریکه هیچ مشکل بین المللی بدون آن نمیتوانست حل و فصل شود.
کشفیات، اختراعات و نو آوری های بی سابقه و بی نظیر دانشمندان اتحاد شوروی در تمامی عرصه های علمی- صنعتی، اجتماعی و غیره نشانه های آشکار رشد و شکوفایی نبوغ و استعداد فرد در جمع، وجود فرصت برابر برای همه در جامعه سوسیالیستی، تحقق شعار «یکی برای همه و همه برای یکی» و در عین حال، به معنی رد و طرد مطلق فردگرایی بورژوایی بود.
به برکت پیروزی انقلاب سوسیالیستی اکتبر و تشکیل جامعه سوسیالیستی، اتحاد شوروی موفق شد برای اولین بار اتم را بشکافد؛ اولین ماهواره را در مدار زمین قرار دهد؛ اولین جاندار، اولین انسان، اولین زن را به فضای کیهانی بفرستد. اتحاد شوروی بعنوان اولین کشور در تاریخ جهان با اتکاء به قدرت لایزال خلق توانست ریشه های بیکاری، بیسوادی، بی مسکنی را بخشکاند؛ شرایط تحصیل رایگان در تمامی مراحل آموزشی و بهره مندی از طب و بهداشت و حتی، استراحت رایگان برای عموم را ایجاد نماید.
اتحاد شوروی ضامن صلح و امنیت جهانی، منادی، مروج و مدافع انترناسیونالیسم پرولتری و دوستی، برادری و همزیستی خلق ها و ملتهای اتحاد شوروی و همچنین، سراسر جهان بود.
وجود اتحاد شوروی الهام بخش جنبش ها و انقلابات سوسیالیستی، عدالت خواهانه، ملی- دموکراتیک، ضد استعماری و رهایی بخش در جهان بود. به برکت مساعدت ها و حمایت های فکری، معنوی و مادی اتحاد شوروی، نظام استعمار کهن بدست توانای خلق های تحت ستم مستعمرات به رهبری احزاب و سازمانهای مترقی در سراسر جهان برچیده شد.
انقلاب سوسیالیستی اکتبر، بنا به خصلت و ماهیت خود، هر قدر از احترام، اعتماد و محبت کشورها، ملتها، خلقها و بطور کلی، انسانهای دربند، بردگان، کارگران و زحمتکشان، خلقها و ملل اسیر و استعمارزده جهان برخوردار بود، به همان نسبت و شاید بمراتب بسیار بیشتر از آن، مورد کینه، خصومت، نفـرت و دشمنی برده داران و فئودالان کهنه و نو (سرمایه داران)، صاحبان انبارهای پول (بانکسترها)، کنسرنهای تولید مرگ (اسلحه سازی)، راهزنان و غارتگران بین‌المللی، دشمنان صلح و آزادی، انسانیت و عدالت گردید.
عربده کشی‌ها و دروغپراکنی های امپراطوری رسانه ایی امپریالیسم غرب و تولیدات روانی- تبلیغاتی انبوه اتاقهای جعل کاری بورژوازی چه در دوره حیات اتحاد شوروی و چه پس از نابود کردن آن گواه روشن این مدعا است.
بازتاب جهانی انقلاب کبیر اکتبر، ابعاد تأثیرات بین المللی آن و گشایش افق روشن آینده در برابر چشمان بشریت، بدین معنی است که انقلاب اکتبر نه تنها به کارگران و زحمتکشان اتحاد شوروی، بلکه، به همه کارگران و زحمتکشان جهان، به همه خلقها و ملل تحت ستم و استثمار شوندگان سراسر دنیا تعلق دارد و ارجمند ترین ارثیه مبارزات عدالت خواهانه بشر است.
انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر برغم تمامی دستاوردهای خارق العاده و اعجاز گونه اش، بویژه، در دوره سی ساله رهبری یوسف ویساریونویچ جوگاشویلی (استالین- همرزمانش او را در جوانی «کُبا»= شکست ناپذیر می نامیدند)، در سال ۱۹۹۱ مانند اولین انقلاب کارگری تاریخ- کمون پاریس در خون غلطید و بخاک افکنده شد. اتحاد جمهوری های سوسیالیستی شوروی از هم گسست.
لازم به یادآوری مؤکد است که امپراطوری دروغ سعی کرد شکست انقلاب کبیر اکتبر را بدون خونریزی و تنها بدست عوامل داخلی ضد انقلاب قلمداد نماید. اما، چنین ادعایی چیزی جز یک دروغ آشکار و جعل واقعیت نیست. شکست انقلاب اکتبر برعکس پیروزی آن، قطع نظر از مصایب و پیامدهای فاجعه بار دیگرش، در پی خشونتهای دهشتناک و کشته شدن بیش از یک میلیون نفر و جنگ زدگی و آوارگی بیش از ۱۲ میلیون نفر میسر گردید.
البته، چنین درکی اشتباه است هر گاه تصور شود انقلاب اکتبر در سال ۱۹۹۱ سرکوب گردید. واقعیت امر این است که در آن سال نکبت بار فقط تیر خلاص بر پیشانی مبارک انقلاب شلیک شد. چرا که بسیار پیش از آن تاریخ، باند خائن و تبهکار تروتسکیستی در سیمای نیکیتا خروشچوف پس از مرگ استالین در ۵ مارس سال۱۹۵۳، در جریان کنگره های بیستم (ماه فوریه سال ۱۹۵۶) و بیست و دوم (ماه اکتبر سال ۱۹۶۱) و سخنرانی محرمانه سراسر کذب خروشچوف در خصوص مبارزه با «کیش شخصیت استالین»، «بمب های» تأخیری در زیر ساختمان سوسیالیسم و اتحاد جمهوری‌های سوسیالیستی شوروی تعبیه کرد که بواسطه اخلاف شاخص این باند- میخائیل گرباچوف، الکساندر یاکولییف، باریس یلتسین، یگور گایدر و گروه همفکران آنها در آن سال منفجر گردید. با گذشت زمان واقعیتهای انکارناپذیری گواهی از آن می‌دهند که یگانه علت تأخیر در انفجار بمبها، شالوده استوار، دوام و استحکام فوق‌العاده ساختمان سوسیالیسم و پشتوانه خلقی عظیم آن بود.
اما این نیز اشتباه است هر گاه تصور شود انقلاب کبیر اکتبر و دستاوردهای شگرف آن، در رأس همه، کشور بزرگ اتحاد جمهوری‌های سوسیالیستی شوروی فقط بدست عوامل بورژوازی و طبقات ستمگر داخلی نابود گردید.
ناگفته پیداست آمال و آرزوهای عدالت خواهی و برابری طلبی از ابتدای پیدایش طبقات بالا دست و فرودست پس از انحلال اجتماعات اولیه و ظهور جوامع طبقاتی، خواست و آرزوی فرودستان همه جوامع بشری بوده و مورد غضب و کینه طبقات بالا دستی. این آمال ها و آرزوها، همواره به اشکال خشن و بی امان مورد هجوم طبقات ستمگر واقع شده و پیروان آن به شدید ترین وجه سرکوب و قلع و قمع گردیده اند. انقلاب سوسیالیستی اکتبر نیز بمثابه چکیده و عصاره همه آمال ها و آرزوهای بشریت تحت ستم از این قاعده ظالمانه مستثنی بود. ارتجاع و امپریالیسم جهانی از همان ابتدای پیروزی انقلاب سوسیالیستی اکتبر کمر به نابودی و خفه کردن آن بست. شروع جنگهای فاجعه بار داخلی بدست گاردهای سفید با پشتیبانی همه جانبه چهارده قدرت اشغالگر خارجی حاضر در اراضی اتحاد شوروی جوان، سازماندهی و تجهیز ضد انقلاب داخلی برای حمله همزمان با هجوم فاشیزم سرمایه داری غرب و میلیتاریسم جاپان در جنگ جهانی دوم با هدف از بین بردن اتحاد شوروی سوسیالیستی از این زمره اند که در اثر درایت و عزم و اراده خارائین حزب بلشویک ها و رهبری بی بدیل آن- لنین و پس از وی، استالین عقیم ماند. اما همه این شکستها، نه تنها تغییری در رویه کینه توزانه ارتجاع و امپریالیسم جهانی بوجود نیاورد، بلکه، آنها را جدی تر و مصرّ تر هم ساخت. به همین سبب، ارتجاع سرمایه داری که از سالهای جنگ اول جهانی در سردرگمی و پراکندگی نیروها بسر می برد، پس از تحمل شکست سخت و سنگین در جنگ جهانی دوم و جنگ کبیر میهنی بفکر راهکار دیگر افتاد. اعلام «جنگ سرد» با اتحاد شوروی در پایان جنگ جهانی دوم، محصول چاره اندیشی جدید دشمنان طبقاتی عدالت اجتماعی بود. «جنگ سرد» در واقع، فرجه و فرصتی بود برای سازماندهی و تجدید قوای خصم طبقاتی کارگران و زحمتکشان جهان و بالاخص، اتحاد شوروی و سوسیالیسم بمثابه نمونه و سمبل عینی و موجود آن.
صرف هزینه های نجومی برای تبلیغات ضد سوسیالیستی- ضد شوروی و جنگهای جنون‌آمیز روانی- تبلیغاتی طی سالهای نسبتا طولانی، «جنگ سرد» آهسته- آهسته به ثمر دادن آغازید. ظهور اروکمونیسم و پیدایش نظریه جعلی و بی محل «سوسیال- امپریالیسم اتحاد شوروی» یکی از اولین موفقیتهای امپریالیسم جهانی در سالهای آغازین «جنگ سرد» بود که ارتجاع جهانی توانست بخش قابل ملاحظه ایی از نیروهای عدالت خواه جهان، عمدتاً بخش متزلزل و تندرو آن را با خود همراه سازد. ظهور همین پدیده‌ها باعث تفرقه و تشتت ایدئولوژیک، فکری و سیاسی بشدت مهلک در میان نیروهای مترقی و عدالت خواه جهان گردید. ضربات ایدئولوژیک و سیاسی پیروان این دو پدیده، تقریباً با همه تلاش و تقلاهای ضد سوسیالیستی ارتجاع و امپریالیسم جهانی برابری می‌کند.
در چنین شرایطی بود که ارتجاع امپریالیستی در گرما گرم «جنگ سرد» از دهه هشتاد میلادی به حمله سراسری برای نابودی ایده سوسیالیسم علمی، اتحاد شوروی و سایر دستاوردهای انقلاب کبیر اکتبر بمثابه نمونه و سمبل آن دست زد. لازم به ذکر است، که برای شروع این حمله گسترده، ابتدا کشورهای تحت حاکمیت‌های قشر های مذهبی و ارتجاعی مثل ایران و سودان و حلقه های ضعیف و تقریباً گسسته از بلوک سوسیالیستی جهانی را برای دست گرمی برگزید. قلع و قمع طرفداران عدالت اجتماعی و در رأس آنها، حزب توده ایران در ایران، نامه آیت الله خمینی به میخائیل گرباچوف، راه اندازی «جنبش همبستگی» تحت مدیریت مأموران سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) در پولند، انجام انقلاب رنگی در رومانی و ترور مالیخولیایی نیکولای چائوشسکو در رومانی اولین نمادهای این حملات و تشدید جنگ روانی- تبلیغاتی سراسری برای حذف فیزیکی اتحاد شوروی و پیروان عدالت اجتماعی بطور کلی در همه جهان بودند. در کل، ارتجاع جهانی در دوره «جنگ سرد» موفق شد توازن قوا در مقیاس جهانی را هر چه بیشتر به نفع خود تغییر داده، بلوک سوسیالیستی شرق و در رأس آن اتحاد شوروی را از نقشه سیاسی جهان حذف نماید. در این غلبه نامیمون امپریالیسم جهانی در مقابل اتحاد شوروی و پیروان سوسیالیسم علمی، عوامل داخلی سرمایه داری در اتحاد شوروی فقط بمثابه کاتالیزاتور و محلل نقش ایفا کردند...
با حذف اتحاد شوروی توسط مجموعه نیروهای سرمایه داری اعم از داخلی و خارجی، صلح و ثبات و امنیت از جهان رخت بربست؛ همه «کشورهای نافرمان» به آشوب و هرج و مرج کشیده شدند؛ تمامی امتیازات نیم بندی را که سرمایه داری برای ممانعت از بروز انقلاب به کارگران و زحمتکشان داده بود، یکی پس از دیگری پس گرفت؛ فقر و فاقه، بی کاری و بی خانمانی ابعاد جهانی بخود گرفت؛ فاصله و شکاف طبقاتی چنان ابعادی پیدا کرد که دارایی هشت سارق جهانی با دارایی نیمی از جمعیت هفت میلیاردی جهان برابری می کند...
با این اوصاف، علاوه بر عمله و اکره های ریز و درشت بورژوازی، گروه‌ها و افراد زیادی هم پیدا شدند که جامه قرمز به تن کرده، همصدا و همآوا با ماشین جنگ تبلیغاتی- روانی ارتجاع سرمایه داری به انکار واقعیت انقلاب سوسیالیستی اکتبر پرداخته و از آن با عنوان «کودتا» نام می برند و برخی های دیگر نیز دلیل نابودی دستاوردهای آن، از جمله، اولین و مهمترین دستاورد آن- اتحاد شوروی را به اشکال و انحاء مختلف و در عین حال متضاد، یکی، با فقدان دموکراسی، دیگری، با عدول از دیکتاتوری پرولتاریا و یا فروارویی اتحاد شوروی به «سوسیال- امپریالیسم» و مواجه با مشکلات اقتصادی و غیره عنوان می‌کنند.
معلوم نیست مجموعه این طیف نظری که مدعی دیدن «مو در چشم دیگران» هستند، چرا قادر به «دیدن تیر» در چشم خود نیستند. چرا برغم «صحت و دقت» باصطلاح نظریات و سیاست‌های خود، نتوانستند در جامعه محل زندگی و فعالیت خود توازن قوای طبقاتی را به نفع نیروهای جویای عدالت و برابری اجتماعی تغییر داده و جهان را از فاجعه امروزی نجات دهند؟!
طرفداران «تئوری فروپاشی» در رابطه با نابودسازی اتحاد شوروی و سوسیالیسم بهتر است بجای همه این نظریه پردازی‌ها و تئوری بافی ها، به این سؤال پاسخ دهند که اهمیت و جایگاه توازن قوا در مبارزه طبقاتی را چگونه ارزیابی می کنند و در دوره «جنگ سرد» و حتی بعد از نابودی سوسیالیسم و اتحاد شوروی تا کنون در رکاب کدام طبقه قلم فرسائی کردند و به طرفداری از کدام طبقه اجتماعی شمشیر زدند.
همچنین، از آنهایی که نابودی دستاوردهای انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر را ناشی از انحرافات، ضعف های حزب کمونیست اتحاد شوروی و یا تسلط رویزیونیسم بر آن ارزیابی می کنند، پرسیدن لازم است که با وجود «درک صحیح و درست» شما از علم مبارزه طبقاتی، چرا نتوانستید از «ضعف‌ها و انحرافات» حزب کمونیست اتحاد شوروی درس گرفته، با بهره گیری از تئوریها، نظریات و سیاست های «درست و دقیق» خود، توازن قوای طبقاتی را به نفع طبقه کارگر و سایر اقشار زحمتکش و تحت ستم جامعه تغییر دهید و برای آنها زمینه گرفتن قدرت سیاسی را فراهم سازید؟!
گذشته از همه مدعیات ضد سوسیالیستی و ضد شوروی چه در قالب سیاه چه در جامه قرمز که یکی از یکی زننده تر جلوه می کند، لازم به ذکر است که هر حزب، هر گروه، هر جریان فکری یا هر شخص و حتی هر دولتی که در جامعه محل زندگی و فعالیت خود با معضلاتی از قبیل نابرابری‌های اجتماعی، اقتصادی، جنسیتی، با بیکاری، فقر، گرسنگی، بیسوادی، با خانه بدوشی و کارتون خوابی، با کودکان کار و خیابان و غیره (هر چند با پائین ترین درصد) مواجه است، بلحاظ اخلاقی کمترین حق انتقاد به سوسیالیسم و اتحاد شوروی را ندارد. اگر آنها خیلی «لالایی های خوب» بلدند، باید بجای برشماری «ایرادات و اشکالات» سوسیالیسم و اتحاد شوروی، بفکر حل مشکلات فاجعه بار جامعه خود باشند.
صرفنظر از سرنوشت بشدت غم انگیز انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر و اولین و بزرگترین دستاورد آن- کشور اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی، گذشت زمان حقانیت و جاودانگی ایده‌ها و اهداف انقلاب اکتبر بعنوان خواست و نیاز ابدی انسان را با وضوح هر چه بیشتر ثابت می کند و اطمینان می‌دهد که انقلاب سوسیالیستی بار دیگر ققنوس وار از خاکستر خویش سر برآورد و جهان را از بربریت سرمایه داری نجات دهد.
با یقین به پیروزی قطعی سوسیالیسم، صدمین سالگشت وقوع انقلاب دورانساز اکتبر برهبری ولادیمیر ایلیچ لنین در رأس حزب بلشویکهای روسیه را به همۀ دوستداران حقیقت و عدالت، به مبارزان راه آزادی کار از اسارت سرمایه، به رزمندگان راه آزادی انسان از قید و بند های استثمار و بردگی و بندگی، به همۀ انساندوستان، عدالت‌خواهان و صلح‌طلبان، به منادیان دوستی، برابری و برادری ملتها و خلقها، به دشمنان جنگ و سلطه طلبی و استعـمار، به پیروان افکار و اندیشه‌های ترقی‌خواهانه مبارک باد می گویم!
ا. م. شیری
١۵ آبان-عقرب ١۳۹۶
توجه:
کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است
کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد
Copyright©2006Esalat