پرسش: از چند سال به این سو؛ در کدام بخش های سازمان دموکراتیک زنان افغانستان کار کرده اید؟
پاسخ: دو سال در شورای نواحی دوم و دهم شهر کابل به سمت مسئوول شعبه تشکیلات کار کردم. پس از آن جهت فراگیری بیشتر کار سازمانی و توده ای به آلمان شرق اعزام گردیدم، زمانی که دوباره به وطن برگشتم، در ناحیه دهم شورای زنان به کارم ادامه دادم. اما پس از شش ماه نظر به لزوم دید شورای مرکزی سازمان دموکراتیک زنان افغانستان به کمیسیون آموزش سیاسی و توده ای شورای مرکزی س. د. ز. ا. تبدیل شدم. در ابتدا به سمت مربی و پس از مدتِ کوتاهی در جلسه اجراییه سازمان د.ز.ا. به سمت مسئوول کمیسیون انتخاب و تصویب شدم. تا همین اکنون در همین پُست مشغول کار هستم.
پرسش: چند نفر همکار دارید؛ آیا با این نیرو که دیده می شود، به کارهایتان در سرتاسر کشور رسیدگی نموده می توانید یا خیر؟
پاسخ: با صراحت بگویم نه!
شما بهتر می دانید که کار پر جنجال و رو در رو به ویژه در بخش "سواد آموزی" با مردم داریم. گاهی آنها ما را می پذیرند. زمانی هم با چوب و تبر بدرقه ای مان می کنند. با آنهم ما با جسارت و مرحمت بسوی شان می رویم، از ایشان نمی هراسیم و باور داریم که به اهداف مان که کمرنگ ساختن و محو بیسوادی است، می رسیم.
در باره همکاران عزیزم باید بگویم که یک تایپیست و پنج مربی "مربی های سکتورها" در کمیسیون ما مصروف کار هستند. یکی از ایشان از کشور همسایه "ایران" است. اما در پروسه سواد آموزی ما شمار زیادی از دختران متعلم و محصّل داریم که به صورت رضا کارانه در این بخش سهم گرفته اند. همکاران قابل افتخارم طبق "پلان های کوتاه مدت و دراز مدت"، هر کی سرگرم کار خودش است. اما به مناسبت روزهای مهم ملی و بین المللی "پلینوم های سازمان دموکراتیک زنان افغانستان، سمینارهای سرتاسری برای شورا های زنان، مارش های خیابانی، برگزاری مراسم تجلیل از هشتم مارچ روز همبستگی زنان و . . ." کار ما از مسیر اصلی اش فراتر میرود.
در چنین رویداد های بزرگ، جلسه کمیسیون تدارک شعبه را دایر و تقسیم وظایف می کنم. تا زمان برگزاری امور همکاران را نظارت می کنم. اگر به مشکلی برخوردند، خودم در ساحه به همراه شان میروم و مشکل شان را حل میسازم.
این شعبه وظایف زیادی دارد ما هیچگاه وقت خالی نداریم. حتی بعضی وقت ها نان خود را تا به آخر صرف کرده نمی توانیم. اگر دست کم دو نفر دیگر به تشکیل ما اضافه گردد، ما بهتر از این به وظایف خویش عمل کرده خواهیم توانست.
پرسش: شما از مربی های سکتور ها یاد نمودید. اگر ممکن باشد؛ درباره این سکتور ها به خوانندگان مجله معلومات دهید. خالی از دلچسپی نخواهد بود.
پاسخ: شعبۀ آموزش سیاسی توده ای "تبلیغ و ترویج" دارای هفت سکتور است. که توضیح و تشریح هر یکی از آنها از حوصله این مصاحبه بدور است. باز هم سعی می کنم به صورت خیلی فشرده مطالبی را در زمینه بیان دارم.
بخش تبلیغات
سازمان دموکراتیک زنان افغانستان بیشتر فعالیت های خود را در قالب بخش های اجتماعی و فرهنگی ارایه می دارد. به همین دلیل، سیاستهای خود را در زمینه های مختلف اعم از فعالیتهای چاپ و نشر و تهیه برنامه تبلیغاتی در رسانه های صوتی و تصویری هماهنگ می سازد.
چاپ اوراق تبلیغاتی، چاپ پوسترها و پلاکاردها، بروشورها، کتاب ها، شعار های روی تکه، پرچم ها، برگزاری نشست ها، مارش ها، راه اندازی میله های عنعنوی، محافل شعر و موسیقی و . . . از مسیر همین بخش صورت می گیرد.
بخش مبارزه با بیسوادی
بیسوادی، زنان را همچو موم در چنگ مردان زن ستیز آب می سازد و در سرتاسر زندگی آنان را از آگاهی بر حقوق شان دور نگه می دارد، زیرا زن با کسب سواد و دانش می تواند به صورت علمی به حقوق خود آگاه شود، در غیر آن راهی جز تسلیم شدن بر تمام سنت ها و باور های زن ستیزانه و سنگ شده ی که زندگی را چون برزخی برای زنان رقم زده، برایشان باقی نمی ماند. از اینرو، سازمان دموکراتیک زنان افغانستان، جنبش سواد آموزی برای زنان را در سرلوحه فعالیت های خود قرار داده تا گراف بیشترین رقم بیسوادی در بین زنان "۹۸" در صد را کمرنگ تر بسازد.
برای نابودی این دردی که زنان را به بردگی می کشاند، تحت شعار هر عضو سازمان وظیفه دارد تا "سه تن از اعضای بیسواد خانواده خود را با سواد بسازد" کار گسترده ای را در سنگر درس و قلم آغاز نمودیم. حتی با ریاست سواد آموزی پروتوکول مشترک را برای محو بیسوادی به امضا رسانیدیم.
زیاد ترین فشار کار ما در همین بخش مهم و حیاتی "سواد آموزی" برای زنان متمرکز گردیده است. زیرا زن محروم از سواد کمتر می تواند فرزندان سالم به جامعه تقدیم نماید.
در بخش امحای بیسوادی ما گروه های سیار تبلیغاتی داریم. این گروه های داوطلب ساحه محل زیست خود را بررسی می کنند، کورس سواد آموزی ایجاد می کند و تدریس آنها را نیز رضا کارانه به پییش می برند. مربی بخش همه روزه طبق جدول کاری خود به کورس ها سر میزند جریان تدریس و رضایت دانش آموزان را از چگونگی تدریس بررسی میکند اگر مشکلی وجود داشت آنرا به اسرع وقت مرفوع می سازد. این جنبش در حقیقت پیش زمینه یک حرکت سرتاسری به خاطر تامین حقوق برابر زنان با مردان در زمینه آموزش سواد نیز است. در نتیجه فعالیت های دلسوزانۀ اعضای این سازمان، هزاران زن و مرد این سرزمین خواندن و نوشتن را در سراسر کشور فرا گرفتند. از آنجایی که آموزگاران کافی در پیشبرد این امر بزرگ در وزارت تعلیم و تربیه «ریاست مبارزه با بیسوادی» وجود ندارد، اعضای سازمان دموکراتیک زنان افغانستان، افتخاری و مجانی کورس های این ریاست را نیز تدریس می نمایند.
در نتیجه ی سعی و کوشش سازمان زنان در امر مبارزه با بیسوادی، سازمان، موفق به دریافت مدال یونسکو گردید. ولی این مدال را به ساده گی نه بلکه به خون دهها زن و دختر جوان و هزاران دشواری به دست آوردیم.
بخش رسانه های جمعی
رسانه ها ابزارهای مهم هستند که به وسیله ی آن پیام های تصویری، صوتی و یا نوشتاری به طور مستقیم به مخاطبان انتقال داده می شود.
تلویزیون ها، رادیو ها، مجله ها، روزنامه ها، جراید، بروشورها و کتاب ها از جمله رسانه های جمعی شناخته می شوند.
رسانه ها از انحراف های اجتماعی نظیر تجاوز، خشونت علیه زنان، کشتارها، انفجار ها و یا رویدادهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی یاد می کنند و گاهی زوایای پنهان یک رویداد جنایی را برای مخاطبان خود آشکار می سازند. بنا به ارزشمندی رسانه ها ما این سکتور را برای زنان ایجاد کردیم و در برنامه های زن و زندگی نو در رادیو، زن و جامعه در تلویزیون همچنین به مناسبت های مختلف برخی از برنامه پاسخ چیست "برنامه آزمونگاه ذهن" همکاری داریم.
بانوانی که از ولایت ها به مرکز می آیند، درباره عملکرد ها، پیروزی ها و چالش های شان در این برنامه های تلویزیونی گفت و گو می کنند. در هر گردهمایی های که از سوی شورای مرکزی سازمان دموکراتیک زنان برگزار می گردد، از رسانه ها دعوت می کنیم تا رویداد ها را بدون کم و کاست از مسیر برنامه های شان انعکاس بدهند و با مسوولین و دعوت شوندگان گفت و شنید های هم داشته باشند.
جهت تنویر و آگاهی دهی بانوان در سرتاسر افغانستان، در تحت نظر این کمیسیون مجله زنان افغانستان بدست نشر سپرده می شود. مجله زنان افغانستان که شما "لیلا کاویان" مدیریت آنرا به عهده دارید، من در حضور شما گستاخی نمی کنم، اگر ممکن باشد، شما در زمینه همکاران و طرزالعمل مجله در این قسمت کمی معلومات ارایه دارید تا خوانندگان عزیز راجع به نحوه کارتان آگاهی حاصل نمایند.
لیلا کاویان: مجله زنان افغانستان ماه یک بار از زیور چاپ می برآید. دفتر مجله ما در بلاک مطبعه دولتی قرار دارد. در این دفتر مدیر مسئوول مجله، معاون، خبرنگار، ویراستار و . . . کار می کنند. ما همه مطالب را جمع آوری، ویرایش و بسته می کنیم. بعد از آن جهت کنترول نهایی به شعبه آموزش سیاسی توده ای ارسال می داریم. پس از ارزیابی و مطالعه دقیق، مطالب را به ما می فرستند. در این صورت ما اجازه نشر را بدست می آوریم. مجله زمانی که نشر شد، به مشترکین مجله و شورا های زنان ارسال می داریم.
بخش آموزش سیاسی و توده یی
این بخش برای بلند بردن سطح آگاهی سیاسی زنان کار می کند. ما در هر هفته گزارش ها، مصاحبه ها، زندگینامه ها، مقاله ها و رویداد های داخلی و خارجی در باره زنان افغانستان و جهان جمع آوری، تکثیر و در اختیار منشی های گروهی قرار می دهیم تا از مسیر جلسه ها به اطلاع زنان رسانده شود. برای جلب زنان به کتاب و کتاب خوانی ما کتابخانه بزرگی را در سطح شورای مرکزی زنان ایجاد نمودیم تا زنان کتاب های مورد علاقه خود را دریافت و مطالعه نمایند. هر عضو سازمان دموکراتیک زنان افغانستان وظیفه دارد تا گزارشی از مطالعه خود را با اخبار داغ داخلی و خارجی در جلسه ارایه نماید. سازمان دموکراتیک زنان افغانستان بخاطر ارتقای سطح دانش کادر های حرفوی خود، دانشکده زنان را در جنب انستیتیوت علوم اجتماعی کمیته مرکزی حزب دموکراتیک خلق افغانستان ایجاد نموده است. در این دانشکده کادر ها از سرتاسر افغانستان دعوت می شوند و دوره های سه ماه و شش ماه آموزشی را در این دانشکده سپری می نمایند. در کنار آن اعضای علاقمند سازمان زنان برای آموزش تجارب سازمان های زنان در سایر کشور ها از بورسیه های کوتاه مدت این سازمان ها مستفید می شوند.
برای منشی های شورا های ولایتی ما در ختم هر رویدادی که به کابل دعوت می شوند، سمینار های کاری دایر می کنیم. همچنین در هر سفری که به ولایت ها میرویم، باز هم نظر به ضرورت شان، سمینار های آموزشی برگزار می کنیم.
بخش لکچر ها
لکچرها "بیانیه ها" نظر به موضوع گرم و داغ روز نوشته می شود و در حد یک شعار باقی نماند.
بیانیه های به روشنی جهت حرکت سازمان را در آينده توصیف می کند، آن را به‌‌وضوح از سازمان‌های ديگر متمايز می کند و توجيه قانع کننده‌ای برای نياز‌هايی که سازمان به آنها پاسخگو است ارایه می دهد.
بیانیه ها پس از نوشتن، تایپ، ویرایش، چندین کاپی می شود. این کاپی ها به دسترس روسای کمیسیون ها گذاشته می شود. در یک روز واحد همه در محلاتی که پیش از پیش زنان در آنجا بسیج و سازماندهی شده اند، روی آن صحبت می شود. البته با این سادگی که من توضیح داده ام نیست. گاهی از سویی موسسه ها مشکل تراشی صورت می گیرد. نمی خواهند که نیم روز و یا چهار ساعت کارشان تلف شود. زمانی هم بیانیه دهندگان مشکل خانوادگی پیدا می کنند و در همان روز بالای کار حاضر نمی شوند. گاهی هم مشکل نبودن موتر است. اما ما با حوصله مندی و خواهش دوستانه همه را راضی نگه می داریم. این شیوه کار از موثریت زیادی برخوردار است. افزون به پاسخ ارایه داشتن به پرسش های زنان؛ به مشکلات زنان در محل کار شان نیز رسیدگی می شود. گروه سخنرانان مستقیماً با روسای موسسه تماس می گیرند و مشکل کارمند و یا کارگر را رفع می سازند.
بخش تبلیغ ضد تبلیغ
امروزه کارشناسان صنعت تبلیغات با تحقیقات فراوان متوجه شده اند نقش ضد تبلیغ برای تبلیغ موثر تر و پیچیده تر و در عین حال بسیار تاثیر گذار تر از انواع تبلیغات مستقیم است. بنا بر آن ما هم خواستیم از این شیوه مستفید شویم و در وقت کم "فوری" جلو تبلیغات زهر آگین دشمن را بگیریم. به همین منظور این سکتور را ایجاد کردیم.
لیلا: درست متوجه نشدم اگر ممکن باشد کمی بیشتر توضیح دهید.
البته! زمانی که کورس های سواد آموزی ما جنب و جوش بیشتر گرفت، یعنی این که کمیت زیاد زنان به کورس های سواد آموزی جذب شدند و به فرا گرفتن درس آغاز کردند.
مجاهدین "اشرار" در همه جا دست به تبلیغ زدند که زنان و دختران تان را به کورس ها نگذارید. زیرا در آنجا موضوعات ضد دین اسلام "درباره لنین، مارکس، شوروی و حکومت کارگری، بی حجابی و . . ." سخن زده می شود. اما ما با نرمش و خیلی ساده برای زنان توضیح دادیم که اگر شما باسواد شوید، سرویس های سمت خانه ای تان را به اشتباه نمی گیرید. اگر کودک تان بیمار شود، شما منتظر شوهر نمی مانید. می توانید که لوحه دوکتور را بخوانید و کودک را از خشک شدن آب وجودش تا سرحدّ مرگ نجات دهید. به همین ترتیب ما به دختران که مسموم شدند و از مکتب رفتن هراس داشتند و یا تبلیغاتی که مانع سهم گیری زنان در بخش های اجتماعی می شد، کار زیادی نمودیم.
گروههای سیار تبلیغاتی ما به حمام های زنانه، فاتحه خانه، محافل نذر و نیاز بانوان، در زیارت ها، خلاصه در هر جای که مرکز تجمع زنان است، میروند و بشکل خودمانی و عامیانه بدون معرفی خود صحبت می کنند. گاهی هم صحبت ها بشکل گفت و گو بین دو مبلغ سازماندهی می شود و در عطف توجه قرار می گیرد.
بخش محصلان و متعلمان
با وصف پیشرفت های وزارت معارف در این چند سال پسین، دشواری ها و کاستی های نیز در فرایند تعلیم و تربیت دانش آموزان وجود دارد. به عنوان نمونه، هنوز هم میلیون ها کودک دختر که سن مکتب را دارند، به نسبت تا امنی در روستاها و شهرهای شان از رفتن به مکتب محروم هستند. برای سرگرمی های کودکان شهری حتی "شهر کابل" پارک های سبز با وسایل بازی وجود ندارد.
از آن جائیکه کشور در حال جنگ اعلام ناشده است، شرایط زندگی برای کودکان و جوانان خیلی دشوار شده است. ما برای این که سطح دانش دوشیزگان را بلند برده باشیم، کنکور های مقاله نوشتن، داستان نگاری، شعر نوشتن، نقاشی، مجسمه سازی، گلدوزی، بافت، کارهای دستی و . . . را در میان مکتب های شهر کابل و پوهنځۍ (دانشکده) زبان و ادبیات پوهنتون (دانشگاه) کابل سالانه دو بار سازماندهی می کنیم و برای تشویق سبقت گیرندگان جوایز نیز اهدا می کنیم.
برای متعادل سازی سطح تحصیل دختران با پسران، رقابت های سالم درسی و معلوماتی را در میان جوانان تحت عنوان مسابقات ذهنی "پاسخ چیست؟" از طریق تلویزیون راه اندازی می کنیم. شماری زیادی از جوانان در این مسابقه ها اشتراک می کنند و هر دو جناح زیاد مطالعه می کنند و معلومات اضافه بدست می آورند. تا در رقابت پیشی بگیرند. به برنده گان هم جوایز و تحایف اهدا می کنیم و هم بهترین ها را به بورسیه های تحصیلی معرفی می داریم.
برای قدر دانی و تشویق شاعران جوان ما محافل شعر و موسیقی را در خانه علم و فرهنگ شوری دایر می کنیم. "همین دیروز ۲۵ سنبله" ما محفل بزرگی داشتیم.
به تعداد ۵۰۰ تن از دانش آموزان ممتاز از مکتب های شهر کابل اشتراک نموده بودند. شعر های زیبا عاشقانه و حماسی خود را سرودند. فضای خیلی گوارا و پر کیف بود. در ختم محفل میرمن پروین و سیما ترانه هم آهنگ های خیلی زیبا اجرا کردند.
میرمن پروین آواز خوان پیشکسوت از دختران جوان خواست تا به موسیقی رو آورند و جاهای خالی آواز خوانان قدیمی را پر کنند.
افزون بر فشرده معلوماتی که در باره چگونگی عملکردهای شعبه آموزش سیاسی توده ای پرسیدید، این شعبه تمام پیام های سازمان دموکراتیک زنان افغانستان را به مناسبت های مختلف، رویدادهای احزاب، سازمان ها، اتحادیه ها، انجمن ها و . . . نوشته و عنوانی مراجع مربوطه ارسال می دارد.
پرسش: سالانه چند بار جهت کار و بررسی به شورا های ولایتی میروید؟
طوری که در بالا توضیح دادم، ما بخش های هفت گانه داریم. بنا بر حجم زیاد کار در هر ماه یک بار سفر به شورا های ولایتی داریم. نخست کار شورا را به صورت دقیق بررسی و روی کاستی ها و مشکلات آنها سمینارهای آموزشی برگزار می کنیم. حتی گاهی در مسایل حقوقی هم پا درمیانی نموده قضایا را حل و فصل می کنیم. در اخیر گزارش کاری خود را در جلسه هیأت اجراییه سازمان ارایه می داریم.
رفیق شیرین عزیز، اگر به صورت خلاصه در مورد پروبلم های کاری تان بگویید.
شمار کارمندان حرفوی در این شعبه انگشت شمار است. البته در امور روزمره گی با تجربه و ورزیده هستند. اما این شعبه به دو نفر نویسنده نیاز دارد تا بیانیه ها، پیام ها، مواد سمینار، اوراق تبلیغاتی و . . . را بنویسد. همچنین منابع مالی ما خیلی کم است. در نشر پوسترها بعضاً با مشکلات روبرو هستیم. با وصفی که ۸۰ درصد کار ما در ساحه است. شعبه ما موتر مستقل ندارد. همکاران ما با مشکلات جدی روبرو هستند. زیاد تر وقت ها به موقع به جلسات شان رسیده نمی توانند.
لیلا کاویان: بخش های فعالیت تان خیلی دلچسپ و در ضمن ارزشمند و موثر است. از این که با این همه تراکم کاربه مصاحبه ام پاسخ دادید. جهان سپاس موفق باشید.
شیرین نظیری: سپاس از این که با حوصله مندی سخنان مرا شنیدید.
پایان
کابل – افغانستان ۱۳۶۲
برگرفته از مجله زنان افغانستان
توجه:
کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است
کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد
Copyright©2006Esalat