گرسررودم زدست ندهم ازدست وفا

کاین شیوه عشق است و آیین صفا

*****

در کوی جانان دل و دینم بشد از دست

عشق را این ره وطریق ز روز ازل است

*****

از خمار چشم نرگس لاله دل کباب است

آسمان از شرار دلی ما بخوناب است

*****

نوازش مده این دل فغان آید بیرون

تاروپود دل ما تار تنبور است درون

*****

ازتیری نگاهی این دل سراپا خون است

رنگ شفق از خون من بر دامن گردون است

*****

قلب بیمارم را نباشد مرحمی جز سرشک دیده گان

این متاع هم بی اثر گردید ز بخت سرنگون من بجان

*****

از سرخی رخسارش لاله دل کباب است

از پرتو روی او روشن رخ مهتاب است

*****

آتش گرفت خانه دل ای اشک دیده کن ترحمی

بهلاک آتش این خانه بس است آب دیده ای

*****

عشق سرمایه هستی ام بر دو جهان است

گنجی به  زاین   مرابر دل ویران نیست

*****

صدا بر نخیزد از دلی شکسته که مرا

خشکیده چوب نیست چو بشکند صدا کند

*****

دل پر سوز و اشک دیده گنحی پر غنیمت است

خوش آن دل و دیده که پر زیب زین نعمت است

*****

برخیز و بیا کز کثرت غم دل گرفته آتش

دیده ز گریه کورودل افتیده هم از تپش

*****

گریه داند ره دلجویی دلی رمیده را

قطره یی برم آرد  دلی آتشگرفته را

*****

از سر شب تا به سحر در غم جانان

سوزم ز آتش عشق چون شمع بجان

*****

گر لب به سخن دارم جز نام تو ناید بر لب

تاثیر اعجاز عشق است یا شور جنونم از تب

*****

نام همه خوبان است زنام تو سر لوحه

یعنی چو ستایند زیبا بد هن نشسته

*****

گفتمش ز سجده بر محراب مراد دل شود حاصل

خال میان دو ابروی بمن کرد و گفت ای غافل

*****

در طریق عاشقی باید دیده و دل باختن

همچو شمع آموخت باید سوختن و ساختن

*****

شیرینی نباشد بحلاوت چو لب شهد و شکرت

پسته بدهن تنگی نباشد چون شیرین دهنت

*****

نسبت روی نیکویش بقمر عین خطاست

داغی رخ مهتاب مصداق کلام ماست

*****

تیغ دو ابرو کشیده ای بقتل جان من

تیری نگاهی بس است باین دلی پرخون

*****

گهی بدل نشینی و گهی بدیده تو ماه من

این هنر ز که آموخته ای عالم تباه من

*****

چشمم از گریه کورو خانه دل بخون گرفت

زآه دل و دیده بآتش دامن گردون گرفت

*****

در باب دل عشاق وصف جمال تو است دایم

سلطان دلی که دل بفرمان تو است دایم

*****

تاثیر خدنگ نازت دلی پرخون ما داند

عقل و خرد عاجز ز میزان ماجرا بود

*****

برپیمانه ما کیف است از کیف نگاهت

آب انگور کجا دارد تاثیر چشم جادویت

*****

ای اشک مرو ز حریم دیده ای من

ویی طفل یتیم پرورده ای من

*****

گاه خال کنج لب بوسم و گاه خال دو ابرو

حیران ماجرایم به انتخاب از این دو

*****

این خال کنج لب چیست خال دو کمان بس است

بهر کشتن ما آن نکته یی سبحان بس است

*****

شراب انگور دیوانگی آرد بسر

شراب لعل ترا باشد نشه یی دیگر

*****

جان عزیز بستان و یکبار بگو جان

ارزد گر ستانی بگفتن تان تو جان

*****

دیوانگی و آشفتگی من از آشفتگی زلف تو است

قید زولانه زلفت را خطاست که هوشیار گویند

*****

چشم گستاخ و دل بیتاب ما تاثیر بی ادبی نیست

ز تاثیر چشم جادویت این بی ادبی بباب ادب است

*****

ز سگ باید آموخت آنکه وفا شکند

بلقمه نانی بحق نمک پاسبانی کند

*****

یار با کاکل چنگش سر بازار برآمد

با تیرو کمان بقتل منی بیمار برآمد