سال 2006 میلادی سالي بود، كه «جورج بوش» عراق و خاورميانه را تقريباً از دست داد، اما بي گمان سال نااميد شدن آمريكاييها از رئيس جمهور شان هم بود. گفتارهای بی پرده در عرصه كلي تاخت و تاز نامنتظره اي داشت، و «دونالد رامسفلد» دوسيه كلمات قصار پيچ و تاب دار و دو پهلوي خود را زير بغل زد و رفت.

سال2006  میلادی با محو شدن شعار «پا بر جا باشيد» دستگاه «بوش»، و جايگزيني آن با جمعبنديهاي روشنتر در باره «جنگ عراق»، مثل "جنگ داخلي" و "جدي و رو به زوال" پايان گرفت. فشار عظيم بوش براي گسترش دمكراسي جاي خود را به جستجو براي يافتن ثبات داد.  

سال 2006 میلادی سرانجام رسماً به سال "برنده نشدن" تغيير نام داد.

«بوش» شخصاً 12 ماه را در كنفرانس خبري پايان سال خود چنين جمعبندي كرد:

"سال 2006 میلادی براي سربازان، و مردم عراق، سال دشواري بود. ما سال گذشته را با مشاهده رفتن 12 ميليون عراقي به پاي صندوقهاي راي براي انتخاب يك دولت متفق و آينده اي آزاد، با خوشبيني آغاز كرديم... دشمنان آزادي، واكنشي ددمنشانه به پيشبرد آزادي نشان دادند،"كه ددمنشانه تر از بمباران مرقد (امام) عسکري، مقدس ترين مرقد شيعه در «سامره» در ماه فوريه نبوده ــ حمله اي كه در عراق با حمله ي 11 سپتامبر در ايالات متحده مشابه دانسته شد. آن حمله، عراق را در گذرگاه توفانهاي هر روزه انباشته از خشونتي قرار داد كه ارتش 140000 نفري ايالات متحده از محدود كردن آن عاجز ماند. و سال 2006 میلادی را در مارپيچ سقوط افكند. همچنان كه «بوش» تعطيلات كريسمس خود را در «تكزاس» صرف ايجاد طرحي براي تغيير راه كار عراق مي كرد، بايستي با واقعيات ديگري در تقابل با تلخكاميهاي سياست خارجي سال گذشته نيز روبرو مي شد. «ايران» و «سوريه»، كه هردو از آشفتگي در عراق جسارت يافته اند، در موقعيت بازيگران قدرتمند شده منطقه جلوه مي كنند. اعتبار آمريكا در خاورميانه، پس از آنكه «بوش» و وزير خارجه او «كاندوليزا رايس» در جنگ تابستان بين «اسرائيل» و «حزب الله» در كناري به نظاره ايستادند، ژنده و فرسوده به نظر مي رسد.

«بوش» همه ي دار و ندار خود را با يك نخست وزير ناتوان و ناكارآمد، «نوري المالكي»، به ميدان نبرد آ‌ورده است. بي اعتمادي «واشنگتن» به رهبري او، در يادداشت مشاور امنيت ملي رياست جمهوري، «استفن هدلي»، آشكار بود ــ يادداشتي، كه بامداد روزي كه قرار بود «بوش» در «اردن» با «مالكي» ديدار داشته باشد، به بيرون درز كرد و سبب اضطراب شد. «طالبان» در افغانستان، از نو سر بلند مي كند و دولت «فواد سينيوره» لبنان، كه مورد حمايت آمريكاست، در زير وزنه سنگين معترضان مصمم در خيابانها، كمر خم مي كند. «استروب تالبوت»، رئيس نهاد چپگراي بروكينگز (Brookings Institution) از جنگ عراق و پيامدهاي آن در خاورميانه چنين ياد مي كند: احتمالا "مهمترين مباحثه ي پيامددار سياست خارجي در تاريخ (ايالات متحده)...  

بي ترديد اگر براي «بوش» چيز ديگري جز سلاح هايش وجود داشته باشد كه به آن بچسبد، آن چيز، پرهيز از اين است كه دوره رياست جمهوري اش با شكستي بي سابقه در تاريخ ايالات متحده پايان پذيرد...  در گذر سال 2006 میلادی، «بوش» مجبور شد اعتراف كند كه «سيا» زندانهاي مخفي دارد؛ از حق خود براي استراق سمع پيامهاي تلفوني و اينترنتي، بي اجازه دادگاه، دفاع كند و براي داشتن حق رفتار غيرقانوني با متهمان به تروريزم ــ بدون آنكه آن رفتارها را شكنجه بخواند ــ مبارزه كند.  در درون مرز، نتيجهء آراي ريخته شده به صندوقهاي رايگيري در ماه نوامبر ــ كه به پيروزی دمكراتها هم در «مجلس نمايندگان» و هم در «مجلس سنا» انجاميد، نشانگر مردود شناختن روش سياست خارجي «بوش» در عراق بود. «بوش» آن را "يك صداي عظيم" خواند.  

در طول مبارزه انتخاباتي «بوش» اعلام كرده بود كه "ما مطلقاً مي بريم" و دمكراتها را كه خواهان عقب كشيدن مرحله به مرحله، به صورت "جدا شو و بدو" شده بودند، ناديده مي گرفت.

در سال 2006 میلادی تنها "جدا شو و بدو" ي، كه به عرصهء ظهور رسيد از سوي نامزدهاي انتخاباتي ميان دوره اي جمهوريخواه بود كه به سرعت از رئيس جمهور فاصله گرفتند. پس از اخراج «رامسفلد» توسط «بوش» در روز پس از انتخابات ــ يك هفته پس از اظهار «رامسفلد» به رسانه ها، كه تا پايان دورهء رياست جمهوري «بوش» در مقام خود خواهد ماند ــ جريان سريع گفتمانهاي روراست به حركت درآمد؛ و آن زماني بود، كه وزير دفاع تازه، «رابرت گيتس»، در نشست راي اعتماد اعتراف كرد، كه آمريكا در عراق " برنده نيست." «گيتس»، طوطي وار، آنچه را كه «پيتر پيس»، رئيس ستاد مشترك گفته بود به زبان مي آورد. اما سد، ديگر شكسته شده بود.  روز بعد گروه بررسي عراق دريافت بنيادي خود را از جنگ عراق تحويل داد ــ ملالت نامه اي كه با ارزيابي "جدي و رو به زوال" آغاز مي گرديد و از واژه هايي نظير «پيروزي» و «دمكراسي» در آن خبري نبود، و «بازسازي كامل» خط مشي عراق را پيشنهاد مي كرد. «كالين پاول»، نخستين وزير امور خارجه «بوش»، مسئله را به مرحله منطقي بعدي كشاند و گفت، اگر ايالات متحده در حال برد نيست پس مي بازد؛ و سرانجام، «بوش» شخصاً استراتژي "برنده نبودن" را به كار گرفت و به روزنامه «واشنگتن پست» گفت ارزيابي «پيس» (رئيس ستاد مشترك) را قبول دارد. «بوش» گفت: "محاسبه ي من بازتاب دهنده اين واقعيت است كه ما به سرعتي كه من مي خواستم توفيق نيافته ايم، اما بر اين باورم كه ما برنده خواهيم بود." يازده ماه پيش از اين «بوش» در سخنراني «استيت آو د يونيون» (State of the Union address) خطاب به ملت گفته بود: "ما براي پيروزي، يك طرح روشن داشتيم، . . .  ما در اين جنگ براي برنده شدن آمديم، و در حال برد‌ هستيم." تا (27 دسامبر) شمار تلفات آمريكاييان در جنگ عراق به 2983 نفر كشته، بيش از 22400 زخمي رسيده و يورش به سربازان آمريكايي در بالاترين ميزان همه دوران جنگ بوده است. (در 30 دسامبر شمار كشته ها به 3000 رسيد) شمار كشتگان عراقي از آغاز تهاجم دست كم 100000 نفر است، گرچه يك بررسي ديگر رقم 600 هزار را نشان مي دهد.  جنگ تاكنون 400 ميليارد دالر آمريكايي هزينه برداشته و بنابه پيشبيني گروه بررسي عراق به 3 تريليون دالر خواهد رسيد.  كشوري كه در جستجوي راهي براي بيرون رفتن از يك طرح بازنده مي سوزد، تلخكامي يا اندوه خود را با نمايشهاي آشكار ابراز مي دارد و فرزانگان اندوهگين تر و اندوهگين تر مي شوند.  در اين كشور در سال 2006 میلادی براي آنكه بتوانيد در بالاي فهرست كتابهاي پرفروش سال قرار بگيريد كافي بود كتاب خود را با عنوان "چگونه بوش همه چيز را در عراق غلط پيش برد" منتشر كنيد: كتاب هايي چون Fiasco نگارش «توماس ريكز»،State of Denial نگارش «باب وودوارد»، كه «فرانك ريچ»، مقاله نويس «واشنگتن پست» و «نيويارك تايمز»، از آنها با تيتر بزرگترين داستانهاي فروش رفته دوران ياد مي كند. «بوش» همچنان درپهلوي عراق در واقع خاورميانه را مي بازد، اما به نظر مي رسد كه يك پيام تازه نيز در حال شكلگيريست. پنداري بردنش هم به هر حال سودي نداشته است.  "رايس" در ديدار پايان سال با گزارشگران گفت:"خاورميانه پيشين نمي توانست پايدار بماند، بياييد از شيون و سوگواري بر خاورميانه كهنه دست بكشيم، چيز چندان جالبي نبود، به هر صورت، دوام پذير هم نبود."

همچنان روزنامه آمریکایی «واشنگتن پست» از اکراه فرماندهان ستاد مشترک ارتش آمریکا در حمایت از طرح "جرج بوش" رییس جمهوری این کشور برای اعزام ‪۲۰ هزار نیروی جدید به عراق خبر داد.  فرماندهان ستاد مشترک که در زمینه مسایل نظامی به رییس جمهوری مشاوره می ‌دهند، همواره با افزایش تعداد ‪۱۳۲ هزار سربازی که درعراق مستقرند، مخالف بودند.

این روزنامه افزود: این فرماندهان که به آنها وعده داده شده که احیای تلاشهای سیاسی و اقتصادی در عراق مستلزم به اصطلاح افزایش نیروهاست، صرفاً از روی اجبار و با اکراه از طرح «بوش» حمایت می‌کنند."

«بوش» همیشه گفته است که توصیه‌ های افسران عالیرتبه ارتش را درباره عراق مورد توجه قرار می ‌دهد، اما "فلیپ زلیکو" مشاور سابق وزارت خارجه آمریکا، به «واشنگتن پست» گفت، که «‌بوش» از توصیه‌های فرماندهان ارتش راضی و خشنود نیست. به گفته «زلیکو»، «بوش» فکر می‌کرد راهبرد هدفمند و جدی ‌تری مورد نیاز است که چنانچه عراقیها امکان اجرای آن را فراهم آورند، احتمال موفقیت آن وجود داشته باشد.

به نوشته «واشنگتن پست»، فرماندهان ارتش آمریکا از این بیم دارند که "نوری المالکی" نخست وزیر عراق، اصلاحات سیاسی را که انجام آن در نهایت برای خروج نیروهای آمریکایی از عراق لازم است، اجرا نکند.

ژنرال "جان ابی زید" رییس فرماندهی مرکزی آمریکا در خاورمیانه که در يک قدمي تقاعد است، در اواسط نوامبر گفته بود که افزایش نیروهای آمریکایی، راه حل مشکلات عراق نیست.

همچنان «بلر» نخست وزیر انگلیس در «مجلس عوام» این کشور با فاصله گرفتن از سیاست دولت آمریکا برای افزایش نیروهای نظامی در عراق گفت که وضعیت مناطق تحت اشغال انگلیس با «بغداد» متفاوت است.

وی به سوال "منزیس کمپبل" رهبر حزب لیبرال دمکرات انگلیس درباره موضع لندن در برابر تصمیم هیات حاکمه آمریکا برای اعزام 20  هزار نیروی جدید به عراق اینگونه جواب داد: وضعیت بصره با بغداد متفاوت است. ما در این منطقه مشکلاتی نظیر درگیری فرقه‌ای، القاعده و شورشیان سنی نداریم.

طرح دولت آمریکا برای افزایش نیروهای خود در عراق از ‪۱۴۰ هزار به ‪۱۶۰ هزار نفر در تضاد با اظهارات اخیر "مارگرت بکت" وزیر خارجه انگلیس است، که گفته کشورش در صدد خارج کردن نیروهای خود از «بصره» تا ماه می ‌سال ‪۲۰۰۷ است. با این وجود، اسناد محرمانه افشا شده دولتی نشان می‌دهد، طرح انگلیس برای خروج نیروهای این کشور از «بصره» احتمالاً تا اواخر سال ‪۲۰۰۷ و اواسط سال ‪۲۰۰۸ به تعویق خواهد افتاد.

«بلر» در پاسخ به سوال دیگر «کمپبل» درباره اظهارات اخیر "گوردون براون" وزیر دارایی انگلیس که قول داده سیاست خارجی این کشور در صورت تصدی سمت نخست وزیری توسط وی مستقل باشد، گفت: شما به اتحاد با آمریکا اعتراض دارید اما اتحاد ما با آمریکا و اتحادیه اروپا به سود منافع ما است و باید همچنان قوی بماند. نخست وزیر انگلیس در بخش دیگری از نشست پرسش و پاسخ هفتگی خود با نمایندگان «مجلس عوام» از تهاجم اخیر نیروهای آمریکایی به «سومالی» نیز به صورت غیرمستقیم حمایت کرد.

 وی با وجود انتقاد و اعتراض اتحادیه اروپا و همچنین سازمان ملل به اقدام نظامی آمریکا گفت، باید از آنهایی که با تروریسم مبارزه می‌کنند، حمایت شود. ازجانب ديگرسناتور دمکرات «ادوارد کندی» اعلام کرد: دمکراتهای کنگره در تلاشند طرحی قانونی را از تصویب بگذرانند، که به موجب آن رییس جمهور آمریکا موظف می‌شود برای اعزام نیرو به مناطق جنگی حتماً تصویب پارلمان را به دست آورد. «کندی» گفت: «جرج بوش» رییس جمهور آمریکا، نباید این اجازه را داشته باشد که به اختیار خود نیروهای اضافی به منطقه ‌ای که امکان آسیب وارد آمدن به آنها وجود دارد اعزام کند.  سناتور «کندی»، که از مخالفان جنگ عراق می‌باشد، تاکید کرد: دمکراتها بسیج شده‌اند که از طرح افزایش نیرو در عراق جلوگیری کنند.  وی اعزام نظامیان بیشتر به عراق را "یک اشتباه بزرگ جدید" خواند. «کندی» تصریح کرد: جنگ داخلی عراق فقط توسط مردم و دولت عراق قابل حل است و ما اگر می‌خواهیم از سربازان خود حفاظت کنیم بهترین راه این است که از اعزام بیشتر آنها به عراق خودداری کنیم. این سناتور دمکرات گفت: مردم آمریکا در انتخابات کنگره آمریکا در هفتم نوامبر حرف خود را زدند و با انتخاب دمکراتها، مخالفت خود را با جنگ اعلام کردند.

«نانسی پلوسی» رییس مجلس نمایندگان آمریکا که از دمکراتهاست به «جرج بوش» اعلام کرد که هرگونه طرح افزایش نیرو به عراق را باید در کنگره توضیح دهد. «جرج بوش» رییس جمهوری آمریکا در نشست مشترکی با مقامهای ارشد شورای امنیت ملی کوشید تا راه آبرومندانه‌ ای برای برونرفت از باتلاق عراق بیابد، اما گزارشها حکایت از آن دارد، که این نشست عملاً بدون نتیجه آشکاری پایان یافته است.«رابرت گیتس» وزیر دفاع جدید آمریکا و امید شماره یک بوش برای یافتن چنین راه آبرومندانه‌ ای نیز در این نشست شرکت داشته است.«گیتس» در این نشست آن طور که روزنامه آمریکایی "واشنگتن پست" اشاره دارد، طرحی اقتصادی، سیاسی و نظامی را در اختیار «بوش» قرار داده‌است.

در قالب این طرح، پیشنهاد شده که آمریکا در ماههای آتی، دست کم ‪۱۰ کارخانه در نقاط مختلف عراق راه ‌اندازی کند تا به این ترتیب جوانان عراقی با فعالیت در این کارخانه ها، از همکاری با گروههای شورشي دست بردارند. رییس سابق سازمان جاسوسی آمریکا همچنین یک سلسله پیشنهادهای سیاسی به «بوش» ارائه داده، که احتمالاً خلاصه ‌ای از مطالبی است که در گزارش گروه تحقیقات عراق به آنها اشاره شده است.

افزایش کوتاه مدت شمار سربازان آمریکایی در عراق و بویژه اعزام ‪۳ هزار و ‪ ۵۰۰نیروی ویژه نیز در بخش نظامی طرح «گیتس» گنجانده شده است.  روزنامه های آمریکایی همزمان با این نشست در گزارشهای متفاوتی اشاره دارند که «بوش» ‌ظاهراً پیام انتخابات را درک نکرده چرا که آمریکاییها خواهان عقبنشینی از عراق و در مقابل «بوش» خواهان افزایش نیروهاست. انتظار میرفت، که «بوش» پس از نشست خود با مقامهای ارشد امنیت آمریکا طرح و استراتژی تازه ‌ای درباره عراق ارائه دهد اما او تنها به این جمله اکتفا کرده، که در روند تدوین طرح جدید در عراق، به پیشرفتهایی دست یافته است. «بوش»، که همچنان امید دارد در عراق به پیروزی دست یابد، گفته است که ما باید در عراق پیروز شویم چرا که این پیروزی و موفقیت، به گفته او "برای امنیت آمریکا حیاتیست. دمکراتها که از ابتدای سال ‪۲۰۰۷ میلادی کنترول هردو مجلس «نمایندگان» و «سنا» آمریکا را به دست گرفتند شدیداً خواهان تعیین یک جدول زمانبندی شده برای خروج سربازان آمریکایی از عراق هستند و با هرگونه افزایش نیرو که مورد خواست بوش است، مخالفت می‌کنند.

«بوش» گفته است که او شماری از اعضای کابینه خود را مامور کرده تا با کنگره تحت کنترول دمکراتها در خصوص وضعیت عراق و پشتیبانی از طرح او در این کشور تحت سلطه چهار ساله، گفتگو کنند.

انتشار همزمان یک مصاحبه از «جرالد فورد» رییس جمهوری اسبق آمریکا که در روزهای اخیر درگذشت، ضربه مرگبار دیگری بر سیاستهای فزون خواهانه «بوش» بویژه در خاور میانه تلقی شده است.

رییس جمهوری اسبق آمریکا که از هم حزبیهای «بوش» محسوب می‌شد، ضمن مخالفت شدید با حمله «واشنگتن» به عراق، اشاره کرده بود که او جنگ را شروع نمی کرد، بلکه تحریمها را سخت تر می‌کرد.

«فورد» در این گفتگو از «دیک چنی» رئیس دفتر سابق خود و «رامسفلد» وزیر دفاع کابینه ‌اش انتقاد کرده بود.

تحلیلگران مسائل سیاسی می‌گویند که «بوش» با وجود این مخالفتها صرفاً به این دلیل که چیزی برای از دست دادن ندارد، به راه کنونی خود ادامه خواهد داد و بعید است که با هر طرحی، که خواهان پایان دادن به کشتار همزمان عراقیها و سربازان آمریکایی شود، موافقت کند.

«جرج بوش» رئیس جمهوری آمریکا بلافاصله پس از اعلام طرح  به اصطلاح جدیدش در عراق، مورد تمسخر سیاستمداران و مردم کشورش قرار گرفت.  وی، در این طرح با تکرار ادعاهای پیشین خود عملاً روی این جمله تاکید کرد که باید ‪۲۰ هزار سرباز جدید به عراق اعزام شود. وی با نادیده گرفتن قوانین بین‌المللی، که مسوولیت امنیت یک کشور پامال شده را بر عهده پامالگر گذاشته، دولت عراق را که عملاً تنها امنیت سه ولايت آن کشور را برعهده دارد، تهدید کرد، که لازم است بسرعت امنیت عراق را تأمین کند.

شبکه تلویزیونی «ان وای وان» پس از پخش این اظهارات، از مردم خواست تا در یک نظرسنجی شرکت کنند و به این سوال، که «آیا بوش با افزایش نیروها در عراق موفق خواهد شد؟» پاسخ دهند.

‪ ۷۴درصد شرکت ‌کنندگان بلافاصله اعلام کردند که با «بوش» به هیچ وجه موافق نیستند.

بسیاری از مردم که در تماس تلفونی با مسوول این برنامه شرکت کردند، «بوش» را مورد تمسخر قرار دادند.

خانم «سارا» از منطقه «کویینز» در «نیویارک» گفت: «بوش معنی از دست دادن یک فرزند را درک نمی‌کند. او اگر راست می ‌گوید خود و زن و فرزندانش به جنگ بروند.»

فرد دیگری گفت که با این سخنان «بوش»، به این نتیجه رسیده که «بوش» به نظر مردم آمریکا اهمیتی نمی‌دهد.

یک خانم دیگر گفت: اگر «بوش» این قدر ادعا می‌کند که می‌داند چه می ‌کند چرا خود برای جنگیدن به منطقه نمیرود .«نانسی پلوسی» رئیس مجلس، «هری رید» رهبر اکثریت «سنا»، «استنی هویر» رهبر اکثریت در «مجلس» و «ریچارد دربین» معاون رهبر دمکراتها در «سنا» در بیانیه ای مشترک گفتند: ما پاسخ به سوالات مشکلی، که نه پرسیده شده و نه به آنها پاسخ داده شده را خواهانیم. مردم آمریکا تغییر روش در عراق را میخواهند.

ما با فشار به رئیس جمهور، این مهم را انجام می‌دهیم.

«میچ مک کانل» رهبر اقلیت جمهوریخواه «سنا» گفت:" فکر می‌کنم که «المالکی» نخست وزیر عراق میداند، که مهلت برای او و دولتش رو به پایان است و وقت این رسیده که «بغداد» آرام شود هرچند که لازم نیست که از «نیویارک» یا «لاس آنجلس» امن تر شود، ولی «بغداد» که نسبتاً آرام باشد از اصول اساسی برای دولتی است که بخواهد فعالیت کند.«جرج ووینوویچ» سناتور جمهوریخواه و عضو کمیته روابط خارجی «سنا» گفت: افزایش نیروها به تنهایی برای پایان دادن به خشونتهای مذهبی جای شک دارد.  ژنرالهایی که در منطقه خدمت کرده ‌اند فکر نمی‌کنند که این به تنهایی کارساز باشد.«خوزه سرانو» نماینده دمکرات از «نیویارک» گفت: «بوش» مانند یک قماربازیست، که همه چیز را باخته، ولی سعی دارد با دو برابر کردن رقم قمار خود سرمایه از دست رفته‌ اش را باز گرداند. مشکل این است، که او با جان سایرین قمار می‌کند، راه حل نظامی برای عراق وجود ندارد و بوش باید این واقعیت را بپذیرد.

ازطرف ديگر معترضان به طرح جدید «بوش» برای اعزام نیرو به عراق با تجمع مقابل «کاخ سفید» خواستار خروج هرچه سریعتر نظامیان امریکایی از این کشور شدند . تظاهرکنندگان که در محاصرهء نیروهای امنیتی بودند فریادهای جنگ را متوقف کنید و نظامیان را به کشور بازگردانید سر دادند.

آنها همچنین با سر دادن شعارهایی بر ضد «بوش» و اعلا‌م این مطلب که با دروغگویی نمی شود بر کشوری ریاست کرد تصمیم وی را برای اعزام نیروی بیشتر به عراق محکوم کردند و گفتند «ریچارد نیکسون» رئیس جمهوری پیشین امریکا نیز مرتکب همین اشتباه در ویتنام شد.

«وسلی کلا‌رک» سناتور امریکایی نیز گفت: طرح «واشنگتن» در «بغداد» از ابتدا اشتباه بود و نظامیان امریکایی و خانواده های آنها بهای این سیاست را می پردازند. سناتور «چک چومر» عضو دیگر «سنای» امریکا هم گفت : اعزام شمار بیشتری از نیروهای امریکایی به عراق پیش از مشخص کردن طرح جدید بی معنی است .

همچنین سناتور «جوزف بیدن» رئیس کمیته روابط خارجی کنگره امریکا گفت : ملت امریکا می خواهد از باتلا‌ق عراق خارج شود.«نانسی پلوسی» رئیس کنگره نیز گفت : اعزام شمار بیشتری‌از نیروها به عراق چه فایده ‌ای دارد. بر اساس نظرسنجی اخیر نشریه «یو اس ای تودی» و موسسه نظر سنجی «گالوپ» 61 درصد امریکاییها با افزایش شمار نیروهای امریکایی در عراق مخالف اند. براساس این گزارش، بیش از سه هزار نظامی امریکایی از زمان حمله به عراق در مارس سال 2003 میلا‌دی تاکنون کشته شده اند .

 

       بااستفاده ازمنابع خبري.