ا . م . شیری
عدم امکان تشکیل ائتلاف «ضد شیعه»
ایگور شومیکو
ترجمه: ا. م. شیری
١٠ جدی ١٣٩۴
دسیسه تشکیل باصطلاح ائتلاف جدید عربستان سعودی گویا برای مبارزه با «دولت اسلامی» (داعش) اظهار نظرهای زیادی را در پی داشت. از جمله، وزیر خارجه پاکستان، عزیز چودری از اینکه کشور او را بدون اطلاع دولت آن به لیست این باصطلاح ائتلاف ضد تروریستی بسردمداری عربستان سعودی افزوده اند، اظهار تعجب کرد. دولتهای لبنان، مالزی، و همچنین اندونزی بزرگترین کشور جهان بلحاظ جمعیت مسلمان بیانیه های مشابهی صادر کردند.
در واقع اعلام تشکیل «ائتلاف» جدید کار ساده ای بود. لیست ٣۴ کشور پیرو مذهب تسنن اسلام را بازنویسی کردند، و آن هم شد ائتلاف.
لیست «ائتلاف» جدید عربستان سعودی شامل کشورهای ترکیه، مصر، قطر، امارات متحده عربی، یمن و لیبی، اردن، پاکستان، بحرین،بنگلادش، بنین، چاد، توگو، تونس، جیبوتی، ساحل عاج، سنگال، سودان، سیرالئون، گابون، سومالی، گینه، دولت خودمختار فلسطین، مجمع الجزایر کومور، کویت، لبنان، جمهوری مالدیو، مراکش، موریتانی، نیجر، نیجریه، مالی، مالزی بوده و عدم ذکر نام کشورهای ایران، سوریه، عراق، عمان در این لیست، نشان می دهد که هدف از آن ایجاد یک نیروی ضد شیعه می باشد.
کاری شبیه به افسانه: سی و سه پهلوان بهمراه عمو سعود.
بطور کلی، زمانی که سردمدار یک ائتلاف به ائتلاف دیگری که آمریکا (بر مبنای تبعیت) تشکیل داده، وارد می شود و همان هدف آمریکایی را پی می گیرد، فقط می تواند حیرت آور باشد. آیا فرمانبردار طلاق گرفته است؟
تلاشهای برای تعریف حمله به دولت قانونی سوریه بمثابه «جنگ بین سنی و شیعه» و حمایت روسیه از بشار اسد در مقابله با تجاوز و شورش بعنوان شرکت در «ائتلاف شیعه»، قطعا از پشتیبانی جهان اسلام برخوردار نخواهد بود. ولذا، آنچه که من پیشتر در مقاله «در باره مأموریت روسیه در خاورمیانه» نوشتم، تکرار می کنم: «روسیه فقط از شیعه پشتیبانی نمی کند». سیاست روسیه در جهان در حال تغییر ما همواره بطور منطقی ادامه داشته است: در طول دهها سال روسیه از مصر سنی، فلسطینی ها که اکثریت آنها نیز سنی هستند، پشتیبانی کرده است. اخیرا رئیس جمهور مصر، السیسی حمایت خود را از «ائتلاف شیعه» با روسیه اعلام نمود و آشکارا تأئید کرد که پناهندگان سوری که اروپا را با دشواریهایی مواجه ساخته اند، نه از دست اسد (علویها)، بلکه از دست داعش فرار می کنند. اکثریت قریب به اتفاق کوردها نیز که با داعش «سنی» مبارزه می کنند، سنی هستند.
رو سیه در عین رد «حق» آمریکا برای سرنگونی حاکمیت ناخوشایند واشینگتن در هر کشور عضو سازمان ملل متحد، از استقلال جمهوری عربی سوریه پشتیبانی می کند. پس، عربستان سعودی برای حمایت از چه کشوری آماده می شود؟ آیا موقعیت تشریفاتی مرکز جهان اسلام، وابسته به آن است که پادشاه عربستان سعودی عنوان خادم «حرمین شریفین»، مساجد مکه و مدینه را یدک می کشد؟ اما معلوم است که مکه و مدینه در نظر تمام جهان اسلام که در آن هم سنی، هم شیعه، هم علوی، هم خوارج، هم معتزله، هم حوثی و هم بسیاری دیگر زندگی می کند، از اهمیت یکسانی برخوردار است.
تکلیف این واقعیت که سوریه و لبنان از مدتها پیش بمیدان همکاری نظامی عربستان سعودی و اسرائیل در مقابله مشترک آنها با ایران تبدیل گردیده، چه می شود؟ سعودیها با پیچیده ترین حلیه گری مذهبی، لبنان و سوریه را بقبیح ترین وجه توصیف می کنند: دشمن دشمن من، دوست من است. حالا که اسرائیل دشمن ایران است، یعنی از نطقه نظر ریاض دوست و متحد عربستان است؟ حتی ریاض اعلام کرد که اگر اسرائیل برای حمله به ایران تصمیم بگیرد، عربستان آماده است حریم هوائی خود را در اختیار اسرائیل قرار دهد. تشکیل ائتلاف «سنی» («ضد شعیه») بر این اساس، غیرممکن است.
از کشورهای حوزه خلیج فارس هر چند بحرین هم به «ائتلاف سی و چهارگانه» وارد شده (پادشاه حاکم سنی است)، اما بزودی به یک خطر برای پادشاهی سعودی تبدیل خواهد گشت. ٧۵ درصد جمعیت بحرین شیعیه هستند و از سال ٢٠١١ در راه احقاق حق خود بمبارزه برخاسته اند تا جائیکه مبارزات خود را به درگیریهای خیابانی ارتقاء داده اند (رسانه های غربی این بخش خودویژه «بهار عربی» را فراموش می کنند).
شیخ حسن نصرالله، دبیر کل جنبش «حزب الله» طی سخنرانی نوبتی خود در ١۶ ماه مه سال ٢٠١۵ در روز نکبت (فاجعه بیرون راندن فلسطینیان از سرزمین خود در سال ١٩۴٨)، نقطه پایانی را به این ترتیب گذاشت: «درست در زمانی که ما روز نکبت خلق فلسطین را برگزار می کنیم، با نکبت دیگری، با پروژه داعش و حامیان آن مواجهیم که برای تقسیم ملل مسلمان طراحی شده است...». شیخ نصرالله تصریح کرد، که پس از بمباران مساجد و سایر اماکن غیر نظامی یمن توسط نیروی هوائی سعودی، «ارتشهای اسرائیل، آمریکا و هر ارتش دیگر هیچ محدودیتی در حمله به اهداف ممنوعه نخواهند داشت...».
گره کور مناقشات نظامی امروز خاورمیانه، هیچ وجه مشترکی با جنگهای مذهبی، با رویاروئی سنی و شیعه ندارد. خط تقسیم این جنگ از میان «تنها ابرقدرت جهانی» و متحدان منطقه ایی آن در یک سو، و در سوی دیگر، آن نیروهایی که هیچوقت حاضر به تبعیت از «ابرقدرت» نیستند، می گذرد
توجه:
کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است
کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد
Copyright©2006Esalat