هشتم مارچ، نماد آزاده گی و مبارزه دادخواهانه

پنجشنبه، ۸ مارچ ۲۰۱۸

(عبدالوکیل کوچـــــی)

     مثلش به جهان، مادرِ گیتی نزاد

     تاریـــــــخ ندارد به مانندش یاد

    یادِ او گرامی همی روحش شاد

    این مـادرِ خادمِ وطن، راتب زاد

تجربه مبارزات ملی مبین این حقیقت است که تنها با پیگیری مبارزه مشترک و در آمیختن نیروهای مردم میتوان به زنده گی و اعمال قدرت و توطیه استبداد، ارتجاع و استعمار خاتمه داد، باید جداً خاطر نشان ساخت که دشمنان خلق افغانستان پیوسته از اتحاد نیروهای ملی در وحشت اند و همیشه با تغییر چهره ها دست به کار اند که مبارزین صدیق راه آزادی را مشغول زد و خورد داخلی شان کنند و دایم در حال تفرقه نگه دارند. اصولی ترین مدافعان خلق وطن را از مردم و دیگر نیرو های ملی منفرد سازند. ما معتقدیم که ایجاد اتحاد تمام نیروهای وطنپرست مشکلات عظیمی در پیش رو دارند و صلح برای همه بشریت جز آن نیروهای ارتجاعی که موقتاً از جنگ سود می برند شعار و خواست عمومی است بر کلیه نیرو های مترقی و صلحدوست جهان که با تمام وسایل دست داشته زمینه را برای یک صلح عادلانه و دایمی مساعد سازند.
(داکتر اناهیتا راتبزاد)

بزرگان جهان زن را شهکار خلقت انسان، ایجاد گر تمدن بشری، پرورش دهنده نوابغ جهان، آفرینش دهنده کارهای بزرگ، کتاب مهر و محبت، همکار مردان تا مدارج عالی زنده گی، کانون پر فروغ خانواده، مرکز مهر، مظهر عشق، نمایشگر پاکی، نمونه عطوفت، سرچشمه عنایت، سنگ بنا و آینده ساز جامعه و میانیگر نجات خوانده اند.

و اما او تنها یک زن نبود بلکه یک آموزگار و یک مادر بود، مادر ایجاد و هستی، مادر آموزش و پرورش، مادر بنیادین مکتب انسانیت، مادر راهیان مکتب آزاده گی و مبارزه، اساسگزار نهضت زن، جنبش بیداری جامعه، پرچمدار پرشور انقلابی راه عدالت و برابری، مشعلدار راه ترقی و سعادت انسان و بالاخره مادر یک ملت بزرگ و سایر زحمتکشان، وکیل و مدافع حقوق زحمتکشان شهر کابل و خادم مردم مستضعفان کشور و یکی از بنیانگذاران جنبش چپ ترقی خواهی و جریان دموکراتیک خلق افغانستان بود.

زنده یاد داکتر راتب زاد از همان آوان جوانی راه مبارزه بر ضد ظلم و بیعدالتی را در پیش گرفته بود و پرچم مبارزه را همچون شیر زنان ملالی ها، زرغونه ها و زهرا ها و ثریا ها برافراشته نگهداشته و با احیای نهضت زنان کشور در سال ۱۳۴۴ خورشیدی برای نخستین بار سازمان دموکراتیک زنان افغانستان را بنیاد گذاشت و در سال ۱۳۴۶ برای اولین بار در تاریخ افغانستان از هشتم مارچ روز جهانی زن تجلیل بعمل آوردند. داکتر اناهیتا راتب زاد بیشتر از نیم قرن عمر پربار خود را در راه مبارزه برای آزادی، تامین حقوق بشر و حقوق عادلانه زنان کشور وقف نمود.

تحت رهبری زنده یاد دکتور اناهیتا راتب زاد، زنان رنجدیده کشور به دور سازمان دموکراتیک زنان افغانستان بسیج شده با فراگیری فرهنگ مترقی و دانش مبارزه خیزش های اعتراضی برای تحقق خواسته های قشر زن راه اندازی شد. سازمان دموکراتیک زنان افغانستان در عرصه دفاع از وطن همراه با مردان مبارز وطنپرست در جبهات جنگ بر ضد ارتجاع و استکبار جهانی شجاعانه رزمیده و از خود حماسه ها آفریدند.

همچنان زنان در عرصه فرهنگی و کلتوری کمپاین آموزش زنان را در بخش آموزش و پرورش براه انداخته و به منظور تحصیلات عالی داخل و خارج کشور بسیج کردند و در بخش اقتصادی حضور پربار زنان را در کار های تولیدی و صنعتی مساعد ساخته و در عرصه اجتماعی با تاسیس شورا های زنان در محلات در جهت تامین حقوق مدنی و اجتماعی، مشارکت در نهاد سه گانه دولت و قانونگزاری، کار های پرثمری انجام داده شد. این همه دستاوردهای ثمربخش به ابتکار رهبری و اعضای سازمان دموکراتیک زنان افغانستان ثبت تاریخ مبارزات قهرمانانه زنان افغانستان شد.

گرچه تاریخ مبارزات آزادی خواهی، مشارکت اجتماعی و جنبش فکری زنان را در امریکا به ۱۷۵۰ و ۱۷۷۷ و در اروپا به ۱۷۸۹ میدانند ولی زنان از بدو پیدایش خود به مبارزه دادخوهانه در برابر ظلم، بی عدالتی ها، انواع تبعیض و تعصبات جنسیتی، نابرابری حقوق، قشر مفتخور ظالمان، زن ستیزان و مرد سالاران دست به مبارزه بی امان زده اند. به گواهی تاریخ، جنبش رهاییبخش زنان پر از فراز و نشیب، حوادث و خیزش ها و تلاش های سیاسی و اجتماعیست.

قشر زن از هزاران سال تا بدینسو در برابر هر گونه موانع قد علم کرده با ایجاد تغییر و تبدل نقش زن در مبارزه بخاطر رهایی از قید اسارت برجسته شده که با صنعتی شدن شغل و نظام تولیدی کارخانه و جهانی شدن سرمایه و ظهور عصر تجدد در تضاد با نا برابری و استثمار، در دفاع از حقوق حقه زن، پرچم مبارزه را علیه ارتجاع و استبداد برافراشته نگهداشته اند.

در کشور ما افغانستان پس از سقوط حاکمیت حزب دموکراتیک خلق افغانستان و سازمان دموکراتیک زنان افغانستان با رویکار آمدن دولت های تنظیمی و تکنوکراتهای تحت الحمایه بار دیگر جنبش ترقیخواهی زنان به چالش های خطرناک روبرو شد سیستم مرد سالاری و رسم زن ستیزی بار دیگر دامنگیر قشر زن شد که در اثر آن حقوق بشر بشکل کل و حقوق زنان بطور اخص پامال و لگد کوب شد. از آن به بعد زن در اسارت قسی القلب ترین و ستمگر ترین گروهها و در زیر پاشنه های وحشت و بربریت قرار گرفت و در راستای جنگ خانمانسوز چهار دهه و گذشته از آن در چند سال اخیر با هجوم گروه های تروریستی در کشور، زنان همچون برده وار تحت ستم مستدام زورگویان سیه دل و در میان مرگ و زنده گی نفس می کشند.

در حال حاضر به دوام جنگ نیابتی و تحمیلی پاکستان و قدرتهای دیگر زن و مرد افغانستان در زیر بار ستمگری های وحشتبار دوره حجر با انواع ظلم و تجاوز دست و پنجه نرم میکنند. یگانه راه حل برای نجات مردم، همانا همبستگی ملی و اتحاد دلسوزانه و تعهد وطنپرستانه کلیه نیروهای داد خواه وطندوست در یک جبهه بزرگ میهنی خواهد توانست وطن را از حالت بد بختی نجات دهد.

عبدالو کیل کوچی

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد