افغانستان، پاکستان، طالبان و آمریکا

افغانستان، پاکستان، طالبان و آمریکا

استاد (صباح)

به راكت سینه كابل دریدند

همه بود و نبودش را كشیدند

به ناموس وطن كردند بازی

به دنیا بینی خود را بریدند.

عملکرد منفی نیروهای خارجی که تضاد آشکار با اهداف اعلام ‌شده و عملکرد آنها دارد، عامل تعیین‌ کننده مهمی در قدرت‌ طلبی مجدد طالبان بوده است. واقعیت آن است که آمریکا و ناتو به هیچ‌ کدام از اهداف اعلام ‌شده ‌شان از دخالت نظامی در افغانستان وفادار باقی نمانده ‌اند. حفظ و استقرار امنیت در افغانستان و مبارزه با کشت و تولید مواد مخدر از اهداف اعلام شده و بارها تاکید شده آمریکا و ناتو در کنار شکست دادن قطعی طالبان و آنچه آنها از آن به نام تروریسم یاد می ‌کنند، بوده است اما پس از گذشت سالها، اکنون بر همگان و حتی خود فرماندهان نظامی آمریکا و ناتو روشن شده که این اهداف نه ‌تنها در حد اقل ممکن خود محقق نشده اند بلکه وضعیت امنیت در مقایسه با دوره قدرت طالبان به مراتب آسیب ‌پذیر تر شده است.

در سال دو هزار و سه بیشتر سرویسهای اطلاعاتی غربی به وضوح دریافتند که بدون اطلاعات وسیعی که در سازمان امنیت و اطلاعات پاکستان جمع شده نمیتوانند در افغانستان عملیات انجام دهند. بین دو هزار و سه و دو هزار و پنج سازمان های اطلاعاتی غرب از نزدیک با (آی اس آی) همکاری کردند و تعداد زیادی از عوامل القاعده را شناسایی نمودند، اما این امر را که عناصری از (آی اس آی) مخفیانه به طالبان کمک میکند زیر چشمی رد کردند.

غرب یا باید دیالوگ با هواداران ملا عمر را بپذیرد یا این ریسک را قبول کند که در نزاع های آتی با آن ها در جنوب افغانستان تلفات بیشتری بدهد. راه اول دشوار است و تعداد کمی از رهبران غربی مایل به آن هستند. راه دوم تنها از طریق فشار بر سازمان اطلاعات پاکستان ممکن است، به این امید که پاکستان مجبور شود در مورد استراتژی خود در افغانستان تجدید نظر کند، همان طور که در مورد کشمیر کرد.

همچنان روزنامه واشنگتن پست زیر عنوان جنگ در پاكستان مینویسد، اندكی بعد از حادثه یازدهم سپتامبر دو هزار و یک رئیس جمهور بوش اعلام داشت كه كشور های جهان باید بین ایالات متحده امریكا و كشور هائیكه از دهشت افگنان پشتیبانى نموده و آنها را در خاك خود پناه میدهند یكی را انتخاب كنند و كسانیكه به منسوبین القاعده پناه میدهند باید به حیث دشمن شناخته شوند.

بعد ها از تطبیق جدی این پرنسیب امتناع بعمل امد و جنرال پرویز مشرف رئیس جمهور پاكستان آدم خوش قسمتی بود كه در مقابل مشكلی قرار نگرفت. از زمانیكه جنگ علیه دهشت افگنی آغاز شد، این حكمران نظامی پر زرق و برق پاكستان سعی بلیغ به خرچ داد به حیث متحد ایالات متحده امریكا به شمار آید. اما از مبارزه علیه افراطیون اسلامی در كشورش، با وصف افزایش در تلفات جانی و خسارات مالی امریكا از رویا رویی با آنها طرفه رفت.

مایه ی تشویش همه، خاموشی و عدم قاطعیت نیروهای ائتلاف در افغانستان است که به عقیده کارشناسان، ناتو دزد را میگویند دزدی کن و صاحب خانه را میگویند خبردار.

سخنگوی غیرنظامی سازمان پیمان آتلانتیك شمالی (ناتو) در افغانستان میگوید- احداث موانع از سوی پاكستان در طول مرز مشترك "دیورند" با این كشور تردد آزاد مردم در دو سوی مرز و نیز كالاهای تجاری را محدود می‌ سازد. احداث حصار و سایر موانع مرزی میان دو كشور كار خوبی نخواهد بود. مسایل مرزی حساس و بحث برانگیز است و به نظر ناتو این حركت خوبی نیست. طرح احداث دیوار میان دو كشور همسایه در كمیسیون سه جانبه مطرح و روی آن بحث خواهد شد. وی با بیان اینكه ایجاد موانع مرزی دلایل نظامی دارد، تصریح كرد كه نمی خواهد در این مورد سخن بگوید. افغانستان اواخر ماه حمل اعلام كرد نیروهای پاكستانی به سوی نیروهای اردو در ولایت پكتیكا در شرق كشور تیراندازی كردند. بر اساس بیانیه دفتر سخنگوی وزارت دفاع، حادثه زمانی رخ داد كه پاكستان با استفاده از تاریكی شب در مناطق مرزی "انگور هده" و "شكین" ولسوالی "برمل" اقدام به نصب سیم خاردار و مین ‌گذاری كردند. سخنگوی وزارت دفاع پیشتر گفته بود كه نصب موانع باعث قطع روابط اقوام، ایجاد فاصله میان افرادی كه پیوند تاریخی، قومی و خویشاوندی با یكدیگر در دو سوی مرز دارند، می ‌شود.

وزیرستان جنوبی هم اکنون تحت فرمان جهادی های اسلام گر است که به گفته یک مطلع محلی بطور علنی عضو گیری میکنند، زخمی ها را نجات میدهند و جنگجو به افغانستان میفرستند. مقامات پاکستان وحشت دارند که وزیرستان شمالی نیز به همین وضع دچار شود. در اینجا برخلاف بخش جنوبی، طالبان محلی تحت هدایت ملا عمر متحد شده اند و بنا بر گفته یک منبع، اوست که در پنج سپتامبر توافق فوق را به عمل آورد و بر اساس آن متعهد شد که افراد او مبارزه خود را به جهاد در افغانستان منحصر کنند و به عملیات علیه اردوی پاکستان دست نزنند. زمامداران پاکستان با این کار میخواهد حد اقل بخشی از قدرت نمایندگان محلی و سنتی و شیوخ وفادار به خود را در وزیرستان شمالی بازسازی کند. به هرحال او آلترناتیف دیگری ندارد. به نظر میرسد واشنگتن با این تاکتیک توافق دارد، هرچند آن را یک چاره موقت می بیند.

لوی درستیز اردوی آمریکا ضمن اعتراف به ناتوانی کشورش در کسب موفقیت در افغانستان اعتراف کرد که جنگ در افغانستان یکی از سخت ‌ترین چالش‌های آمریکا است. مایکل مولن طی یک سخنرانی، رابطه آمریکا با پاکستان را آشفته و در عین حال حیاتی خواند و اعلام کرد بدون کمک اسلام آباد هیچ راه حلی برای جنگ در منطقه وجود ندارد. اظهارات وی و تأکید بر نقش پاکستان در شرایطی اعلام شده است که در روزهای اخیر دولت پاکستان را به دلیل رابطه‌ اش با گروه‌های افراطی اسلامی به طور علنی مورد انتقاد قرار داده است و این بیانات را طی یک سخنرانی به مناسبت پایان تصدی خود به عنوان لوی درستیز اردوی آمریکا بیان کرد. مولن اظهار داشت که به جانشین خود جنرال «مارتین دمپسی» گفته است که جنگ در افغانستان سخت‌ ترین چالش او خواهد بود اما باید اهمیت پاکستان را نیز به یاد داشته باشد و «سعی کند در مورد این رابطه آشفته و در عین حال حیاتی بهتر از من عمل کند». این اظهارات یک هفته پس از اینکه مولن به یک کمیته مجلس سنای آمریکا اعلام کرد طالبان وابسته به شبکه حقانی، «بازوی حقیقی» سازمان اطلاعاتی نظامی پاکستان هستند، منتشر شد. این سخنانی که مولن در مجلس سنای آمریکا بیان کرد، به آتش خشم تنش و کدورت با پاکستان دامن زد.

سایت ویکی لیکس در این اواخر بیش از نود هزار اسناد و مدارک محرم را پس از طبقه بندی در رابطه با جنگ افغانستان منتشر نمود که در نوع خود شاید در تاریخ جهان افشای چنین اسناد محرم آنهم در زمان بسیار نزدیک و کوتاه، بی نظیر باشد. این اسناد از جنوری دو هزار و چهار تا دسامبر دو هزار و نو میلادی را در برمیگیرد. اسناد ویکی لیکس به صراحت نشان میدهد که دستگاه اطلاعات پاکستان با طالبان روابط تنگاتنگ و نزدیکی داشته و حتی نماینده این دستگاه، در شورای کویته تحت رهبری ملاعمر، عضویت دارد. همچنان پاکستان با گروه حقانی رابطه نزدیکی برقرار نموده و بارها با تجهیز این گروه نیروهای ائتلاف را در افغانستان هدف قرار داده است. این اسناد افشا میکند که رهبری القاعده نیز در پاکستان است و عملیات انتحاری و انفجار بمب های کنار جاده ای را رهبری و نظارت میکند، عملیاتی که بیشترین تلفات را به نیروهای بین المللی و مردم غیر نظامی وارد می کنند. . . در این اسناد بازی دوگانه پاکستان به حدی برجسته است که جامعه جهانی و به خصوص امریکا را وادار خواهد نمود تا در سیاست های شان در قبال پاکستان تجدید نظر نمایند. چون پاکستان پس از سقوط طالبان، از مجاری مختلف تلاش نمود، تا دوباره طالبان و القاعده را در خاک خویش نگهداشته و پس از مدتی طالبان را در گروه های چریکی سازماندهی نموده و آنها با تداوم جنگهای چریکی، ضربات مهلکی به نیروهای ائتلاف وارد کردند. پاکستان با تحریک، تجهیز، تمویل و تسلیح طالبان، توانست که طالبان را از نو برانگیزند و به یک نیروی چالشگر جنگی تبدیل کنند. اگر طالبان از چنین منابع عقبی لوژستیکی و پناهگاهای امن در پاکستان برخوردار نمی بودند، در برابر نظامیان جامعه جهانی و دولتی خورد و خمیر میشدند. این اسناد نشان میدهد که پاکستان بطور آشکار طالبان را به جنگ مردم افغانستان و نیروهای ائتلاف جهانی فرستاده و می فرستند. اسناد ویکی لیکس، تمام شبهات را از میان برداشته است. به همان دلیل بود که صدراعظم انگلستان به خاطر حمایت پاکستان از طالبان، دولت پاکستان را هوشدار داد. گرچه سفیر پاکستان در بریتانیا و سخنگوی وزارت خارجه این کشور طبق معمول این ادعای دیوید کامرون را رد نمود. اما پس از افشای اسناد ویکی لیکس، فکر میشود که زمان برای پاکستان دیر شده است که بتواند جهان را در قبال مخفی کردن بازی دوگانه خویش قناعت بدهد.

روزنامه فاینانشل تایمز چاپ لندن در گزارشی تحت عنوان «پاکستان به یک برخورد جدی تر ضرورت دارد» می نویسد- مبارزهء ناتو در افغانستان به سرعت رو به ناکامی است، مگر این که ایالات متحدهء امریکا در برابر پاکستان برای بستن پایگاه های طالب در آن طرف سرحد موقف جدی تر اتخاذ کند. قرار است قصر سفید امریکا ارزیابی ستراتیژی خود را در افغانستان اعلان کند. اما بل هریس یک مقام بلند پایهء ملکی ایالات متحدهء امریکا در قندهار که از مقامش کنار رفت در یک مصاحبه ای با روزنامهء فاینانشل تایمز گفته است، تلاش های واشنگتن برای تقویت روابط با اسلام آباد، به منظور قطع جریان دوامدار شورشیان از پاکستان به افغانستان در سال گذشته به شکست مواجه شد.

هریس می گوید، ما در طول ده سال گذشته کمک های فراوان در اختیار پاکستان قرار دادیم ولی جایی را نگرفت. بناً من فکر می کنم وقت آن رسیده تا در روابط دو جانبه خود، صحبت و مذاکرات ما به طور قطع بی قید و شرط. رک و راست باشد. اگر قرار باشد که این جنگ به یک نتیجه برسد، باید پایگاه های شورشیان در داخل خاک پاکستان مسدود شود و از بین برود. اظهارات این مقام بلند پایهء ملکی امریکا، نگرانی هایی را راجع به جریان کمک های ده سالهء امریکا به پاکستان منعکس می سازد که نتوانسته است نیروهای استخباراتی پاکستان را تشویق کند، دست از حمایت مخفی شورشیان بردارند.

هریس این دیپلومات سابقه دار امریکایی می گوید، در مدت یکسال کار من در قندهار، من هیچ گونه پیشرفت را در جهت قطع جریان وظرفیت طالبان از سرحدات پاکستان ندیدم. ان پیترسن سفیر سابق ایالات متحده امریکا در پاکستان در یادداشت محرم دپلوماتیک که از جانب ویکی لیکس به نشر رسید گفته بود، هیچ مقدار پول نتوانست پاکستان را تشویق کند تا حمایت شان را از شورشیان طالب و لشکر طیبه که مسوول حملهء تروریستی سال دو هزار و هشت میلادی شهر مومبای هند می باشند قطع کنند. ولی به باور بعضی تحلیل گران، ایالات متحدهء امریکا باید برخورد خودرا در برابر پاکستان از طریق قطع کمک های امریکا به این کشور سخت تر و جدی تر بسازد. یک مقام دیگر بلند پایهء نظامی امریکا در سفارت این کشور در کابل به روزنامه واشنگتن پست گفته است، من ازین تشویش دارم که تقاضاهای واشنگتن از پاکستان مبنی بر حمله بالای وزیرستان شمالی، یک تقاضای فوق العاده زیاد است، زیرا تعداد زیاد اردوی پاکستان در طول سرحدات شرقی این کشور مستقر است و توانایی این کار را ندارد. در حین زمان، مقامات استخباراتی پاکستان به روزنامه واشنگتن پست گفته اند، وزیرستان شمالی برای ما خطر جدی نیست و اگر ما بالای وزیرستان شمالی حالا حمله کنیم، خطر به تمام کشور افزایش می یابد. بهر اندازه ای که واشنگتن فشار وارد کند، اسلام آباد به همان اندازه مقاومت می نماید. توضیح آن ساده است و آن این که منافع دو کشور روی این موضوع متفاوت می باشد، امریکا که نیروهایش در افغانستان در معرض خطر قرار دارد اقدام می خواهد. پاکستان که در سرتاسر کشور به مبارزه تروریزم روبرو می باشد می خواهد به خطر داخلی خود توجه کند. سیاست مداران در هر دو کشور یک دیگر را به دو رویی و بی اعتمادی متهم می سازند که صرف می تواند اوضاع را خراب تر سازد.

تنشهای اخیر بین پاکستان و آمریکا باعث شد تا اسلام آباد اصلی ترین گذرگاه عبور لاری های حامل تجهیزات مورد نیاز ناتو به افغانستان را برای چند روز مسدود کند. این اقدام پاکستان که در نوع خود کم سابقه بود پس از آن اتفاق افتاد که هلیکوپترهای ناتو با عبور از مرز پاکستان، وارد خاک این کشور شدند و یک پاسگاه مرزی پاکستان را بمباران کردند. در حمله این بالگردها به منطقه قبیله ‌نشین کورم ایجنسی، چهار نیروی امنیتی پاکستان کشته شدند. آمریکا از سال دوهزار و هشت همواره مناطق قبایلی پاکستان را بمباران می کند، اما هیچ گاه واکنش اسلام آباد تا این حد تند نبوده است. بسته شدن گذرگاه تورخم به مدت نو روز، به توقف انتقال سوخت از این گذرگاه به افغانستان منجر شد و بیش از صد تانکر سوخت ناتو در شش حمله افراد مسلح آتش زده شد. آمریکا در نهایت ناگزیر شد از پاکستان به علت کشته شدن چهار نیروی امنیتی این کشور در حمله بالگردهای ناتو عذرخواهی کند.

با وجود عذرخواهی آمریکا از پاکستان حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا به خاک پاکستان همچنان ادامه دارد. در این مدت بیش از ده بار مناطق قبایلی این کشور بمباران شده است. البته، حملات به مناطق قبایلی پاکستان از چندی پیش اوج گرفته و در مقایسه با ماه‌ها و سال‌ های گذشته، افزایش قابل توجهی یافته است. طبق گزارش رسانه های پاکستان، هواپیماهای بدون سرنشین آمریكا تنها طی یک ماه بیست و سه بار مناطق قبایلی پاكستان را هدف راکت قرار دادند. از اگست دو هزار و هشت تا کنون بیش از هزار و یكصد پاکستانی که بسیاری از آنها غیرنظامی بودند، در بیش از یكصد و سی و پنج حمله این هواپیماها، كشته شده اند. بر اساس آمار رسمی دولت اسلام آباد، آمریكا در سال دوهزار و هشت پنجاه و سه نوبت و در سال دو هزار و نو ۲۰۰۹سی و چهار نوبت به پاکستان حمله راکتی کرده است. با وجود افزایش حملات آمریکا به پاکستان و حتی ورود هلکوپترهای ناتو به این کشور که اقدامی بی سابقه است، دولت اسلام آباد در نهم اکتبر گذرگاه تورخم را بازگشایی کرد. با این اقدام پاکستان اگرچه در ظاهر تنش بین دو طرف فروکش کرد، اما این پرسش همچنان بی پاسخ مانده است که چه اتفاقی افتاد که اسلام آباد اصلی ترین گذرگاه این کشور به افغانستان را مدت نو روز به روی کاروان‌های ناتو مسدود کرد؟ برای این پرسش، پاسخ‌ های متعددی مطرح می شود. برخی براین باورند که حملات گسترده آمریکا به مناطق قبایلی پاکستان که نقض حاکمیت این کشور است اعتبار دولت حزب مردم را نزد افکار عمومی خدشه دار کرده است. حملات پیاپی آمریکا به پاکستان باعث شده است دولت مرکزی برای واکنش به این حملات تحت فشار احزاب مخالف و افکارعمومی قرار گیرد. از همین رو با کشته شدن چهار نیروی نظامی پاکستان در حملات آمریکا، این فرصت برای حزب مردم ایجاد شد تا قاطعیت اسلام آباد را به رخ ناتو بکشد. باید گفت اگر هدف دولت پاکستان نشان دادن قاطعیت این کشور به ناتو بود، چرا اسلام آباد در مقابل حملات بعدی آمریکا سکوت اختیار کرده است؟ مگر نه اینکه بیشتر کشته های حملات آمریکا و ناتو به پاکستان غیر نظامیان هستند ؟ بنا بر این به نظر می رسد که بسته شدن مرز تورخم به روی کاروان های ناتو دلیل دیگری دارد.

برخی بر این باورند که رویکرد قاطع پاکستان در قبال واشنگتن، پاسخ اسلام آباد به فشار بیش از حد آمریکا و ناتو بر پاکستان است. اخیرا دیوید پترائوس فرمانده قبلی نظامیان خارجی در افغانستان (فعلآ رئیس سی آی ای) به اسلام آباد هشدار داد، ادامه کم کاری پاکستان در مبارزه با آنچه وی تروریسم خواند، زمینه را برای حمله زمینی آمریکا به آن کشور فراهم می کند. البته شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد آمریکا در صدد متقاعد کردن دیگر اعضای ناتو برای فشار آوردن به پاکستان است.

موضوع تلاش القاعده و طالبان پاکستان برای گروگان گیری و انفجار در چند کشور اروپایی که آمریکایی ها و انگلیسی‌ها آن را مطرح کردند، بخشی از این شواهد است. واشنگتن با شیوه های مختلفی در صدد است وانمود کند که عمده مشکلات آمریکا و ائتلاف ناتو در افغانستان از پاکستان ناشی می شود. از همین رو، به نظر می رسد که ادعای حمله احتمالی القاعده پاکستان به کشورهای اروپایی، توجیهی برای فشار آوردن بیشتر بر اسلام آباد است. شواهد گویای این واقعیت است که این دیدگاه با وضعیت کنونی منطقه بیشتر تطبیق می کند. به نظر می رسد اسلام آباد فشار غرب را احساس می کند و به همین دلیل در صدد ارسال این پیام است که پاکستان قادر است مستقل از ناتو بیاندیشد.

اما علت افزایش فشار آمریکا و ناتو بر پاکستان چیست؟ یک علت فشارهای کنونی بر پاکستان، این است که ناتو در صدد است ناکامی‌های خود را در افغانستان به گردن دیگران از جمله پاکستان بیاندازد. علت دیگر این است که ناتو ریشه اصلی مشکلاتش را در افغانستان، در خاک پاکستان می داند و بر این باور است که حتی عناصری در اردوی پاکستان از شورشیان حمایت می کنند. دیوید کامرون، صدراعظم انگلیس به صراحت گفت که پاکستان در خفا به طالبان کمک می کند. اندکی قبل از آن در اسناد و مدارک مربوط به جنگ افغانستان که توسط پایگاه اینترنتی ویکی لیکس منتشر شد، پاکستان به حمایت از طالبان متهم شد. در گزارشی هم که توسط مدرسه اقتصاد لندن منتشر شد، دستگاه اطلاعات پاکستان - آی ‌اس ‌آی - به همکاری گسترده با طالبان متهم شد.

در این گزارش آمده است که (آی اس آی) به طالبان در افغانستان، پول، آموزش و پناهگاه می دهد. حدود یک هفته قبل از انتشار این گزارش، موسسه تحقیقاتی آمریکایی رند نیز با انتشار گزارشی اعلام کرد عوامل اطلاعاتی پاکستان و نیروهای شبه نظامی دولتی این کشور، شورشیان طالبان را آموزش می دهند و به آنها درباره تحرکات نیروهای امریکایی در افغانستان اطلاعات می ‌دهند. افزایش فشار آمریکا و ناتو بر پاکستان در مقطع کنونی نشان می دهد که اسلام آباد، تا مقطع کنونی، انتظار ناتو را برآورده نکرده است. از این گذشته، پاکستان و افغانستان دو هزار و چهار صد و سی کیلومتر مرز مشترک دارند که با توجه به بافت ساکنان منطقه و ساختار جغرافیایی مناطق مرزی دو کشور، کنترول این مرزها در صورت افزایش تنش بین ناتو و اسلام آباد، کاری بس دشوار است.

روزنامه بریتانیایی تایمز لندن با عنوان «به هر دو راه می بیند» مقاله را در مورد نقش و پالیسی سیاسی پاکستان در امور افغانستان نشر کرده است. سالهای پیش دیوید کامرون صدراعظم بریتانیا در جریان سفرش به هند از پاکستان انتقاد نموده که سیاست دو گانه را در جنگ علیه تروریزم پیش می برد. این اظهارات کامرون، باعث اعتراض های فوری شد اما یک سال بعد از آن اسامه بن لادن رهبر شبکهء تروریستی القاعده در یک حمله نیروهای امریکایی در داخل خاک پاکستان کشته شد. ایالات متحده از این عملیات به مقامات پاکستانی اطلاع نداد و آگاهی آنها را خطرناک و اقدام نا امن خوانده بود. روزنامه تایمز چندی قبل شواهدی را نشر کرده که برای پاکستان جای فریاد و انتقاد باقی نمی ماند و سند محرمانه و پنهانی نیرو های ناتو در افغانستان موسوم به "وضعیت طالبان" در نتیجه بیست و هفت هزار پژوهشی که از تقریباً چهار هزار زندانی تهیه شده است. این گزارش به (آی اس آی ) اتهام وارد میکند:«پاکستان از همه آگاهی دارد. » طوری به نظر می رسد که اسلام آباد پیش از خروج مکمل نیرو های بین المللی از افغانستان، برای سرنگونی دولت در کابل تلاش سیستماتیک کرده و برای این برنامه، از طالبان و شبکه القاعده حمایت می کند.

در سند ناتو گفته شده که (آی اس آی) حتی بیشتر از طالبان، نقش زشت و شریر در جنگ افغانستان دارد و اظهارات دیوید کامرون که گفته بود: پاکستان بازی دوگانه را انجام می دهد، در تحقیق و اظهارات طالبان هم تایید شده است. قوماندانان طالبان این را هم گفته اند که پاکستان به دامنهء جنگ و مصیبت های افغانستان دامن می زند و می خواهد تا حکومت را که به باور پاکستانی ها متحد غرب و هند است، از پا در آورد. تهیه کننده گزارش ناتو به این باور است که طالبان بخاطر روش نرم و معتدل را اختیار کرده اند تا ناتو را به خروج از افغانستان تشویق کنند. طالبان همچنان می خواهند تا در آینده در افغانستان حاکم شوند.

روزنامه امریکایی نیویارک تایمز مقاله را درمورد خروج نیروهای خارجی از افغانستان و نگرانی های افغان ها نشر کرده است. افغان ها در ده سال گذشته، به کمک های خارجی اتکا کرده اند و از حالا نگرانی دارند که با خروج این نیرو ها، کمک ها و پول برای افغانستان متوقف خواهد شد. شماری از افغانها همچنان هراس دارند که با ترک افغانستان توسط نیرو های خارجی، روز های بدی به کشور شان خواهد آمد. نیویارک تایمز به نقل از بانک جهانی نوشته است: اقتصاد افغانستان به پول بازسازی و کمک های نظامی متکی است و در سالهای گذشته، عواید سرانه این کشور دو برابر رشد یافته است.

همچنان روزنامه واشنگتن تایمز می نویسد که پاکستان علناً منافع امریکا را هدف قرارمی دهد و در خفا با واشنگتن کمک می کند. پاکستان یک ایتلاف عجیب و حیرت آوری با امریکا دارد. در چندین مورد عملیات با واشنگتن همکاری کرده ولی در عین حال از شبکهء حقانی که خطرناک ترین دشمن امریکا محسوب می شود حمایت می کند. واشنگتن تایمز می نویسد، بعد از این که پاکستان پیمان ناتو را به حمله بر یک تانه سرحدی این کشور متهم کرد، روابط پر مشکلات و جنجالی واشنگتن و اسلام آباد با یک آزمایش جدید روبرو شد.

واشنگتن تایمز از نظامیان امریکایی نقل قول می کند که اسلام آباد همکاری بیشتر از آنچه که اعلان می کند با امریکا دارد. تحلیل گران به این باور اند که اسلام آباد به کمک های مالی امریکا نیاز دارد ولی در عین حال نگران است که یک افغانستان دموکرات مبادا روزی در صف هند رقیب دیرینهء پاکستان ایستاده شود.

روزنامه ستراتفور کامینتری همچنان یک مطلب تحلیلی درباره حمله اخیر قوای ناتو در امتداد سرحدات افغانستان و پاکستان و پی آمد های آن بر روابط اسلام آباد و واشنگتن نوشته است. ده ها سرباز پاکستانی در نتیجه این حمله کشته و زخمی شدند. این حمله چون تلفات نسبتاً زیاد به جاگذاشت و در زمان صورت گرفت که روابط واشنگتن و اسلام آباد متشنج می باشد، توجه را به خود بیشتر جلب کرده است. پاکستان در واکنش به این واقعه سفیر امریکا در اسلام آباد را احضار کرد و اعلان نمود که همهء راه های اکمالاتی ناتو در پاکستان را مسدود می سازد و از واشنگتن خواست تا پایگاه شمسی را که طیاره های بی پیلوت امریکایی از آن استفاده می کنند در مدت پانزده روز تخلیه کند. سرحدات افغانستان و پاکستان که علامت گذاری های روشن ندارد و شورشیان از آن به هر دوسو رفت و آمد دارند در چند سال اخیر شاهد تبادلهء آتش توپخانه، عملیات عبور مرزی و حملات هلیکوپترهای امریکایی بوده است.

یادداشتها و برداشتها:

فصلنامه مطالعات شبه قاره، فارس - آی اس آی امپراطوری پنهان پاکستان، مروارید های سیاه، تهیه وترجمه از منابع روسی، نشریه های پرچم سرخ و مردم، بخشهای خبری و مقاله های نویسنده در رسانه های بیرون و درونمرزی.

توجه:

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد