دوشنبه، ۴ اکتوبر ۲۰۱۰
سنجر غفاری
* * *
افغانستان یا قفل بدون کلید
همه میدانیم که کدام عوامل باعث از میان برداشته شدن همه اساسات حیات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در کشور ما گردید. پس از برهم خوردن شالوده های زنده گی ملی ما بزرگترین نیروی انسانی و مغز های متفکری که سرمایه های معنوی کشور مارا تشکیل میدادند بنا بر ناملایمات تحمیلی عوامل داخلی و بیرونی ترک آشیانه کردند و یک عدۀ شان به وسیلۀ دشمنان اندیشه ها و ثروت های معنوی خانۀ مشترک ما به اصطلاح مردمی سربه نیست شدند. روی این اصل فضای سیاسی و محیط زنده گی در کشور ما برای ادامه نفاق و بی باوری ها میان اقشار و ملیت های مختلف منجمله روحانیون و روشنفکران گشوده تر گردید. در نتیجه ی برهم خوردن ثبات و بی باوری ها میان روشنفکران و روحانیون از یک جانب، عدم اعتماد مردم بالای این دو قشر عمده و سرنوشت ساز تیره گی مناسبات میان اقشار و ملیت های مختلفه در خانۀ مشترک ما افزایش یافت. نفاق اجتماعی جایش را به جنگ مسلحانه و بالاخره مداخلات دشمنان سعادت همگانی ما به تشدید و گسترش این جنگ و نفاق تا سرحدی کشانیده شد تا امروز همه چیز از ماگرفته شده است. با کسب تجارب از اشتباهات گذشته امروز اگر به محاسبه با همدیگر بنشینیم واقعیت این است که فردا برای ما و فرزندان ما ناوقت میباشد. پس ضرورت اولی ساختن کلید برای باز نمودن دروازه خانۀ مشترک ما به روی همه ی ما بوسیله خود ما امکان پذیر است. این کلید چگونه و از کدام راه بدست بیاید؟ گفته میتوانیم که در قدم نخست کدام انسانها موفق به ساختن چنین کلیدی میگردند که قفل بدبختی های یک نسل و یک ملت بزرگ و آزادمنش را باز نمایند که به هیچکس و هیچ قدرتی در جهان تن در نداده و نمیدهند. این انسانها صرفاً افغانها میتوانند باشند و بس. دیگرانی که کلید سعادت همگانی مارا تاراج نموده وبه یغما بردند امروز در مقابل پرداخت اش از ما باج میخواهند. وجود مارا، اقوام و ملیت های مارا، ثروت های طبیعت مارا، بالاخره همه میراث های تاریخی و افتخارات ملی و همگانی مارا میخواهند تا با ایشان قسمت نمائیم.
افغانان گرامی لازم میدانید تا قفل سرنوشت ملی ما بوسیله چنین کلیدی باز گردد؟ این را میدانیم که به وسیله کی ها کلید سعادت ملی ما در گرو گرفته شده است؟ باید کلید گنج و سعادت همگانی را خود ما بسازیم و باز نمائیم قفل را و بگشائیم دربِ محبت، افغانیت، اسلامیت و برادری را چون مشت واحد، متحد و کوبنده خورد و خمیر بسازیم دستان غرض آلود مداخله گران را از سرنوشت ملی خویش، و بیرون نمائیم بیگانگان را از خاک و خانۀ مشترک افغانی ما افغانستان واحد. راه و شیوه ساختن کلید سعادت همگانی در تصمیم مشترک و وحدت میان اقوام با هم برادر، پذیرش همدیگر، متحد شدن روشنفکران و روحانیون کشور ما در برآورده شدن یک خواست ملی یعنی نجات همه از بحران موجوده، عفوه گذشت همدیگر، گوش ندادن به تبلیغات اجانب، ترجیح دادن منافع ملی نسبت به منافع گروپی و غیره، انصراف از عواملی که منجر به ایجاد نفاق میگردد، خاتمه بخشیدن به ساختار های سمتی و منطقوی، لسانی و مذهبی و فرقه ئی، ختم تمثیل منافع بیگانه و همسایه ها بوسیله خودما، حفظ و ایجاد مناسبات نیک میان کشور ها و قدرت های بزرگ مطرح در سیاست خارجی و مناسبات کشوری ما. منجمله میان روسیۀ فدراتیف و آمریکا، خاتمه بخشیدن به انواع نفاق، اتخاذ یک موضع مشترک ملی در قبال سرنوشت کشور و آیندۀ سیاسی، انتخاب و تعیین یک استراتیژی ملی برای حفظ و بقای خانۀ مشترک ما در پیوند عمیق و مستحکم میان روشنفکران و روحانیون وسیله عمده و اساسی، یگانه کلیدی است که میتوان قفل بدبختی های موجوده را بوسیله آن در افغانستان باز نمود.
و من الله توفیق، راه دیگری موجود نیست. یا اینکه بگذاریم و نفاق نمائیم تا باج بدهیم و کلید . . . قفل دیگری در گردن ما . . . گران تر از امروز برای نسل های آیندۀ ما تمام گردد.
سنجر غفاری
