12 juni 2016 13:09:53

مسوولیت مقالات، مطالب و نبشته های نشر شده در «دیدگاه ها» به دوش نویسنده گان آنها میباشد

 دیده گر بینا بود، هر روز- روز محشر است

دگروال متقاعد امام جان (عالمی)

 

طوری که همه دیدند، ملا اختر منصور رهبر پیشین “طالبان” افغان در روز روشن هدف حمله طیاره بی سرنشین امریکا قرار گرفت و در خاک پاکستان کشته شد. اگرچه ظاهراً مقامهای پاکستانی این حمله طیاره امریکای را نقض حاکمیت ملی خود وانمود و آنرا تقبیح نمودند، اما این روی صفحه است. در پشت صفحه زد و بندها و روابط کاری استخبارات نظامی پاکستان (ISI) و استخبارات امریکا (CIA) قرار دارد. در این اقدام موضع گیری امریکایی ها روشن است، آنها میگویند که تروریست ها در هر جائیکه باشند مورد حمله قرار می گیرند، چون ملا اختر منصور کسی است که حملات تروریستی زیادی را در افغانستان به راه انداخته و موجب قتل صد ها انسان بی گناه و افراد عادی شده است باید به چنین سرنوشتی مواجه میشد. اما موضع گیری پاکستان مثل همیشه مبهم، مجهول و دو پهلو بوده است. دولت مردان پاکستان از یک طرف برای “طالبان” افغان در خاک خویش پناه گاه های امن فراهم و آموزش حملات تروریستی میدهند و آنها را تجهیز نموده غرض حملات تروریستی به خاک افغانستان می فرستد و از جانب دیگر در موقع لازم افراد کلیدی آنها را یا بازداشت میکند و یا آنها را به امریکا میفروشد. در جلسات کشورهای چهارگانه (امریکا، چین، پاکستان، و افغانستان) پاکستان وعده نموده بود که چون ما به “طالبان” افغان نفوذ داریم، با استفاده از نفوذ خویش آنها را با دولت افغانستان روی میز مذاکره می نشانیم، همچنین در این جلسات فیصله بعمل آمده بود که هر گاه “طالبان” از مذاکره با دولت افغانستان خود داری نمایند، باید بالای آنها عملیات نظامی به راه انداخته شده پایگاه های آنها در خاک پاکستان نابود گردند. اما حکومت پاکستان، نه “طالبان” را به میز مذاکره با دولت افغانستان حاضر کرد و بر آنها عملیات نظامی را اجرا نمود و مثل همیشه بر تعهدات خود پشت پا زد. حالا که ملا اختر رهبر ”طالبان” افغان در خاک پاکستان به قتل رسیده است، امکان دارد که سازمان (ISI) پاکستان از این پلان بی خبر بوده باشد؟ هرگز نه. پس در این صورت صفوف “طالبان” گاهی از خود پرسیده اند که ملا عمر چگونه از بین برده شد؟

آیا او به مرگ طبیعی فوت نموده است؟ اگر چنین می بود باید “طالبان” در همان هنگام با رهبر شان در تماس می بودند و از چگونگی وفاتش آگاه می شدند. ولی قسمیکه همه دیدند مرگ ملا محمد عمر دو سال پنهان نگه داشته شد. پس “طالبان” باید بدانند که در زیر کاسه نیم کاسه ای است. به همین ترتیب ملا ربانی فرد درجه دوم “طالبان” در شفاخانه های پاکستان بطور مرموزی از بین برده شد. آیا ”طالبان” افغان از مقامات پاکستان گاهی پرسیده اند که ملا برادر به کدام جرمی در خاک پاکستان تحت بازداشت قرار گرفته است؟ شاید روزی از مرگ ملا برادر هم خبرها نشر شود. در واقع دولت مردان پاکستان که خود را برای “طالبان” افغان در نقش دایه مهربانتر از مادر جا زده اند از کشته شدن افراد مهم “طالبان” چینی به ابرو نمیآورند، آنها فقط به منافع ملی خود فکر میکنند. اینکه پاکستانی ها برای “طالبان” افغان درس اسلام دوستی و وعده جنت را میدهند، این نیرنگی است که از استادان انگلیس شان آموخته اند. آیا ”طالبان” هنوز به این حقیقت پی نه برده اند که حکومت داران پاکستان با امریکایی ها متحد استراتژیک در مبارزه علیه تروریزم بوده و با ”طالبان” هم روابط تنگاتنگ را حفظ نموده اند؟ اگر یادمان نرفته باشد چندی قبل مجلس کنگرس امریکا کمک های مالی به پاکستان را به نسبت عدم صداقت آنها در سرکوب تروریستان به تعلیق درآورد، اما بعد از کشته شدن ملا اختر منصور، همین کنگرس کمک های (هشتصد ملیون دلاری) به پاکستان را تصویب نمود. در اینصورت هر عقل سالمی حکم میکند که بین کشته شدن ملا منصور و کمک های مالی به پاکستان رابطه ای وجود دارد. به هر صورت سیاست دو پهلوی پاکستان اکنون از چشم هیچکس پوشیده نمانده است و حتی متحدین امریکایی شان به این امر اعتراف دارند که پاکستان در مبارزه علیه تروریزم از سیاست دو پهلو کار گرفته است. سیاست گزاران پاکستان تا حال توانسته اند که در یک وقت به اصطلاح (دو هندوانه را در یک دست بگیرند) ولی این سیاست دو پهلوی پاکستان از طرف صفوف “طالبان” افغان پوشیده مانده است. مرا باور بر این است که افراد کلیدی “طالبان” به سیاست دو پهلوی پاکستان پی برده اند، چنانچه اظهارات و اعتراضات ملا عبدالمنان نیازی سخنگوی گروه انشعابی “طالبان” در مورد چگونگی انتخاب ملا منصور به حیث رهبر “طالبان” که در خاک پاکستان و با حمایت (ISI) صورت گرفته است شاهد ادعای ماست. در این حالت بر دولت افغانستان است که کانال های جدید روابط با ”طالبان” را باز نماید و به ادامه کار پروژه (شورای عالی صلح) دل نبندد و حکومت پاکستان را به این امر متقاعد سازد که بیشتر از این از ”طالبان” افغان استفاده ابزاری نکند و در عین وقت امریکا و دیگر دوستان بین المللی خود را وادار سازد تا بر حکومت پاکستان فشار آورند که از استراتیژی توسعه “طالبان” و ماجراجویانه خود در قبال افغانستان صرف نظر نماید.

به امید یک افغانستان عاری از هر نوع خشونت

دگروال متقاعد امام جان (عالمی)

شهر کابل

 

 

 

 

(«اصالت» در قبال مطالب منتشره در دیدگاه ها هيچ مسووليتي ندارد و با احترام به آزادي بیان و دموکراسي

 نميخواهد سانسور نمايد و دست رد به سينه نويسنده گان بزند)