ارگوی نشسته به خون

مولانا عبدالکبیر (فرخاری)

ونکوور کانادا

ارگوی نشسته به خون

دیـــدی که چشم خورشید از گریه تر نباشـد؟        کــــــــــوه بلند ارگوی زیر و زبر نباشد

آب همچو رود جاریست از ابر چشم خونبار        جز چشم چشمه ساران چشم دیگر نباشـد

از آتشی که افروخت دست خشین فطـــــرت        در آذر تو نمرود لیک این شرر نباشـــــد

آید صـــــدای باریک از قعر گــود   تاریک         تا حــــــفر شد به بیلی از کس اثر نباشد

ارگوی خفته در خــــون، قصاب تیغ بر کف         آنجا که موجه ی خون پایین ز سر نباشد

کی میشود که بخشند امـــداد را به مـــــــردم         بر اشتهای نا سیر سهمی اگـــــــر نباشـد

گر مـــادری که ریزد از دیده آب چون شمع         هر قطـــــره در شفافی کم از گهر نباشـد

از گیسوی معطر در زیر خــــــاک صد من          از دخـــــتر شکر لب کس با خبر نباشـد

افتد به فرق مامی سنگی ز بـام گـــــــــردون         در جستجو ز هرکس بیند پسر نباشــــــد

ارگـوی با زبــــــانی در گوش دل بگویـــــد          در خطه ی دل من خون در جگر نباشد

اندازه ی مصیبت بالا تر از خیـــــــال است         سوز و گــــــداز اینجا حرفی قدر نباشــد

آهی ز روزن دل سر میکشد بـــــــــه افلاک         ترسم از آن که فردا شمس و قمـــر نباشد

از مـــــــادر هنر ور طفلی چو شمع روشــن        پا گر نهد به گیتی بی درد سر نباشــــــــد

(فرخاری) تا نیابیم راه سعادت خلق

زین قلزم خطرناک راه گذر نباشد

Sat May 10 2014 08:40:56

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد