آیینه

استاد عبدالله وفا نورستانی

تاریخ ارسال به «اصالت»:

Sat, 31 May 2014 19:57:02 +0000

آیینه

همنشین گُلرخان بودم در ایام شباب

«بعداز این من خدمت آیینه سازان میکنم»

ناز هر گُلبن کشم تا میهنم گُلشن شود

هر کجا خاریست او را قفل و زندان میکنم

آبها جاری کنم در بیخ نرگس جویوار

بیخ خار هرزه را چون آتشستان میکنم

میکشم با داسِ نفرت خارِ دونِ سفله را

من عناد خویش آشکارا و پنهان میکنم

بس جفا دیدم ز خارو، آه من آتش گرفت

همچو شمس الدین تبریز، ماهی بریان میکنم

یاد او آتش به جان و خانه قلبم زند

گه در فریاد و گاه در گریه توفان میکنم

روزگارانِ شباب ناید دگر، اکنون بیاب

در غروب زنده گی از صدق، دُکان میکنم

محنت و دوری جانان شور در جانم فگند

جان خود را بعد از این، در رهش قربان میکنم

سر دهم در راه میهن ، جان دهم در راه دوست

چون«زریری» پهلوان، دشمن هراسان میکنم

تا سراسر لاله روید در دیاران شما

خدمت بَرنا و پیر و نو جوانان میکنم

صورتِ زیبای راستی، جوهر انسان بود

من روان خویش در آیینه کتمان میکنم

من غلامِ فقرم و بازوی مردِ تیره بخت

در ره صدق و «وفا» با جمله پیمان میکنم

عبدالله وفا

31-05-2014

ویانا - اتریش

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد