vrijdag 17 augustus 2007 11:45:11

 

 

 

مسوولیت مقالات منتشر شده در «دیدگاه ها» به دوش نویسنده گان آنها میباشد

 

 پوهنیار بشیر مومن

به مناسبت هشتاد و هشتمین سالگرد استرداد استقلال کشور

هشتاد وهشت سال قبل از امروز شاه امان الله خان پس از وفات پدرش در خطابه خویش به مردم چنین گفت: «من این تاج را بخاطر آزادی های داخلی و خارجی بر سر می نهم، من امیدوارم تا شما مردم شریف مرا درین راه کمک نمایید». طوریکه آشکار است انگلیسها 3 بار به خاک ما لشکر کشی نمودند و سر انجام پس از جنگهای نابرابر که استعمار بریتانیا به منظور تحکیم سلطه خویش بر کشور ما تحمیل کرد، هرگز موفق به باداری دوامدار درین سرزمین نشده اند. تاریخ افغانستان مبین این واقعیت است که افغانها عاشق آزادی هستند و بخاطر آن پیوسته و بلاوقفه، ایثار و جانفشانی کرده اند و این امر باعث ان شده تا مطالب دیگر به حاشیه رانده شود. این ملت مغرور و سر کش غلامی کسی را نپذیرفته و سر تعظیم به کس فرو نیاورده است. شاه امان الله خان با درک این واقعیت همراه با دیگر یارانش استتقلال را اعلان کرد. اما دولت بریتانیا بعد از حیله و نیرنگ زیاد بالاخره مجبور گردید تا به تاریخ 28 اسد 1289 آزادی کامل را به رسمیت بشناسد و شاه جوان اساس یک دولت مدرن و دموکراتیک را بنیاد نهاد که متاسفانه به تحریک انگلیسها بواسطه امیر حبیب الله کلکانی سقوط داده شد و تا امروز همان سیاهی به شکلی از اشکال ادامه دارد. به هر صورت 28 اسد روز استرداد استقلال کشور ما و تحقق کار ساز یگانگی ملت افغان است. برای نسل جوان استقلال و استقلال طلبی افغانستان که همین اکنون در سراسر کشور آزادی و عدالت را شعار می دهند، این روز که توسط غازی امان الله خان علم برداری و اعلان گردید، یک روز بزرگ ملی و جشن ملی به حساب می آید. جوهر استقلال خواهی رهائی از اسارت و برده گی است و جنبشهای استقلال طلبانهء تاریخ پیوسته از تسلط استعمارگران و از امر و نهی شان به تنگ آمده و خواهان آزدای و حاکم بر سر نوشت خود میشوند. پس اگر به بهانهء استقلال «آزادی» نفی و محدود شود غرض اصلی استقلال خواهی نفی شده است، در نتیجه آزادی هرگز تابع متغیری از استقلال نمی تواند باشد. ولی بر خلاف در صورت پذیرفتنی و ممکن است که دولت خارجی و یا سازمان ملل از راه های مشروع بین المللی جامعه را برای خروج از اسارت و برده گی در برابر دولت مستبد کمک و پشتیبانی نماید. درین صورت دخالت خارجی قابل تحمل تر از استبداد داخلی است. مشروط بر اینکه دولت و یا دول خارجی کلتور و عنعنات مردم را احترام بگذارد و در جهت ایجاد جامعه مبنی بر قانون و بر اساس پرنسیپ های معلوم سازمان ملل و اعلامیه حقوق بشر عمل نمایند. نه آن چیزیکه سربازان امریکائی امروز در افغانستان انجام میدهند که به خاطر یک فیر از یک قشلاق تمام آن را به آتش میکشند، عروسی های مردم را، مراسم به خاک سپاری مردم و غیره اجتماعات را با وجود اسرار مکرر پریزدنت حامد کرزی زیر آتش قرار میدهند و حاضر به هماهنگی با قوای داخلی نمیشوند، و همزمان به انواع تجاوزات و از جمله به تجاوزات جنسی دست میزنند .امروز امریکائی ها عملاً دولت آقای کرزی را بی اعتبار و فاقد صلاحیت ساخته است، آقای کرزی ظاهراً رئیس جمهور کشور است اما قدرت واقعی هنوز هم در چنگال همان قوماندانان و غارتگران است، که بد بختانه امریکا از ایشان پشتیبانی میکند . به همین شکل در بخش خارجی ایالات متحده امریکا کماکان به عوض فشار بالای پاکستان به حمایت از آن ادامه میدهد. روشن است که چنین اعمال خلاف موازین پذیرفته شده بین المللی است و هرگز برای مردم افغان قابل قبول نیست و همین اعمال و ناروائی امریکائیها عامل اصلی اوجگیری جنبش طالبان در کشور گردیده است . از جانب دیگر با وصف آن که در سراسر کشور مان انواع جنایات از خود و بیگانه جاریست، نیروهای دموکرات حتی در خارج از وطن هیچ گام جدی را به منظورهم آهنگی و تفاهم بر نداشته اند و در مجموع گروه ها و جمعیت های اپوزیسیون کمافی سابق دچار ضعف و پراگنده گی هستند. مردم افغانستان از تمام نیروهای چپی و راستی که دست شان به خون مردم آغشته نباشد (در اینجا افراد منظور است نه سازمانها به دلیل اینکه حکم کردن در مجموع به یک حزب و جنایت کار خواندن آن و یا قوم کسی بی خردی مطلق است) و به برتری خویش نقش پیشقدم و شایسته را قائل هستند، می خواهد که لیاقت و شایستگی خود را قبل از همه در اتحاد صادقانه و گذشت از منافع شخصی و گروهی با دیگر نیروهای ملی در عمل نشان دهند، زیرا در شرایط کنونی فقط با وحدت عمل به حیث نیروی فشار بالای دولت میتوانند جلو فساد، چور و چپاول، بی قانونی و جنایات را بگیرند، بدون همکاری این نیروها و ایجاد صف علیه غارتگران همه حرفها مفت و واهی بوده و هیچ چیزی کرده نمی توانند و فقط به وضعیت موشِ که در بوتل شراب افتاده بود صدا میکرد که کجا هستید پشکها شباهت خواهد داشت. نیروها و شخصیت های که خود را ملی و با نفوذ میدانند و داد از مردم، ترقی، و عدالت میزنند باید بدانند که هر حرکت منفی دولت و هر جنایت و خرابی که در وطن صورت میگیرد، نیتجهء پراگنده گی و خود خواهی شما آقایون است، و مسئولیت آن به دوش شما خواهد بود و فردا حق آن را ندارید که در برابر فرزندان وطن با سر بلندی حرف بزنید مردم از شما می خواهد اگر دروغ نمی گویید، فریب نمی دهید و اگر بالای ما تجارت نمیکنید، باید سلیقه ها، خط های فکری سیاسی، ایدیالوژیکی و دیگر امراض مهلک را درین برهه حساس تاریخ به منظور صلح و صفا و استفاده از کمک های بین المللی کنار بگذارید و خود خواهی ها و خود بزرگ بینی ها را قربانی مصالح و منافع افغانستان کنید . بیائید به پاس حرمت روح پاک شهیدان راه آزادی، استتقلال و رفاه کشور و پرچمدار استرداد استقلال کشور شاه امان الله خان، به اعتقاد کامل به تمامیت ارضی کشور و استقلال همه جانبهء آن، حقوق انسانی و قومی،مردم افغانستان را در همه مناطق و ولایات کشور به دیده احترام و تکریم بنگریم و آداب و رسوم و لهجه های هر قوم و تبار را چون شاخه های پربار درخت کهن بنیاد فرهنگ و تمدن افغانستان به حساب آوریم و در پاسداری از آن در مسیر آمیزش و یگانگی ملت سرفراز افغانستان و بالنده گی کشور تلاش نمائیم و با باور مندی به این شعار پناه ناپذیر که هرنقطه خاک افغانستان خانه هر افغان است و میراث فرهنگی و تمدنی و اقتصادی کشور را از آن همه مردم این مرز و بوم بدانیم .سرنا های شوم دشمنان وطن و وحدت ملی که گاه و بیگاه اینجا و آنجا زمزمه میشود، را محکوم نمائیم و به حکم تاریخ و رسم پر بار افغانها با همه مردم آزدایخواه و استقلال طلب افغانستان در بوجود آوردن آیندۀ درخشان و ایفای دین خویش تلاش نمائیم .

 

پاینده باد استقلال افغانستان

درود به هموطنان مبارز و آزادیخواه افغانستان