بهــار

عـبدالوکیل کــوچــی

بهــار

خورشید گرم و تابش فصل بهار نیست

بلبل خموش و غلغله در شاخسار نیست

دوران کهنه کاری بجای است تا هنوز

عطر ی نسیم و رایحه ُ خوشگوار نیست

با آنکه کهنه گی تا هنوز پا برجاست، ولی با توجه به باورهای دیرینه و پروسه تغییر و حرکت در راستای امید ها و آرمانها به تابش خورشید بهاری، مقدم نوروز، یعنی سال نو را برای هموطنان عزیزم تبریک گفته امید وارم سال نو با پیام نو، پیام صلح و صفا، همدلی و همسویی، پیام اتحاد رفیقانه و همبستگی برادرانه، برای نجات مردم از فقر، عقبمانی، جهل و مرض، ختم جنگ و تامین صلح سراسری همراه باشد. سال نو پیام آور روشنی ها، تابش گرم خورشید بهاری برای دهاقین کشور ما، سال کارا برای کارگران، تحصیل و تعلیم، صحتمندی، آرامش و شگوفایی، خاصتاً سال موفقیت برای نسل جوان کشور ما باشد. امید وارم سال نو، سال پیروزی صلح بر جنگ، روشنی بر تیره گی، حق بر باطل، ترقی به عقبگرایی، عدالت بر ظلم، همچنان سال پیشرفت، خوشبختی و رفاه همگانی باشد.

روز های خاصی در بلندای تاریخ کشور ما وجود دارد که یاد آور وقایع و حکایتگر نشانه هایی از تاریخ باستانی سر زمین ما میباشد. نو روز جشن شکوهمند سر زمین آریانای باستان، پیشینه تابناک میهن ما و جلوه ی مهم از فرهنگ غنامند قدیم افغانستان است. نوروز بمثابه روز شادمانی زمین آسمان و آفتاب و اعلام پایان سال و تجدید خاطره بزرگ جریان روابط انسان با طبیعت است. بزرگداشت نوروز در واقع گرامی داشتن سننهای دیرینه، فصل تجدد و نو گرایی و زمان برگذاری نوروز آغاز فصل بهار است.

بهار فصل دوباره نو شدن و رهایی زمین از انجماد و یخبندان است فصل بیداری، کار و جشن طبیعت است. خانه تکانی پوشیدن لباس پاک و جدید، نوگری و نوگرایی، چهار شنبه سوری و هفت سین از مشخصات تعریف نوروز است. در ادبیات قدیم بهار را بتکده، بتخانه و آتشکده نیز نامیده اند. در بلخ باستان آتشکده را بنام بهار یاد کرده اند بهار پیک شگوفایی موسم زایش و رویش است.

نوروز در ایران، افغانستان و تاجکستان منحیث آغاز سال نو محسوب می گردد.

و جشن نوروز از اعتدال بهاری آغاز میشود. بنا بر تحلیل مورخین روز نو را بزمان جمشید نسبت میدهند گفته میشود تاریخچه نوروز باستانی لزوماً به دو بخش تقسیم است. اول نوروز باستانی اساطیری دوم نوروز باستانی تاریخی.

نوروز باستانی اساطیری به سده های قبل از میلاد مسیح میرسد. نوروز باستانی تاریخی، فرهنگ بجا کاری نوروز را به تعریف میگیرد که از قبل از اسلام و پس از ظهور آن تا عصر حاضر ادامه دارد.

میگویند خداوند در روز نوروز کار خلقت انسان و سایر موجودات را به پایان رساند. تولد زرتشت، حرکت زمین، بدور محور خود، نازل شدن انجیل، پیغمبری حضرت موسی، خلافت حضرت علی، پیدا شدن انگشتری حضرت سلیمان، ورود آفتاب به برج حمل، واقعه غدیر قم و توفان نوح را به نوروز نسبت میدهند.

در وطن باستانی ما افغانستان نوروز از هزاران سال گذشته تا بدینسو در هر زمانی با فرهنگ، آداب و سنتهای مروج همان عصر و زمان تجلیل گردیده است. در عصر باستان نوروز را به روز کار، حرکت و برکت دانسته اند. در بلخ باستان نوروز را در تپه های بلند بخدی با افراشتن بیرقهای رنگارنگ به تجلیل می گرفتند. در حال حاضر نوروز با مراسم گل گذاری، برافراشتن بیرق، نمایش پهلوانی، توزیع قند، شیرینی هفت سین و عسل بر گذار میشود. نوروز را جشن دهقان نیز یاد میکنند درین روز مراسم نهال شانی قلبه کشی بزکشی کاشتن تخمهای زراعتی غرس نهال و گل کاری شروع میشود در روز نوروز مردم افغانستان از هر گوشه و کنار به زیارت مزار سخی رفته با افراشتن بیرق سخی و برپایی میله های عنعنوی گل سرخ سال نو افتتاح میشود. همچنان در دیگر ولایات کشور مراسم نو روز همراه با میله های سمنک، گل ارغوان در ولایات پروان بغلان، گل لاله در مزار شریف، هرات و گل نرگس در ننگرهار میله ریگروان در ولایت کاپیسا و برافراشتن توغ مندوی و بیرق سخی در جمال مینه شهر کابل و دیگر مناطق تجلیل بعمل می آید.

اما شور بختانه در کشور ما جریان جنگ سی ساله هست و بود کشور را به خطر نابودی مواجه ساخته چنانچه در نتیجه جنگ تحمیلی و نیابتی پاکستانی ها در کشور ما جان هزاران انسان بیگنه را گرفته صدها هزار دیگر را معیوب مجروح و میلیونها نفر را از وطن بیرون کشیده، زیر ساختار های اقتصادی را از بین برده در عوض آن جهل و مرض فقر و مواد مخدره را بمیراث گذاشته و مردم را محتاج لقمه نان خشک ساخته است. دستگاه فاسد دولتی، فساد پیشه، ناکارا و مسوولین بی کفایت دولت نفاق ملی که مصروف زر اندوزی اند. با چنین وضع کشور در گرداب فساد مالی، رشوت، چپاول، دزدی، قاچاق، بیعدالتی، قانون شکنی، ظلم، زور گویی و اختلاس غرق گردیده و سراسر وطن را نا امنی فرا گرفته است. هر روزی که میگذرد بم و باروت و حملات انتحاری جان ده ها و یا صدها هموطنم را میگیرد.

در کشور ما از ترس گرگان رمه از صحرا و از هیبت تفنگداران، مرغان هوا از پرواز محروم اند. چمن را آنقدر غارت کرده اند که شاخچه برای جای پای بلبل نمانده است. آنقدر کشتند که دل صحرا از خون شهیدان وطن رنگین شده است. زراعت و مالداری در حالت رکود قرار دارد. در زمینهای زراعتی بجز گیاه تلخ چیزی بنام بذر مواد خوراکی رویش ندارد برای اینکه خوراکه های تاریخ تیر شده پاکستان و مواد تلپت ایران بکشور بازار داشته باشد. اما زمانی افغانستان به سبد نان آسیا یاد میشد ولی اکنون مستکبرین جهان مردم آن را محتاج لقمه نان ساختند.

در کشور ما جای کارخانه را ویرانه، جای زراعت را مصیبت، جای خانه تکانی را خانه خرابی، جای تحصیل را تهدید، جای مهر و محبت را دشمنی و کدورت، جای بیداری را خواب و جای تفکر سالم را جهالت، جای عدالت را خیانت و جای عدل را ظلم گرفته است. مردم در سرمای زمستان از رنج بیخانگی فریاد میکشند اینطور بنظر میرسد که زورمندان توده های زحمتکش کشور را بگروگان گرفته باشند. باین حال هزاران جوان تحصیلکرده کشور از حق کار محروم گردیده که پیامد آن جریان سیل مهاجرت بسوی خارج از کشورمیباشد. همین اکنون هزاران جوان مهاجر که به جستجوی کار در ایران و پاکستان رفته اند آنها جبراً به جنگهای سوریه و یمن اعزام گردیده و هزاران جوان دیگر در آبهای مدیترانه طعمه ماهیان دریا میشوند. در کشور ما بدبختانه تعادل طبیعت و جامعه برهم خورده از بهار واقعی فاصله زیاد داریم. نو روز که در وطن باستانی ما سابقه هزاران ساله داشته، حالا دیگر نوی ندارد.

بر ملت هردم شهید افغانستان است که بخاطر نجات شان از بد بختی حاضر باید راه حل هایی را جستجو نموده و در کنار فرزندان راستین و دادخواه مردم و دلسوزان متعهد وطنپرست قرار بگیرند و در اتحاد و همبستگی با فرزندان ترقی خواه و عدالت پسند در راه صلح و امن و سعادت مردم با برداشتن گام های مشترک شرایطی را بوجود آورند تا بر مبنای آن کارگر صاحب کار شود و دهقان در امور زراعت و نهالشانی خود به موفقیتهای دست یازند و برای جوانان زمینه تحصیلات فراهم گردد ظلم، فقر، جهل و مرض ریشه کن گردد. تا رمه ها از شر گرگان و دشتها از وجود کرگسان در امان باشند آنگاه خورشید بهاری گرم بتابد.

عبدالوکیل کوچی

Sat, 19 Mar 2016 12:50:57

توجه:

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد