(تو چون بحر خروشانی)

استاد عبدالله وفا نورستانی

به پیشواز ۸ مارچ روز همبسته گی زنان دنیا

به زن موجود عاطفه و احساس

سروده عبدالله وفا

(تو چون بحر خروشانی)

Date: Sat, 8 Mar 2014 21:02:27 +0000

نه رحمی بر دل زارت، مده دیگر تو آزارم

تویی زیبا نگار و من، چو دشت خشک و بی بارم

رخت ماند به آن خورشید، چه پُر نور و چه گرم آغوش

ولی من آن گیاه خشک، در پهلوی، جویبارم

تو چون بحر خروشانی، غریق خویش کی دانی

ولی من از نبودت چون خلیل، در آتش و نارم

تو چون ماه درخشانی، جهان را نور افشانی

و من چون ابر اندوه گین، ز دیده اشک غم بارم

تو چون شهباز رنگین پَر، فلک را گشته یی یکسر

ولی من آن تذرو پَر شکسته ، در دِل خارم

تو چون شاهین، که از اوج فلک مستانه میآیی

ولی من آن شکاری، کز تفنگ و تیر بیزارم

چه باشد جا دهی در سر، هوای دیدن ما را

و گر نه همچو منصور، در محبت پای آن دارم

ز گُل زیبا تری وز رنگ و بو، چون لاله و سوسن

بمیرم یا نمیرم در قدومت، سخت نا چارم

چهان زیبا شده، با ماه زیبا روی من، اما

کشیده دامن وصلش، به دوست و خویش اخبارم

فقیرم، قاصرم، از فقر بخت و روز گار خویش

نه در ظاهر که در باطن، ز خوبان شکوه ها دارم

زبان سرخ ما، آخر سر سبزم دهد، بَر باد

ندارم باک ز دوران، چون سمک بس رِند و عیارم

به مرگم راضی ام، اما ز عمر رفته پُر حسرت

مگر در عزم و پیمانم «وفا» دارم «وفا» دارم

8-03-2014

ویانا - اتریش

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد