یکشنبه، ۲۲ اگست ۲۰۱۰

  
سنجر غفاری

*     *     *

با پوزش از نویسندۀ گرامی که اندکی در نشر مطلب ارسالی ایشان تأخیر بعمل آمده است (اصالت)

 

بازنده جنگ مردم افغانستان است

 

با گذشت سالیان دشوار و مملو از نا بسامانی های تحمیلی در موجودیت یک جنگِ که آغاز و انجام آن مفهومی ندارد. ما افغانها با هم دست و گریبان هستیم. خرقه پوشان دیگر مست گذشتند و گذشت – قصۀ ماست که بر هر سر بازار بماند.

واقعیت در این است که چرا با هم درگیر هستیم؟ و سوال مطرح میگردد که برندۀ این جنگ کی ها و در کجا هستند. آیا ما وسیله و عامل جنگ هستیم یا دیگران در جستجوی اهداف خویش؟. ملامت کیست؟. در ادبیات و مطبوعاتِ کشورِ ما و جهان همیشه نوشته شده است افغانها مردمان جنگجو، دلیر، آزاد، مقاوم هستند. این جای شک نیست. مگر خوب میبود که جنگ ما برای همیشه علیه متجاوز ادامه میداشت نه علیه همدیگر. جنگ و مقاومت ما باعث آن نمیگردید تا امروز بیش از چهل کشور جهان قوت های نظامی شان را بنام ها و بهانه های مختلف در کشور ما نمی آوردند. و ما امروز در خانه خویش مهاجر نمیبودیم. از خانه خویش گریزان نمیشدیم. اختیار همه دار و ندار خانه ما بدست کسانی نمی افتید. تراژیدی های دردناکتری بیش از این بالای ما تحمیل نمیگردید. درد ناک است. ساکنان خانه مشترک، مسلمان و هموطن و برادر یکدیگر در ایام ماه فضیلت و عبادت پروردگار عالمیان که مالک اصلی زمین است بوسیله سنگ و چوب، اسلحه و خشم و جهالت با هم درگیر میشوند، با نهایت بی رحمی و قصاوت قلبی همدیگر را پایمال نموده به خاک و خون کشانیدند. آیا در همسایگی کشور ما مردمانش چنین خشونت و قصاوت قلبی را علیه همدیگر خویش قبول دارند؟. چرا بیدار نمیشویم؟ افسوس بر این است که یکتعداد روشنفکران از بیرون مرز های کشور ما بنام "اقلیت" و "اکثریت" های قومی و لسانی سریال مینویسند. به این کشتی گیری های قومی و سمتی و لسانی به نفع همسایه های منفعت جو آگاهانه و یا نا آگاهانه فعال هستند. در افغانستان در میان مردمان اصیل و با فرهنگ، مقاوم و دلیر هرگز بنام های کوچی، هزاره، تاجک و ازبک و غیره القاب کدام مفهوم و برتری علیه همدیگر هیچگاهی وجود نداشته و ندارد، بلکه همیشه نیاکان اصیل ما میگفتند: هر کی از افغانستان است افغانست. یا افغانستان از مردمان اصیل هزاره، پشتون، تاجک و ازبک و نورستانی و پشه ئی، ترکمن و ایماق و هندو و سایر اقوام و ملیت های اصیل این سرزمین تشکیل گردیده. ندیده و نشنیده بودیم که هر قوم و ملیت از نام و نشان و منافع همسایه ها دفاع نمایند. خود را وابسته به همسایه های چهار اطراف کشور ما بدانند. در این صورت گفته میتوانیم اینکه هر انسانی که در کشور ما از منافع و نام همسایه ها دفاع مینماید هرگز افغان نبوده، بلکه دشمن درجه اول اقوام و ملیت های با هم برادر در خانه ما میباشند. باید خانه خویش را ما برادران و ملیت ها و اقوام اصیلی که افتخار افغان، افغانستان بودیم و هستیم از وجود این چنین امراض و آلودگی ها پاکسازی نماییم. ما برادران باهم در تلاش هستیم تا مردم بیچاره ما در این ماه مبارک مصروف عبادات و اجرای امر الهی باشند. مگر دشمنان ما همانند گذشته ها که در این ایام مبارک با شلیک راکت و انفجارات انتقام وحدت اسلامی و افغانی مارا میگرفتند. امروز هم چشم شان دیده نداشته و نمیگذارند تا ما یک افغان واحد در خانه مشترک خویش عبادت و برادری داشته باشیم. افغانهای اصیل و برادران واقعی همه با هم در داخل و خارج از کشور شان همانند گوشت، پوست، خون و استخوان یک تن واحد بوده. ما شاهد امداد و دستگیری همدیگر در سر تا سر کشور و خارج از آن با همدیگر بودیم و هستیم. روزهای دشوار همه به کمک یکدیگر میرسیم. بطور مثال در هوتل "سویستاپول" یگانه مرکز تجمع افغانهای مقیم در مسکو میباشد که هزاران هموطن مهاجر ما طی سالیان ۱۹۹۶ الی ۲۰۰۰ در همین هوتل که مرکز تجمع افغانی بود مواصلت مینمودند. شب ها را در مسجد افغانیی که بوسیله مرکز کاری افغانها آماده شده بود سپری نمودند تا به منزل اصلی و سرنوشت بعدی رسیدند. مگر بنام سمت و قوم و ملیت حرفی در میان نبود همه افغان بودیم و هستیم. بدین ترتیب دهها و حتا صدها مراتبه افغانهای ما که در این هوتل مصروف کار و خرید و فروش هستند بنام افغان و برادر با هم زنده گی دارند و در حل مشکل و پرابلم همدیگر افغانی، اسلامی و انسانی تصمیم میگیرند و عملی نموده و مینمایند. بر علاوه در دیگر بازارها و محلات تجمع با هم برادر و افغان هستند.

هم اکنون مانند سالیان گذشته در ماه فضیلت و عبادت مسجد برای انجام مراسم و مناسک دینی و مذهبی باز بوده برادران شیعه و سنی ما در این عبادتگاه افغانی شان برادر وار با هم خداوند یگانه را عبادت مینمایند. همه با هم افطاریه تهیه مینمایند. روزه مات مینمایند. به همین ترتیب در داخل و خارج از کشور ما فرزندان اصیل افغان با هم در اتحاد مشترک یک مسیر معین می پیمایند. مگر دشمنان ما نگذاشته و نمیگذارند تا افغان و افغانستان بدون جنگ و نفاق باشند. باید یک لقمه نان افغان در خون به اصطلاح وطنی ما تر شود. پس جنگ و ادامه جنگ برای ما و بوسیله ما هرگز باعث سعادت همگانی نمیگردد. ما برای همیشه بازنده هستیم. این مقاومت و دلیری هرگز نخواهد بود تا برادر با برادر بنام این و آن مسلح شده برای نجات و آزادی وطن همدیگر خویش را قتل عام بکنیم، بنام ایران و پاکستان و تاجکستان و ترکیه و غیره کشور ها همدیگر را نسبت بدهیم. و به صفت مدافع منافع بیگانه ها علیه همدیگر صف آرائی بنمایم که ادامه چنین وضعیت منفی خود تجزیه و انقسام خانه مشترک و نابودی کامل همه افتخارات ما و تاریخ کشور بدست خودما محسوب میگردد.

بنام "کوچی" و "هزاره" خون از ما میریزد مگر ایران و پاکستان آباد گردیده به حیث کشور زروی و قدرت اتومی و اقتصادی در منطقه عرض وجود نموده. آبادی شان را در ویرانی ما مشاهده نموده اند. پس بازنده اصلی این جنگ ما بوده و خواهیم بود. در حادثۀ خونین جمعه سوم ماه مبارک رمضان برادران افغان همدیگر را کشتند نه پاکستانی و ایرانی، نه انگلیسی و امریکائی. کجاست بزرگان دین و رهبران "جهاد" و "مقاومت" که از ایران و پاکستان و سعودی فریاد "مسلمانی" را بگوش ملیونها مسلمان کشور شان که از هفت پشت مسلمان بودند علیه شان "جهاد" را اعلان نموده بودند؟. آیا ختم "جهاد" و "مقاومت" شان همین بود که امروز قوت های بیش از چهل کشور خارجی بالای ناموس وطن حاکم است و ایشان در پیشا پیش قوت های بیگانه و غیر اسلامی تماشا گر، به خاک و خون تپیدن اطفال و زنان کشور خویش هستند. و خموش باید بود همراه با ایشان شورای علمای دین که بگویند حرام است در اسلام و گناه کبیره است قتل و نفاق برادر مسلمان بوسیله مسلمان برای منفعت اجنبی. آنهم در این ماه مبارک که متاسفانه در عقب این برادر کشی خود این رهبران ایستاده است.

باید آموخت و پند گرفت که دیگر بنام دین و اسلام نگذاشت تا تجارت و قصاوت و افغان کشی ادامه یابد. باید افغان واحد شویم. وحدت علمی و منطقی را که افغانیت و اسلامیت از ما میطلبد برای کسب آزادی و آرامش ملی بالای خویش و همدیگر خویش جبراً به قبولانیم. تلخ است یا زشت باید گذشت نمود. نجات بدهیم خانه مشترک خویش را. این است عبادت و جهاد در راه خدا و خدمت برای خلق خدا. از خداوند برای مردم خویش توفیق و صبر و گذشت در این ماه متبرک میخواهیم و آرزوی سرنگونی و نابودی تماماً رهبران و سازماندهنده گان بدبختی های ملی و اسلامی انسان را در کره زمین به خصوص افغان را خواهانم.

نابودی و شکست ما در ادامه نفاق و جنگ بوده، یگانه راه نجات و سعادت ملی ما بیداری و وحدت بدون قید و شرط همه ساکنان خانه مشترک ما عزت و یگانه افتخارما در منطقه و جهان میباشد.

هرکس افغان است از افغانستان است.

 

سنجر غفاری