دوشنبه، ۲۲ نوامبر ۲۰۱۰
سنجر غفاری
* * *
در انتظار یک لحظه آرامش
به رهبران کشورها و اشترک کننده گان کنفرانس لیسبون!
بشنوید و تصمیم بگیرید. ما نمی خواهیم یتیم شویم، ما میخواهیم زنده باشیم. اطفال افغان! منطق جنگ موجوده و بحران کنونی در افغانستان و منطقه بیانگر این واقعیت است: - مصالحه، مذاکره و دیالوگ با کدام جناح جنگی. طالبان، القاعده و یا پاکستان؟.
اوضاع پیچیده سیاسی و نظامی، اقتصادی و قانونی عملا باعث ایجاد یک خلای قدرت و حاکمیت در کشور افغانها چه از لحاظ نظامی سیاسی، و چه از لحاظ اقتصادی و حقوقی را به میان آورده است. از جانبی بی باوری های جامعه جهانی، شک و تردید آن بالای رهبران موجوده رژیم در افغانستان نبود یک استراتیژی و استقلالیت اجرائیوی در سیستم دولتی فعلی جهت تصمیم گیری های مستقلانه در پیش برد اهداف مورد نظر مردم افغانستان با حفظ منافع ملی و مصالح کشوری ما در موجودیت فشار قوت های حضور یافته خارجی در کشور باعث نا باوری ها و فاصله گیری مردم ما از دولت موجوده و جامعه جهانی گردیده است. چشمان باز مردم افغانستان و جهان گویای حقایق جنگ در کشور و منطقه است. از جانبی دیگر برای مردم ما مشخص و هویدا گردیده است که اسباب و افراد جنگی در سرزمین ما همچو ابر سیاه از کدام نقطه بر می خیزد و چگونه عواقبی را در قبال دارد، مگر جهان مردم مارا گول خورده محاسبه نموده دنبال اهداف و خواست های خویش در پیش کشیدن فورمولهای تحمیلی بالای کشور ما و منطقه ادامه میدهند.
سی سال مردم ما دیدند و چشیدند که جنگ و معامله گرائی روی سرنوشت ملیونها انسان در افغانستان در مصیبت کشانیده شدن بخاطر کدام اهداف ادامه یافته است. طالب چیست و از کجا پیدا شد، القاعده کیست. چرا امروز بالای ما مصالحه و مذاکره با پاکستان را تحمیل میدارند. واقعیت این است که آغاز جنگ و ادامه آن هیچگاهی به وسیله و اراده افغانها نبوده و امروز هم نمیباشد. این دیگران اند که از ما و کشور ما برای مردمان منطقه و جهان هیولا ساخته اند. نظامیان و شبکه های استخبارات نظامی پاکستان مادر همه آفت ها در کشور ما و منطقه است. اگر نیست پس چرا طیاره های امریکا در آنطرف خاک ما به عملیات نظامی می پردازند، نظامیان ناتو و امریکا در افغانستان و منطقه چرا آمده اند؟. برای رهبران ناتو و مشاورین سیاسی و استراتیيژیکی، رهبران شبکه های استخباراتی کشور های حضور یافته در افغانستان باید گفت که تا کدام زمان دیگر به فریب مردم خویش استراتیژی میسازید. افغانها باهم هیچگاهی مشکلات نداشته و ندارند، اگر است عامل آن مداخلات و استراتیژی سازی شما در منطقه علیه اهداف معلوم و نا مطلوب شما میباشد. اگر ایران را میخواهید و یا آسیای میانه را، اگر چین و یا هندوستان را میخواهید. یا اینکه برای روسیه خودرا نزدیک میسازید، و آب انرژی بخش (نفت و گاز) ضرورت دارید، یا اینکه بسوی بحر هند رفته کمر بند امنیتی بزرگ اقتصادی و نظامی تهیه میدارید. در افغانستان با چشم باز و عقل سلیم، تفکر انسانی داخل شده روش روشنگرایانه را تعقیب نمائید. آشتی ملی با یک دست شمشیر و با دست دیگر قرآن در انفجار بت های بامیان از میان رفت. اعتماد و اعتبار قوت نظامی و توانائی شما و متحدین طی نزدیک به یک دهه جنگ با دست پرورده های تان، غیب و غارت شدن رهبران عیان و در ظاهر پنهانی که پاکستان بالای شما بازی موش و پشک را انجام میدهد بکلی ماهیت خویش را از دست داده است.
لازم است تا در اجلاس لیسبون به اشتباهات خویش و تکران آن که حیات ملیونها انسان را در کشور ما و منطقه به کام خویش بلعیده نابود ساختید، مرگ را برای اطفال و زنان کشور ما به جای نجات و آزادی تحفه دادید معترف گردیده تعهد نمائید که تا زمانی از افغانستان و منطقه بیرون نمیشویم تا یکنفر تروریست هم در پاکستان و منطقه موجود، و یک گرام مواد مخدر هم نابود نگردد. این است که کشور های منطقه به خصوص مردم افغانستان از دل و جان بشما همکاری و کمک مینمایند. اگر هدف چیز دیگری باشد که است از همین خاک جهان دیگری ساختن است. یعنی قبرستان استراتیژی های سیاسی و نظامی جهان افغانستان برای همیشه خواهد بود. آرزومندی مردم ما و کادر های بیرون کشانیده و فرامش شده افغان این است تا تجدید نظر جدی در پیش برد سیاست ناکام امریکا و متحدین با در نظر داشت خواست های مردم افغانستان، بیلانس نمودن امکانات مثبت کشور های منطقه و همسایه های ما منجمله روسیه و هند، چین و ایران، خواست ها و آرزوهای مردم برادر، مسلمان و دوست پاکستان، برادران قبایلی ما اعم از پشتونها و بلوچها، اتحاد ملی، عدم تجزیه کشورها، آرامش در جمهوریت های آسیای میانه، اطمینان در امر برگشت ثبات، آرامش برای مردم افغانستان و منطقه با هم و با اشتراک همه رهبران مردمی کشور های منطقه توافق حاصل گردد. نباید روی اسناد و ترتیب جدول های قبلاً آماده شده که در آن تمثیل اراده عام مردم ما و خواست همگانی در جهت ایجاد فضای اطمینان و بیرون رفت از بنبست سیاسی، نظامی موجوده نباشد. شامل حال و آینده سرنوشت ملی ما گردیده، توافق بدون نتایج مثبت صورت بگیرد. افغانستان عراق نیست. کاپی کاری و تحمیل استراتیيژی های نظامی و مصلحتی در تعیین سرنوشت ملی ما و ختم منازعات و تشنج میان کشور ما با پاکستان، پاکستان با کشور هندوستان، نقش هند در بوجود آوردن ثبات در افغانستان و منطقه در پیوند مناسبات دیرینه اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و نظامی افغانستان با فدراتیف روسیه یکی از عناصر عمده برگشت ثبات در کشور ما و منطقه محسوب میگردد. شتاب زده گی در تعیین مهره های رهبری در آینده سیاسی افغانستان، و انتخاب چهره های ناکام سیاسی و تنظیمی، طالبی و افراطی، پیش کشیدن فورمول آشتی و مصالحه یک بازی ناکام و توقف در مکان و حالت موجوده بوده. مصلحت با منورین، علمای کرام، شخصیت های ملی و بزرگان قومی که عاری از تعصبات ملی گرایانه و سیاسی باشند، با در نظر دشت چهره های مستقل سیاسی و کادر های جوان و باتجربه عرصه های مختلف جامعه افغانی در پیش کشیدن یک فورمول واقعآ عاری از هرگونه امراض تند و گرایشات افراطی چپ و راست، آشتی میان روحانیون و روشنفکران در افغانستان، میتوان سنگ بنای وحدت و اعتماد میان روشنفکران و روحانیون را برای تعیین و انتخاب آینده سیاسی و ملت سازی جهت ایجاد یک دولت قوی مرکزی به خواست مردم و جامعه بین المللی بوجود آورد. دیگر جای پای و توانمندی پزیرش حاکمیت افراط گرایان قومی، قبیلوی، سمت گرائی و لسانی برای مردم افغانستان به وسیله فشار و قوت نظامی بیگانه و همسایه ها حاکم بالای سرنوشت کشور ومردم ما غیر قابل پذیرش و دور از امکان میباشد. اتحاد تمامی نیروهای مترقی عاری از دکته و نفوذ همسایه ها یگانه وسیله خاتمه بخشیدن به معضله کنونی کشور ما و منطقه میباشد. الترناتیف دیگر به جز، جنگ و تشدید آن به آسیای میانه، پاکستان، ایران، چین، روسیه و کشور های اروپای شرقی بوده، منجر به جنگ جهانی در جهان میگردد. که هیچ کشوری از آشوب و فتنه افراط گرایان در امان نخواهد بود.
بااحترام.
سنجر غفاری
تحلیل گر اوضاع سیاسی و نظامی افغانستان و منطقه در مرکز مطالعات افغانستان معاصر
