در سوگِ علی سینا

یکشنبه، ۳ اپریل ۲۰۱۱

در سوگِ علی سینا

چه ناهنگام و چه زود و چه بیموقع و درد ناک، مرگ این واژه تند و بیرحم و حیات گیر، سراغ نو نهالی را گرفت که تازه داشت با نخستین پله های روزگار راه میرفت و شور زنده گی و در او ماندن و بودن را تمرین میکرد.

علی سینا نونهالی که تازه داشت ریشه در زمین میکاشت و با بهارینه های نخستین عمر، قد میکشید و پر میگسترانید، تا به زمین سفت شود و در هوا بال بکشد.

ذهن بلوغ و جوانه علی سینا را شعر معروف شاعر بخود مشغول میداشت که:

مرده بودم زنده شدم

پیش رخت بنده شدم

دولت عشق آمد و من

دولت پاینده شدم

و لیک این زمزمه دیگر گوش آشنای او را طراوت نمی بخشد و حرمان و حسرت ها با روح او زمزمه خواهند کرد که:

زنده بودم مرده شدم

تا به ابد بنده شدم

دست اجل آمد و من

رفتم و نا دیده شدم

به بزرگ مرد وطن ما پرتو نادری این درد جبران ناپزیر را تسلیت عرض میکنم.

در اندوده شما، خانواده و دوستان تان شریکم.

با حرمت،

انجنیر حفیظ الله حازم

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد