دست غارتگر

محترم امین الله مفکر امینی

یکشنبه، ۱۶ نوامبر ۲۰۰۸

رفقای نهایت گرامی و انقلابی سایتِ وزین، پُرمحتوا و مردمی «اصالت»!

سلام ها و درود های این رفیق تانرا میپذیرید. امیدوارم که در این موقعیت حساس تاریخی، که تجلیل از هشتادمین سالروز تولدِ شخصیتِ برازندۀ میهن، رفیق ببرک کارمل رهبر زحمتکشان افغانستان و خلقهای رنجدیده ای میهن عزیز ما، پیشروی شما رفقا قرار دارد خسته نباشید.

من یقین دارم که دراین راه سرسختانه و خستگی نا پذیر به پیش میروید. خصوصاً رفیق گرامی، رفیق فضلی که رفیق نهایت پُرتلاش در جمع ما رفقا اند بهروزی اش را شخصاً با تمام رفقای انقلابی دیگر یعنی فرزندان صدیق ح.د.خ.ا.، از خداوند متعال نیاز میدارم تا باشد روزی بآرمان بزرگی که رهبرِ انقلابی ما یعنی رفیق ببرک کارمل عزیز بخاطر دفع و طردِ هر نوع استعمار و استثمار خلقهای زیرِ ستم، خاصتاً در میهن ابایی و اجدادی ما آریانای کبیر اساس آنرا پی ریزی نموده اند نایل گردیم و تخم نفاق و نابرابری های ملی ما خاصتاً از ملیت های اقلیت ما از بین برداشته شود و سلطه قوم گرایی که از طرف زمامداران، سلاطین و حکام مستبد و جبار بر اقلیت توده های میلیونی زحمتکشان در طول سده های تاریخ، و بخصوص در میهن زیبای ما اعمال میگردید از بین رود و پرچم آزاد منشی، پرچمداران راه حق جاودانه در این راه با سایر نیرو های ملی و وطنپرست در اهتزاز باشد.

با درود های بی پایان

رفیق تان امین الله مفکر امینی

دستِ غارتگر

                                            گلی بودم برگلستان خوش بوی چمن

                                                                پرورده یی گهواره یی پُرفیض وطن

                                     شورونوای مرغکان مستی فزا بود

                                                                گوش به پیام صلح وصفا، آشنا بو د

                                     نه بردل و دیده، نه برسیما کدورت

                                                               که بود این آرامش بدل یک ضرورت

                                     ولی افسوس! دست غارتگر بیغما برد

                                                               گل پژمرد، مرغکان بینوا و با غ مرد

                                     آشیان نگون و جمله گشتند بخا ک

                                                                نه ساز وبرگی ماند ونه نوا ی پا ک

                                     مرا ازاین غم ،دلی پر درد وغم آمد

                                                                  از دیده سیلی اشک غم ها یم پیا مد

                                     نگردد از خاطر مرا هر گز فراموش

                                                                 نا امید دیده گان آن طفلا ن خمو ش

                                     نگشتم خون زپریشا ن حالی خاطرم

                                                               چو گشتم به خون زشراری بوم وبرم

                                     مرا خاطر ملول است ودیده پرآب

                                                                  بیاد میهن پرخون ودل همچو کباب

                                     که میهن خوش بهشت زنده گانی است

                                                            که بی میهن زنده گی را کی معنی است

                                     مفکر هر که کانون خوشی پرپر کند

                                                              دست حق خرمن هستی اش بی برکند

امین الله مفکر امینی از ایالت منی سوتای امریکا !

سروده شده برج ثور ۱۳۷۴

توجه !