شنبه، ۲ اگست ۲۰۰۸
ادامه کشتار و کوچ اجباری در بهسود!
تهیه کننده : ظاهر دقیق
مقامات بلندپایه همچنان از جنایات حمایت می کنند!
شنبه ۲ اگست ۲۰۰۸
مهدی مهرآیین، خبرنگار آزاد، بامیان: به زنی برمی خورم که در کنار بوری آردی که نصیبش شده، ایستاده است. تقریباً چهل و پنج ساله به نظر میرسد. از او خواهش می کنم که با من مصاحبه کند. در جواب می گوید: «اووووو بیرار، گپ از مو ره خدا نمیشنوه، تو چیز پشت شی می گردی؟» خودش را رقیه بنت رمضان از قریه سیاه سنگ معرفی می کند. کودکی ده ساله هم در کنارش ایستاده که بعداً می فهمم دخترش است. رقیه می گوید: دختر دیگرم گوسفندان را به چرا برده بود و در منطقه ماند، از او احوالی ندارم و بغضش می ترکد و می گوید: خدا این ظالمان را انصاف بدهد که چه به روزمان آوردند و سپس بد و بیراهی نثار تمامی رهبران هزاره می کند که هیچ فکری بحال آنان نمی کنند.
در آخرين خبرها از بهسود آمده است که دور جدید حمله ی مهاجمان با سلاح های سنگين و سبک به جان و مال مردم آغاز شده و کشتار و کوچ اجباری همچنان ادامه دارد. اين کشتار و کوچ اجباری که از جنايات حاد علیه بشریت قلمداد می شود، با هماهنگی کامل میان مقامات بلندپایه ی دولت مانند فاروق وردک و عده ای پاکستانی و طالب صورت می گیرد. يک منبع در ارگ ریاست جمهوری که نخواست نامش فاش شود گفت که علی رغم فرمان کرزی برای خروج کوچی ها از بهسود، آنان قصد دارند که ضربات اساسی به مردم وارد کرده و سپس منطقه را موقتا ترک کنند. اين منبع تاکید کرد که آنچه در بهسود روی می دهد، در هماهنگی با مقامات بلندپایه، طالبان، نیروهای حزب اسلامی و عده ای پاکستانیست که تذکره ی افغانستان را بدست آورده اند.
فرمان حامد کرزی مبنی بر خروج موقت کوچی ها، يک فرمان کاملا يکجانبه بود که ياداور فرامين ديکتاتوران پيش از وی برای کوچ اجباری و نسل کشی ست.
قاسم ولد محمد حسین ازقریه غولتجوحصه اول بهسود، ۱۵ روز است که به همراه تمام اعضای فامیلش در دره کالوی بامیان به سرمی برد. قاسم می گوید: کوچی ها به قریه آنان حمله کرده و خانه ها را سوزاندند، چند نفری را کشتند و در این گیرودار بود که ما فرار کردیم. البته من دو فرزندم را گم کرده بودم که خوشبختانه فردای آن روز دو باره به ما ملحق شدند. آنها نیز فرار کرده بودند. قاسم دل پری از دولت کرزی دارد و از اینکه به دولت آقای کرزی رأی داده است سخت پشیمان است و می گوید: این دفعه در انتخابات به طالبان رأی خواهم داد اما به کرزی نه! وی مدعی است که متجاوزین کوچی ها نه، بلکه ملیشه های سازماندهی شده پاکستانی هستند که آزادانه سلاحهای نیمه سنگین را با خود حمل می کنند و دولت را متهم به همکاری با آنان می کند. وی مثالی آورده می گوید: اردوی ملی به عنوان نیروی حائل میان مردم منطقه و کوچی ها، در دهن یک دره مستقرشده بودند. شب هنگام، کوچی ها از همان دره عبور کردند و به مردم قریه حمله ور شدند. وی سپس ازمن می پرسد به نظرشما، اردوی ملی با آنان همکاری نکرده است؟
وی همچنین از وضعیت بد مواشی شان یادآوی می کند و می گوید: گاو و گوسفندان ما هم مطمئنا تا بحال یا توسط کوچی ها به غارت برده شده اند و یا ازگرسنگی مرده اند. کشت و زراعت مان هم یا توسط کوچی ها آتش زده شده و یا خشک شده اند و به محصول نمی رسد. او دورنمای زمستان خود را بسیار ناامید کننده می بیند و می گوید: شاید برای زمستان مجبورشویم که راه کابل و یا پاکستان را پیش گیریم.
قاسم می گوید: من فکر می کنم که دولت مقصر اصلی این فاجعه است و باید خسارات کامل مردم را بپردازد. متجاوزین باید کیفر داده شوند و خلع سلاح آنان باید روی دست گرفته شود.
این در حالی است که ده ها هزار نیروی خارجی قوای ائتلاف بین المللی به رهبری آمریکا در افغانستان مسؤلیت کمک به تأمین امنیت را دارند و طبق معلومات موثق، گروپ هایی از نیروهای متعلق به کشور فرانسه همراه با یک کندک از اردوی ملی افغانستان به منطقه بهسود اعزام شده بودند تا در تأمین امنیت منطقه سهم بگیرند.
تصاویر سخن میگویند
منبع : منابع خبری و انترنیت
توجه !
کاپی و نقل مطلب فوق صرف با ذکر نام و ادرس سایت «اصالت» مجاز است !