Thu, 16 Jul 2015 08:12:12
عبدالوکیل کوچی
عید رمضان در میان غم و شادی
می نو یسم پیا م عید انه
نغز و فرخنده و صمیمانه
خوشی عید مهم است اما
کو دلِ خوش میان غمخانه
از دیارغربت، در شرایط آواره گی و عزلت، به آنانی که دور از دامان وطن و در سرزمین بیگانه بسر برده و قلب هایشان برای وطن و هموطنان عزیز، اقارب، دوستان و یاران شیرین شان همواره میتپد و همچنان به آنهایی که در داخل کشور با تحمل رنجها و آلام بی پایان در میان مرگ و زندگی نفس میکشند عید سعید فطر را برای شان تبریک و تهنیت میگویم.
عید بمثابه موهبت بزرگ آسمانی و روز فرخنده ایست که مسلمانان جهان به پاکیزه گی و تذکیه نفس، آرایش منازل، آسایش و آرامش خاطر و دلهای ملهم از مهر و محبت، با دیدن آشنایان، آراستن خوان و همیاری به بینوایان این روز خجسته را به استقبال میگیرند.
ای کاش چنین عیدی سراسری، فراگیر و همه گانی در دسترس عموم مردم ما قرار میداشت ولی متاسفانه اکثراً عزا دار اند و هر کس به نحوی از شرایط موجود رنج می برد.
درست یکسال از عید فطر قبلی میگذرد. سالی که گذشت جهان شاهد رویداد های سیاسی و رخداد های خونین نظامی بوده است و در طی همین سال قدرتهای جهانی عمدتاً مصروف مسئله سازی پروژه ایران بوده اند. اکثراً کشورهای عربی اسلامی در شعله های آتش جنگ می سوزند، کشورهای منطقه با تهدید و زیاده خواهی روبرو گردیده و افغانستان در بحران جنگ و نا امنی فرو میرود .
همین حالا مردم هردم شهید و دایماً روزه دار افغانستان با تحمل رنجها و آلام بی پایان در میان دود و آتش بسختی نفس کشیده و از فقر، مرض، جهل و بیکاری و بی سرنوشتی بستوه آمده اند و در برابر متجاوزین خارجی و اجیران داخلی شان دست و پنجه نرم میکنند .
در امتداد جنگهای تحمیلی و در اثر حملات دهشت افگنانه دشمنان افغانستان روزی نیست که بر پیکر شهیدان و در کنار مجروحان صدای شیون و زاری بلند نشود. هر روزی که میگذرد بلای جنگ گسترده تر میشود و نا امنی در کشور متاسفانه ادامه داشته و شرایط زندگی عادی را برای هموطنان ما دشوا و روز های عید را به چالشها روبرو میسازد.
در حالیکه مومنین پاکنهاد کشور عید را با خانه تکانی و تزئین منازل به استقبال میگیرند ولی عاملین جنگ، خانه ها و منازل مردم را به آتش کشیده و منهدم میسازند. و بجای تذکیه نفس با قساوت قلب و مملو از کدورت ها، به عوض دلجویی دل شکنی، جای دوستی دشمنی، بجای محبت خشونت و بجای حنای عید، دست و دامن پر از خون، جای صداقت و پاکیزه گی، چور و غارت مال مردم و تاراج منافع علیای کشور و غیره عملکردهای ظالمانه و غیر مسوولانه، مردم را در زیر ساییه تفنگ، تهدید و عزای عمومی نگهداشته، روز عید شان را به محرم سیه مبدل میسازند .
ولی هستند کسانیکه بطور کلیشه یی و دگم، به توصیف و تعریف رسومات عید پرداخته و آنرا در یک سطح بالا و جدا از زندگی عموم مردم که آنهم از قصور بلند و مجلل منشه میگیرد، با شمع، شاهد، نقل، شراب، شکر، نای و سرود، ابریشم مخملین و دستان حنایی بتصویر میکشند. که چنین عید یکصد سال از توان و دسترس مردم عادی فاصله دارد .
اینگونه عید نمادین، نمایشی و سمبولیک که در دسترس دارنده گان دم و دستگاه قرار دارد، عید کلیه مردمان کشور نبوده و هرگز نمیتواند عید همه گانی باشد. زیرا هلال عید بر فراز آرمانهای مردم افغانستان تا هنوز یکسان نتابیده است. با فرا رسیدن آن روزی که هلال عید بر افق آرزو های کافه هموطنان عزیز یکسان بتابد، آنگاه عید واقعی و همه گانی، بمثابه جشن مردمی در واقع سرور و شادمانی، مهر و محبت، صلح و دوستی، آسایش و آرامش، همکاری و همیاری را به ارمغان می آورد.
عید سراسری و همه گانی وقتی میسر شده میتواند که مردم ما با هشیاری و بیداری تمام بتوانند کلیه سرنوشت خویش را خود بدست گرفته و قبل از همه با کسب سواد و دانش و با توجه به تجارب گذشته شان، دوستان را از دشمنان دقیقاً تشخیص داده و برای نجات جان شان، راه اتحاد و همبستگی، راه عدالت پسندی، وحدت و همیاری را در پیش گرفته و با جوشش مردمی بدور فرزندان واقعی و دلسوز، آگاه و مسوولیت پذیر بسیج گردیده و با ترقی خواهان دموکراتیک و انسانهای متعهد و پاک طینت کشور همسو و همگام گردند. زیرا رسالت تاریخی نیروهای ترقی خواه و دموکرات کشور بر مبنای وحدت شریفانه و محکم، بخاطر نجات وطن از کلیه بد بختی ها، ما را به هدف نزدیک خواهد ساخت.
زیرا که پاسداری از میهن و برگزاری عید واقعی در صورتی امکان پذیر است که نیروهای ترقی خواه و عدالت پسند، دموکرات و مومنین پاکنهاد کشور با وحدت عام و تام، اصولی و پایدار شرایطی را بوجود خواهند آورد که بر مبنای آن، مردم شریف افغانستان سر نوشت خود را خود بدست گرفته و پرچم مبارزه را بخاطر نجات وطن از بدبختی های کنونی برافراشته نگهدارند تا در پرتو آن مردم زحمتکش افغانستان شاهد عیدهای فراگیر، حقیقی و همگانی باشند و آنگاه عید مردمی و سراسری را به همه مردم شریف کشور تبریک و تهنیت میگویم.
عبدالوکیل کوچی
نوای عید
نوای عید می آید
نویدی شادی و تبریکی و تمجید می آید
چه بهتر بود اگر بر کافه ملت
سرآسر عید می بودی
ولی اکثر عزا دار اند
برغم آنهمه غمها، به بنیاد رسوم آنجا
محرم را بنام عید می خوانند
به یکسو آتش و باروت
دگر سو شیون و تابوت
زمین، تر گشته است از خون آدمها
هزاران ناله ی خشکیده بر لبها
ز جهل فقر و بیماری، دلها سخت غمگین است
فضا آبستن یک جنگ خونین است
زعفریت تجاوزگر پیام مرگ می آید
و باران غم از هر گوشه می بارد
چنین حال و هوا آیا سیه تر از محرم نیست
که آنرا عید می خوانند
و آنهم با نمایشها و سمبولیک
که وصف اش از کجا ها مایه میگیرد
ز قصر قدرت دارنده گان غرقه در شادی
که یکصد ساله دور، از زندگی مردم عادی
مگر آنجا هلال عید هم یکسان نمی تابد؟
اگر تابد
اساساً عید مهر آشتی و صلح همکاریست
پیامش وحدت همبستگی و کومک یاریست
نجات جان مردم از بلای جنگ و بربادیست
سر انجامش رفاه رستگاری و تواناییست
همان عیدی فراگیر و همگانیست
و آن را بر همه تبریک خواهم گفت
عبدالوکیل کوچی
توجه!
کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است
کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد
Copyright©2006Esalat