Monday, March 4, 2013 8:55:32
یزدان ظفری ادیلاید آسترالیا
یک گلایه از رفقای "چپ دموکراتیک"!
رفقای عزیز!
آیا هزاره های شیعه در نزد "احزاب چپ دموکراتیک" نیز افراد نفرین شده اند؟
من در عجبم که "احزاب" و "سایت های مترقی" بخصوص "هواداران" زنده یاد ببرک کارمل رهبر بی بدیل و ممثل وحدت ملی افغانستان چرا در مورد دو حادثه پی هم مرگبار در شهر کویته پاکستان که نود و هشت فیصد آنان را مهاجرین افغانی و نزدیک به هفتاد تن آنان را روشنفکران چپی و هوادران زنده یاد کارمل عزیز را تشکیل میدادند سکوت اختیار نموده اند؟
من زمانیکه در کویته پاکستان مهاجر بودم با همین روشنفکران چپی ماه یکبار با هم جلساتی داشتیم. این شهیدان کسانی بودند که از زنده یاد ببرک کارمل رهبر فرزانه ما به نیکویی یاد می کردند مخصوصاً همان سخنانی را که زنده یاد کارمل میگفت: "طوریکه انسان بدون قلب نمیتواند زندگی نماید افغانستان بدون هزاره نمیتواند زندگی نماید و هزاره های وطن ما قلب افغانستان را تشکیل میدهند." اگر امروز آن مرد فرزانه زنده می بود مانند شما نیز سکوت اختیار میکرد؟
من باور نمیکردم، شاید او اولین کسی می بود که این فجایع را محکوم میکرد و همدردی اش را با خانواده شهیدان هزاره های مان در کویته شریک می ساخت.
جالب است، زمانیکه شیر دخت مبارز و بی هراس ملاله یوسف زی توسط تروریستان در وزیرستان پاکستان مورد حمله قرار میگیرد و یا افراد بیگناه توسط نیروهای ناتو به قتل می رسند هریک از رهبران "احزاب مترقی" و سایت های آنان واکنش های شان را درین مورد ابراز میدارند و سایت های شان را درین مورد رنگین می سازند. اما چرا در مقابل شیعه های هزاره خاموشی را اختیار کرده اند؟
من زمانیکه شخصیت سیاسی و چهره شناخته حزب ما داکتر حبیب بحیث کاندید ریاست جمهوری افغانستان معرفی گردید اولین کسی بودم که با یک هزار دالر جهت کمپاین وی را کمک کردم و در حساب بانکی که رفیق شیر محمد بزرگر در کابل بانک داده بود واریز نمودم. با وجود آنکه آقای محقق و رمضان بشر دوست هزاره تبار من نیز کاندیدان ریاست جمهوری بودند، اما من کمک خود را برای رفیق حبیب منگل پشتون تبار ترجیح دادم. چون متیقین بودم که رفیق عزیزم حبیب منگل در مکتب وطن دوستی و خدمت گذاری بوطن رشد یافته است. و اگر پیروز می شد حتما مصدر خدمت خوبی برای مردم ستم دیده افغانستان می شد.
من خودم افغانستان را مانند یک گلدان واتباع ان را تزئین کننده ان گلدان می پندارم. گلایه من از رفقای بزرگم رفیق علومی، استاد داود راوش، شیر محمد برزگر، و فرزند ارشد رهبر محبوبم ببرک کارمل- کاوه کارمل رییس شورای اروپایی "حزب مردم افغانستان" و رفیق عبدالواحد فیضی است.
و بجاست که من از رفیق محمد لالله وطن دوست و محترم عتیق الله مولوی زاده، محترم توردیقل میمنگی، محترم حفیظ منصور عضوی "شورای ملی" اظهار سپاس نمایم که خود را در غمشریکی مردمم یکجا ساختند.
توجه!
کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است
کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد
Copyright©2006Esalat