گرامی داشت از هشت مارچ
عزیزه عنایتدر تاریخ جهان روز های معین و بخصوصی وجود دارد که بحیث یک نام والا و روز تاریخی ماندگار در اوراق زرین تاریخ ثبت میگردد.
بعد از قرن شانزده که قارهء امریکا و اروپا با پشت سر گذاشتن یک دورهء طــــولانی رکود و عقب مانــــدگی اقتصادی جنگــــــهای ذات البینی به یک دورهء تجدید حیات گام گذاشته قدم به قدم بـه سوی روشنی خود را پیش میکشیدند صنایع تولیدی و ماشینی هر سال بیشتر از سال قــبل شگوفا تــر میگردید که این همه صـــنایع ماشینی و تولیدی متعلق به ثروت مندان جامعه بود که به اصطلاح به سرمایه داران بزرگ تبدیل گردیده بودند و تلاش داشتند بـا دادن دست مزد کم و تحمیل کار بیشتر به مولدین یعنی به کارگــران و کارمندان فابریکات تولیدی - آزمندانه به آنها فشار وارد میکردند که این فشار از یک طرف سبب پیدایش اندیشه های مخالف سرمایــــه داران - حکومت ها و فرمانروایان شده بود که بحیث نماینده آنهــــا قـــــــوانین کشـــــور شــانرا بضــــــرر کارگــــــران و کارمنـــــــدان و به نفع سرمایه داران و صاحبان صنایع تغیر میدادند و از جانــــب دیگر در صدد جستجوی راهی بودند و منتظر رهبران که این نیروی لایزال توده های متشکل در صنایع تولیدی بودند. که تعداد شــــان در امریکا و اروپا به صد ها هزار نفر میرسید.
طرح تیوری ایجاد سیستم ضد استبداد . استثمار و روی کــــار آوردن دولتی که بحیث نمایندهء کارگران و زحمت کشان جــــوامـع بشری بتواند تمام افزار تولید را در اختیار گرفته و زمینه های توزیــع عادلانه و منظم نعمات مادی را در کشور ها فراهم گرداند و فعالیت های وسیعی از طرف روشن فکران و سازمانها و احزاب در جریان بود که در رأس همهء آنها (کارل مارکس) المانی قـــــــرار داشــــت. زیر تاأثیر بالقوهء همین تبلیغات بود که در ایالات متحـــدهء امریکا و اروپا و سایر قاره ها ده ها هزار دانشمندان و روشن فکـران آن زمان از طرح تیوری مارکس به مثابهء یک تیوری علمی و انطباقی پشتیبانی میکردند و برای نخستین بار روز هشتم مارچ در ســــــال ۱۸۷۵ کارگر زنان فابریکهء بافندگی و نساجی بر اساس تفاهمات که قبلاْ بین شان صورت گرفته بود دست از کار کشیدند و تجمـــع نمودند و در شعار های شان تقلیل ساعت کار و افزایش دست مزد و بهبود شرایط کار در کارخـانه را سر دادنـــد و تکرار کردند و بعـــداْ از فابریکه ها برآمده در شهر نیـــویارک به جاده ها مارش نمودنــــد در آن زمان کار گران در یک شبانه روز ۱۴ ساعت کار میکردند.
اگر چه این تظاهرات و مارش کارگران در این روز توسط پولیـــــس تحت فرمان دولت امریکا محاصره و پراکنده ساخته شد و در نتیجه برخورد پولیس با کار گران تعداد زخمی و عدهء دیگر دستگیر شدند اما این وضعیت کارگران زنـــان را منسجمتر و به سایر کـارگـــــران نزدیکتر ساخت و تضاد بین کارگران و کار فرمایان تشدید یافــت و مبارزه بین استثمارگر و استثمار شونده آغاز گردید.
یک سال بعد یعنــــی در سال۱۸۷۶ حـــزب سو سیالیست کارگری در ایالات متحدهء امریکا تشکیل شد و به دفاع از حقــــوق حقهء کلیه کارگران و زحمت کشان کمر بست . در حالیکه چنیـن حزبی در سال۱۸۷۰ در هالند تاْسیس گردیده فعالیت میکرد. پس از سرکوب تظاهرات ۸ مارچ در امریکا تا آغاز قـــرن ۱۹ در بسیاری از کشورهای اروپای غربی و شرقی و سایر قاره ها و کشور های پیشرفتهء آن زمان احزاب سیاسی ضد استثمار و استعـــمار تأسیس گردید رهبران این احزاب به صورت هم آهنگ با پیرویی از تیوری ایجاد دولت برای بوجود آوردن سیستم که در توزیع عادلانهء نعمات مادی به تمام ساکنین کشور منجر شود تلاش داشتند.
این تیوری بعد ها در عرصه سیاست و اقتصاد بنام تقو یهء سکتــور دولتی مسمی گــــــر دید .
در سال ۱۹۰۸ در امریکا ارگان قوی رهبری زنان بعنـــــــوان کمیتهء ملی زنان تأسیس شد که هشتم مارچ در همان سال در امریکا با مارش ها و تظاهرات کم نذیری تجلیل گردید که حتــــی پولیس نتوانست به سرکوب آنها اقدام کند. و عامل مهمی بـرای جوشش همبستگی زنان و مردان کار گر در امریکا و منبع الهام به کارگر زنان و کارگر مردان در اروپا و سایر کشور ها گردید .
هشتم مارچ در سال ۱۹۱۰ بصورت گسترده و با عظمــــــت خاص در کوپنهاگن پایتخت دنمارک با شرکت (کلارازیتگین) یکی از زنان پیشگام و مبارز المانی در این عرصه با سایر پیشگامـــان و مبارزات سیاسی - هواداران سوسیال دیمـــــوکراسی و گــــرد همایی هزاران نفر بصورت چشم گیر و بی نذیر تجلیل شد.
در همین گرد همایی بود که با صدور قطعه نامه یی ۸ مارچ بنــام روز همبستگی بین المللی زنان اعلام گردید. زمانیکه در سال ۱۹۱۴ جنگ جهانی اول آغاز شد سه ســال بعد یعنی در سا ل ۱۹۱۷ بجای رژیم امپراتوری تزاری در روسیـــه دولت شورا ها که خود را نمایندهء طبقهء کار گــــر و کلیه زحمت کشان اعلام کرده بود تأسیس گردید . این دولت ۸ مارچ را بحیت روز همبستگی بین المللی زنان برسمیت شناخت که این آغازین مر حـــلهء برسمیت شناخته شــدن ۸ مــــارچ بنــــام همبستگی بین المللی زنان جهان بود.
بعد از ختم جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۸ دولت شوروی و کشورهای اقمار آن و هوا داران پیوسته روز ۸ مارچ را رسماً با مارش ها و تظاهرات تجلیل میکردند و مخصوصاً زمانیکه در سال ۱۹۴۹ -در کشور پهناور چین دولت طرفدار کارگران و طرفدار تساوی حقوق زنان با مردان بوجود آمد تجلیل از هشتم مارچ به اوج خود رسید . روز هشتم مارچ بعنوان ارج گذاری به حقوق زنان و احترام به آغازگران مبارزه علیه استبداد که کارگر زنان نیویارک بودند در عدهء از کشور ها روز هشتم مارچ روز رحصتی اعلام گردید.
هشتم مارچ در کشور های غربی نسبت داشتن بارسیاسی ضد سرمایه داری و یا نسبت آنکه برای اولین بار از جانب اتحـــــــاد شوروی بعنوان روز همبستگی بین المللی زنان تجلیل شده بـود از طرف دولت ها رسماً تجلیل نمیگردید اما از سوی یا احـــــزاب سیاسی و سوسیال دموکرات ها که مخالف دولت های غــــربی بودند هشتم مارچ را با مارش ها و تظاهرات تجلیل میکردند .
پس از فرو پاشی شوروی در سال ۱۹۹۲ هشتــم مارچ وزنه خاص و ارزش سیاسی قبلی خود را تا حدی باختــــه است اما مبارزه برای تحقق تساوی حقوق زنـــان با مــردان در شرق و غرب جدی تر از گذشته شده است
قابل تذکر است که زنان مبارز و قهرمان جهـــان و مــــردان هوادار تساوی حقوق بین مردان و زنان به مو فقیـت های چشـم گیری دست یافته اند به طور مثال در عدهء از کشور های اسلامی زنان مقام های بزرگ و رهبری جامعه را بر عهده گرفته و بر دوش دارند . ریس جمهور کشور اسلامی اندونیزیا چندی قبل (خانــــــم سوکار نوپوتری) بود فعلاْ خانم گلوریا آریا ریس جمهور فلیپیـــــــن است . زمزمه های وجود دارد که در انتخابات سال ۲۰۰۸ در ایــالات امریکا خانم کلنتن سناتور از حزب دیمـــــوکرات به پست ریاســـت جمهوری امریکا کاندید گردد. بسیاری از مبصرین سیاسی پیشبینی میکنند که وی در انتــخابات برنده خواهـــد شد .همچنان خـــا نــم کاندولیزا راس که فعلاْ وزیرخارجهء کشور ۳۰۰ ملیــــونی ایـــالات متحده امریکا ست . در تمام کشور های جهان هزاران نفر زنــان در پست های وزارت صدارت و حتی ارگان قضایی و قا نون گذاری حضور فعال دارند که موقیت امروز زنان با قرن ۱۸ میلادی که حتی رنان حق شرکت در انتخابات را نداشتند قابل مقا یسه نیست .
مگر در افغانستان - ایران و آسیای میانه و کشورهای اسلا مــی دیگر هنوز زنان از بسیاری حقوق حقهء خود محروم اند. امید است در آینده های نزدیک با روشن شدن اذهان عامهء مردم زنـــــــان افغانستان و سایر کشور های اسلامی نیز جایگاه خود را از لـحاظ تساوی حقوق با مردان در تمام عرصه ها پیدا کنند. با مید رسیدن به چنین روزی با ین نوشته نقطهء پایان میگذارم. باعرض احترام