امین الله مفکر امینی

 

گریستم

هر  جا  زغم  مردم  و میــهن گــریستم

گــــهی  تنــها، گهی به انـجـمن گـریستم

زاغــان بـرنوای بوده بـه گلزار میهــــن

بماتــم بلبلان  بینوای، بـرچمن،  گریستم

گرگان درنـده، عصمت مـیدرند وعــفـت

زغارتگران عصمت،  بـخون گریستـــــم

یکی بکنجی  نشسته غرقه بــربیـــخودی

بـــیاد زخود رفتگان،چو جیحون گریستم

جوانان،  راهپویان هدف بهــر سو روان

به جوانان گم کرده رهی هــدف  گریستم

هرجایی درد بیدوایی،   دلــــها  بخــو ن

ز  مردم   تپیده دلان بـخـون،   گریســتم

هرجای فــــریا د بینوایـــی گشته بســـــر

زماجرای فریاد خونین همـوطن  گریستم

مردمان اهل علم و خـــرد گشته  بینـــو ا

به بیسامانی اهل خـرد وســخن  گریستــم

دزدان، قافله سالار  کاروان  در وطــــن

بدزدان قافله سالارجاگیر وطــن گریستـم

هر جای فریاد داد خواهی گــردیده بلنـــد

به بیداوری ارباب ستم  میـــهن گریـــستم

هر جا زوحد ت سخن و نگردد عمـــــــل

شرمنده ا م  زتکرار  سخـــــن، گریستـــم

درختان تبرگشته بقطع ریشه هـــــای خود

بفروش لختان جکر به گـــــرگـان گریستم

مفکر هر جا دین و مذهـــب چـیره گشتــه

به پیروان آیین و رسم کهن  گـــــــریستم

گریستم که انسانیت فراموش شـــده زخـلق

ز فقر انسانیت  چون  بـــــاران   گـریستم

 ۱۵ فبروری ۲۰۱۶

 

 

 

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد

Copyright©2006Esalat

 

www.esalat.org