قضایای حوله بیانگر تأخیر سرویس های اطلاعاتی غربی در سوریه

چهارشنبه، ۱۱ جولای ۲۰۱۲

برگرفته از تارنمای شبکه ولتر، قلمی شده توسط تیری میسان، برگردان از متن فرانسوی: و. خوږمن

غربی ها که همیشه حق بجانب اند، بعید است اعتراف نمایند که در مورد قضایای قتل عام حوله به خطا رفته اند. دانستن این حرف مهم نیست که آیا اینها چهره دروغین را که دستگاه پروپاگند شان از سوریه به خورد مردم میدهد تصحیح خواهند کرد یا نه، بلکه مهم مسئله تغییر تناسب قوا میان ناتو و پیمان تعاون شانگهای است. قضایای حوله به اثبات میرساند که غربی ها از درک آنچه در محل واقع میشود عاجز اند، در حالیکه استخبارات نظامی روسیه هیچ چیزی را در ساحه نادیده نمیگیرد.

شبکه ولتر | دمشق (سوریه) | ۲ جون ۲۰۱۲

۱۰۸ جسد توسط اردوی «سوریه» آزاد روی صحن یک مسجد در حوله به نمایش گذاشته شده بودند [۱]. به قول مخالفین، این اجساد افراد به قتل رسیده در ۲۵ می ۲۰۱۲ توسط نیروهای مسلح جانبدار دولت مشهور بنام «شعبیه» بودند.

دولت سوریه از بابت این خبر بی ثبات گردید و بلا فاصله این عمل را به مخالفین مسلح نسبت داده و محکوم نمود.

در حالیکه موسسه مطبوعاتی ملی سانا موفق نگردید، مشخصات قضیه را با ایقان کامل به اطلاع مردم برساند، آزانس مطبوعاتی کاتولیک سوریه فاکس کلامانتیس بدون تاخیر چشمدیدی را در مورد برخی از حوادث که بطور مشخص مخالفین [۲] را محکوم مینمود، به نشر سپرد. پنج روز بعد تر کانال روسی روسیا ۲٤ (سابق وستی) بشکل خیلی ضمنی گزارش ٤۵ دقیقه یی، تا آن زمان مشرح ترین، در مورد را به نشر سپرد [۳].

دولت های غربی و خلیج، که مدعی «تغییر رژیم» در سوریه استند و مخالفین را از قبل منحیث طرف اصلی مذاکرات خویش به رسمیت شناخته اند، بدون آنکه انتظار نشر گزارش هیئت ناظرین سازمان ملل متحد را بکشند، نسخه یی از وقایع که از جانب اردوی «سوریه» آزاد ارایه شده بود را پذیرفتند. به عنوان تحریم، اکثریت آنها تدابیر از قبل آماده شده در صورت ضرورت را به منصه اجرا گذاشتند که عبارت بود از اخراج سفرای سوریه از کشور های شان. این تصمیم سیاسی برای قطع مطلق روابط دیپلماتیک نبوده است و دیگر کارمندان سفارتخانه های سوریه با اعتبار دیپلماتیک خویش در آن کشورها میتوانستند باقی بمانند.

شورای امنیت سازمان ملل متحد اعلامیه یی ریاست جمهوری را در نکوهش آن کشتار تهیه نمود، بدون آنکه جانب مشخصی را محکوم کند. علاوتا آن شورا، دولت سوریه را متوجه مسئولیت هایش ساخته بود که با انتخاب راه های متناسب، یعنی بدون توسل به اسلحه ثقیل، شهروندان را محافظت نماید [٤].

برخلاف، کمیسار عالی حقوق بشر، نوی پیلای، اتهامات مقامات دولتی سوریه را رد نموده و تقاضا نمود تا موضوع به محکمه جنایی بین المللی راجع شود.

رییس جمهور فرانسه فرانسوا اولاند و وزیر امور خارجه اش لوران فابیوس تمایل خویش را ابراز داشتند که اگر روسیه و چین را متقاعد سازند تا از ممانعت در برابر یک قطعنامه شورای امنیت برای مجوزه استفاده از قوه دست بکشند. در عین حال مطبوعات فرانسه، روسیه و چین را متهم به حمایت از یک رژیم جنایتکار مینمایند.

معاون وزیر خارجه روسیه اندری دنیسف در پاسخ به این پرسشها از موضعگیری فرانسه به مثابه یک «واکنش احساساتی ساده گرایانه»، عاری از تحلیل، اظهار تاسف نمود. نامبرده تاکید کرد که موضع ثابت کشور مطبوعش در خصوص این مسئله مانند سایر موضوعات، همانا حمایت از مردم است نه دولت. (در این احوال مردم سوریه رییس جمهور بشار الاسد را طی انتخابات قانونی تایید نمودند).

بر اساس تقاضای حکومت دمشق، هیئت ناظران سازمان ملل متحد از محل بازدید نمود. هیئت از جانب مخالفین که کنترول منطقه را بدست دارند پذیرایی شد و قادر به انجام مشاهداتی برای تهیه گزارش مرحلوی خویش گردید.

در جریان یک کنفرانس مطبوعاتی به منظور استفاده از فضای داخلی موجود، رییس کمیسیون بررسی کشتار سوریه یک یادداشت مختصری را که افشا کننده اولین نتایج تحقیقات جاری بود، معرفی نمود. مبتنی بر یادداشت او، قتل عام از جانب مخالفین به هدف اجرای یک عملیات نظامی از جانب اردوی «سوریه» آزاد در محل سازماندهی شده بود.

با آگاهی از آنکه گزارش کمیسیون نظارت سازمان ملل متحد میتوانست برضد غربی ها مورد استفاده قرار گیرد، آنها یک کمیسیون تحقیقاتی دیگری را از جانب شورای حقوق بشر در ژنو که زیر کنترول آنها است ایجاد کردند. این کمیسیون بایستی با شتاب، گزارشی را قبل از ارایه نتیجه گیری کمیسیون نظارت سازمان ملل متحد آماده و پیشکش مینمود.

چگونه از آنچه در حوله واقع شده، آگاهی یافت ؟

بلافاصله و بدون تحقیقات، آژانس های مطبوعاتی و ادارات غربی، مسوولیت قتل عام را بر دوش دولت سوریه احاله نمودند.

دو مانع عمده در جریان پیشبرد کار هیئت تحقیق وجود دارند: دولت سوریه از چندین هفته بدینسو کنترول بر حوله را از دست داده است. څارنوال های سوریه نمیتوانند به محل بروند و اگر ژورنالیست ها موفق به اینکار شوند، با توافق و زیر مراقبت دقیق اردوی «سوریه» آزاد خواهند بود. اما در عین حال یک استثنا وجود دارد: یک تیم کانال خبری دایمی روسی بنام روسیه ۲٤ بدون آنکه از جانب کسی همراهی شود، موفق به گشت زنی در محل گردید و گزارش فوق العاده و منحصر به محل را آماده نمود.

کمیسیون رسمی سوریه تایید نمود که چشمدید های متعددی را گردآوری نموده، اما اعلان نمود که قبل از ختم نهایی، آنرا به مطبوعات نخواهد سپرد. تا آن دم هویت شاهدان بخاطر مصلحت جریان تحقیقات مستور نگهداشته شد. در آن احوال تلویزیون دولتی بتاریخ اول جون چشمدیدهای مختلفی را به نشر سپرد.

څارنوال ها در ضمن تنها ویدیوی را که از جانب اردوی «سوریه» آزاد تهیه گردیده، در اختیار دارند.

سرانجام به سببی که اردوی «سوریه» آزاد اجساد را در یک مسجد انتقال داده و از فردای ان در به خاکسپاری آنها اقدام کرده بود، هیئت بازرس سازمان ملل متحد امکان آن را نیافت تا مشاهدات طب عدلی برخی از اجساد را تایید نماید.

نتیجه گیری های شبکه ولتر

قربانیان کشتار حوله

حوله یک شهر نه، بلکه یک زون اداری است که سه ساحه تقریبا هر کدام شامل ۲۵۰۰۰ شهروند را در بر میگیرد. شهرک سنی ها بنام تلدو از هفته ها قبل زیر کنترول مخالفین قرار داشت و اردوی «سوریه» آزاد قانون خویش را در آنجا تطبیق مینمود. اردوی ملی امنیت راه های انتقالاتی را تامین مینمود و مواضع مهم حاکم بالای راه ها را در آن زون در اختیار داشت، اما جرئت نمیکرد از آن شاهراه ها جلوتر برود.

بعضی افراد اطفال را ربوده و بیهوده تلاش ورزیدند تا با جبر پول باج بستانند [۵]. بالاخره کودکان مذکور چند روز قبل از کشار حوله به قتل رسانده شده و اجساد شان توسط اردوی «سوریه» آزاد یکجا با دیگر اجساد در معرض نمایش گذاشته شدند.

شام ۲٤ ماه می، اردوی «سوریه» آزاد عملیات وسیعی را به منظور استحکام کنترول خویش در ساحه براه انداخت تا تلدو را به مرکز جدید خویش مبدل نماید. بدین منظور ۶۰۰ تا ۸۰۰ جنگاور از نواحی دوردست در الرستن و السعن تجمع نموده و سپس همزمان پوسته های نظامی را مورد حمله قرار دادند. در آن احوال دو گروه با نصب پنج بطریه راکت های ضد تانک به تقویت تلدو پرداخته و با کشتار برخی از شهروندان به نسل پاکی در آن محل دست یازیدند.

نخستین قربانی های تلدو در قدم اول ده ها شهروند وفادار به نماینده حزب بعث به نام عبدالمطیع مشلاب بودند که موصوف به تازه گی انتخاب شده بود و بعد از آن رییس پارلمان یا مجلس ملی مقرر گردید، و دیگرش فامیل یک افسر عالی رتبه بنام معاویة السعید، بود. قربانیان بعدی، فامیل های سنی مذهبانی بودند که به شیعیزم تغییر مذهب داده بودند. در بین آن قربانیان، فامیل دو خبرنگار تاپ نیوز و نیو ارینت نیوز (نماینده های مطبوعاتی عضو شبکه ولتر) قرار داشتند.

با سقوط موضع آنها بدست اردوی ملی، مهاجمین ستراتیژی خود را عوض کردند. حمله کننده ها شکست نظامی خود را به یک عمل رسانه یی مبدل نمودند. آنها به بیمارستان الوطنی حمله نموده و آنرا به آتش کشیدند، اجساد مرده ها را از سردخانهً بیمارستان با خود برداشته، یکجا با اجساد سایر قربانیان به مسجد انتقال داده و در مقابل کامره فیلم برداری خویش قرار دادند.

بدین ترتیب، اتهام کشتار واحد که گویا از جانب ملیشاهای دولتی انجام شده، نمیتوانست بیشتر ازین در برابر حقایق مورد قبول واقع گردد. برخورد ها و جنگهای میان نیروهای وفادار دولتی و مخالفین و هکذا کشتار های متعددی از جانب مخالفین بر غیر نظامیان هوادار دولت واقع شد. سپس صحنه سازی از جانب اردوی «سوریه» آزاد با جمع آوری اجساد مرده ها از نقاط و آدرس های مختلف در طی چندین روز در آنجا فراهم گردید.

علاوه بر آن، موجودیت «شبیحه» یک افسانه است. یقینا افرادی استند که هوادار دولت بوده و با گرفتن سلاح میتوانند به انتقام جویی بپردازند، اما هیچ ساختار و هیچ گروه سازماندهی شده در چارچوب ملیشای طرفدار دولت وجود ندارد.

پیامد های سیاسی و دپلوماتیک

سفیر سوریه لامیه شکور

اخراج سفرای سوریه توسط دولتهای غربی یک تصمیمی بود که از قبل با هماهنگی اتخاذ گردیده بود. غربی ها از تطبیق آن، عمل تروریستی ازین نوع را انتظار داشتند. آنها قتل های متعدد قبلی را نادیده گرفتند، زیرا میدانستند که آن کشتار از جانب اردوی «سوریه» آزاد انجام شده، ولی این باور را تغذیه میکردند که همه از جانب ملیشای هوادار دولت سازماندهی شده بود.

ایده اخراج همزمان دپلومات ها در پاریس نه، بلکه در واشنگتن بوجود آمد. پاریس در زمینه موافقه خود را بدون محاسبه پیامدهای حقوقی آن اعلان نمود. لامیه شکور همزمان سفیر سوریه در یونسکو است، بدین اساس، نظر به تصمیم باشگاه نمیتواند از خاک فرانسه اخراج گردد. و حتا در حالیکه اگر اگریمان یونسکو را نمیداشت، بخاطر تابعیت دوگانه فرانسه – سوریه اش، نمیتوانست اخراج گردد.

این عملیه اخراج از جانب واشنگتن بمنظور ایجاد تصور یک حرکت سرتاسری بخاطر وارد کردن فشار بالای روسیه مورد اجرا قرار گرفت. در حقیقت ایالات متحده میخواست تناسب جدید میان نیروهای بین المللی را محاسبه نماید، عکس العمل روسیه را میزان کند و از این طریق امکانات پیشرفت خویش درین مسئله را ارزیابی نماید.

رویهمرفته انتخاب عمل کشتار حوله، یک اشتباه تکتیکی بود. درک واشنگتن ازین مسئله، بدون بررسی جزئیات آن بود، با تصور اینکه هیچ کسی آنها را محاسبه نخواهد توانست. فراموش شده بود که مسکو چند ماه قبل در آنکشور سرمایه گذاری نموده بود. در حال حاضر بیشتر از یکصد هزار شهروند روس در سوریه حضور دارند. طبعا آنها نتنها عالی ترین تکنولوژی دافع هوا به منظور بی روحیه ساختن ناتو در خصوص بمباران سوریه را جابجا نموده اند، بلکه واحد های استخباراتی و نظامی که قابلیت نفوذ در ساحه مخالفین را دارند، نیز افراض نموده اند. نظر به شواهد، مسکو تنها طی چند روز محدود موفق گردید تا روی مسایل روشنی بیفگند. متخصصان شان موفق شدند تا سیزده عضو اردوی «سوریه» آزاد را که مسوولین اصلی آن کشتار بودند، شناسایی نموده و نام های شان را به مقامات سوریه تسلیم نمایند. درین احوال، مسکو نه تنها بی روحیه نشد، بلکه موضع خویش را استحکام بیشتر بخشید.

برای ولادیمیر پوتین، این واقعیت که غربی ها از کشتار حوله میخواستند برای خویش یک سمبول درست کنند، نشانی بر آن بود که آنها دیگر بر حقایق محل کنترول ندارند. با عقب کشیدن کارشناسان و افسرهای خویش از ساحه که عملیات اردوی «سوریه» آزاد را سمت و سو میدادند، غربی ها اطلاعات خویش در خصوص نظارت بر حوادث آنجا را تنها از طریق هواپیماهای بدون سرنشین و ماهواره های خویش بدست می آورند. آنها در برابر دروغ ها و گزافه گویی های جنگاورانی را که خود به محل فرستاده اند، صدمه پذیر به نظر میرسند.

از نظر مسکو، این کشتار یک تراژیدی است در میان صد های دیگری که خلق سوریه از مدت یک سال بدینسو با آن روبرو شده اند. اما قبل از وقت وسیله قرار دادن آن توسط غربی ها نشان دهنده آنست که آنها بعد از سقوط امارت اسلامی بابا عمرو هنوز هم کدام ستراتیژی جدید دسته جمعی را طرح نکرده اند. در نهایت، محض برای آزمایش، آنها به راه خود ادامه میدهند و طریقی را که برای پیروزی خود میپیمایند، از قبل محکوم به شکست است.

تیری میسان.

***

[۱] بمنظور برجسته ساختن آن که، این ملیشا وسیعا از خارجی ها متشکل گردیده و فرماندهی آن نیز بدست سوریه یی ها نیست، شبکه ولتر تصمیم گرفت نام اردوی «سوریه» آزاد را در داخل ناخونک بنویسد.

[۲] «شگاف غیر قابل اجتناب در سوریه؟»، وکس کلمانتی، ۲۶ می ۲۰۱۲

[۳] گلوبال ریسرچ فشرده این مقال را به انگلیسی برگردانده است. مراجعه شود به: «تروریست های مخالف "فامیل های وفادار به دولت را به قتل رسانیدند"»، شبکه ولتر، ۱ جون ۲۰۱۲

[٤] «سوریه: شورای امنیت چی میگوید؟»، نوشته تیری میسان، شبکه ولتر، ۲۸ می ۲۰۱۲

[۵] در حال حاضر این مشکل بزرگ امنیتی کشور است. بیشترین جنایتکارانی که برای توسعه صفوف اردوی «سوریه» آزاد استخدام شده بودند، در حال حاضر نظر به مشکلات مالی و نرسیدن پول دوباره مرخص شده اند. آنها سلاح های تحویل شده از جانب غربی ها را کماکان در اختیار دارند، بنا به بزرگترین باندیتیزم، عمدتا اختطاف در مقابل پول را دست می یازند.

اصل مطلب را به زبان فرانسوی به آدرس زیر مطالعه نمایید:

http://www.voltairenet.org/L-affaire-de-Houla-illustre-le

یادداشت مترجم:

در همین لحظاتی که آخرین پراگراف های این مقال را برگردانی میکردم، راپورتاژی را از ورای امواج کانال خبری روسیه بنام «روسیه امروز» بمشاهده نشسته ام که صحنه های جنگ مستقیم اشرار و مخالفین با اردوی ملی سوریه را خانه به خانه در شهر حمص سوریه به نمایش میگذاشت و کشته شده های غیر سوریه یی و سلاح های آمریکایی و اسراییلی را که بدست اردوی ملی افتاده بود در مقابل کمره گزارشگر قرار میدادند. گزارشگر روسی از جنگ های خانه به خانه در ستالین گراد در حرب دوم جهانی یادآوری کرد، اما این صحنه ها مرا به یاد جنگ های کشور خودم انداخت که در طی پانزده سال چی سر های از جانب اردو و ح. د. خ. ا. در آن برباد رفتند. چه فرزانه گانی که قربانی سرمایه گذاری های غرب بالای مشتی از دزد و رهزن شدند، تا بالاخره آنها به کرسی قدرت تکیه زدند و دارایی های عامه کشور را با سخاوت بیمانند به لیلام غربی های پارازیت قرار دادند که تمام منابع طبیعی خویش را تمام کرده و حالا به داشته های دیگران برای حفظ بقای خویش چنگ انداخته اند و همیشه از لشکر وطنفروش و مزدور داخلی استفاده مینمایند. از جانب دیگر با حفظ و مشاهده این حقایق، تعدادی از مرتد های حزبی و چپی های تسلیم طلب از مدت ها بدینسو مشغول به تازیانه بستن تمام بدنه حزب و دولت مترقی بوده و از همه آنچه که انجام شده ندامت میکشند و نظام آن دوران را در کل به جنایت کاران نسبت میدهند. این جمله معروف «ما چی جنایاتی که انجام ندادیم !» ورد زبان هریک از این خود فروخته ها است.

دریغ و درد !

تاسف به آن کشور ها و ملت های که این فرزندان ناتنی را در دامان خویش پرورش دادند، که حالا به جسد خودش لگد میزنند ! به راستی که تا احمق در جهان است، مفلس در نمی ماند.

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد