مشروبشان جای دیگر است، مستی شان برای ما

سه شنبه، ۱۳ مارچ ۲۰۱۲

تصویر و متن برگرفته شده از سایت وزین «پندار»

سرباز مست لایعقل آمریکایی پس از کشتن و زخمی کردن بیش از بیست تن از مردم بی دفاع که در بین کشته شده گان، نه کودک و چهار زن بیگناه هستند، دوباره به پایگاه باز گشته و با خیال راحت به خواب ناز رفته است.

* رحمت الله بختیاری

حوالی نیمه شب روز شنبه ۲۰ حوت جاری، یک سرباز آمریکایی از پایگاه خود خارج شده به روستای مسکونی اَلکوزی واقع در 'پنجوایی' ولایت قندهار رفته، وارد خانه های مردم بی دفاع شده آنان را به گلوله بسته است. این سرباز مست لایعقل پس از کشتن و زخمی کردن بیش از بیست تن از مردم بی دفاع که در بین کشته شده گان، نه کودک و چهار زن بیگناه هستند، دوباره به پایگاه خود باز گشته و با خیال راحت به خواب ناز رفته است. مردم محل پس از این رویداد به پلیس اطلاع دادند، اما پلیس از ترس نظامیان آمریکایی از حضور در محل حادثه و یا اطلاع آن به مقامات استان خودداری کردند، تا اینکه پس از گذشت ساعت ها از حادثه، مردم موضوع را به نمایندگان پارلمان اطلاع و آنان نیز مساله را رسانه ای کردند.

سخنگوی وزارت داخله کشور، جرأت تایید این خبر را قبل از اعلان سخنگوی ایساف نداشت. البته این طبیعی است که مسولین حکومتی افغانستان جرات بیان اینچنین واقعیت ها را بدون اجازه خارجی ها نداشته باشند. ژنرال کارستن جاکوبسن، سخنگوی نیروهای بین المللی کمک به امنیت در افغانستان (ایساف) که می ترسید این اقدام وحشیانه منجر به تظاهرات مجدد مردم شود، بلافاصله درباره این حادثه اظهار نظر کرد و گفت: آنچه تا به این لحظه می دانیم این است که وی پس از ترک پایگاه و پس از این واقعه به پایگاه برگشته و بلافاصله بازداشت شده است. تحقیقات درباره چگونگی و شرایطی که منجر به این حادثه شده است ادامه دارد.

وزارت خارجه آمریکا که برای آرام کردن اوضاع حتی دست به دامان بی بی سی شد تا بعد از این حمله وحشیانه فضای به وجود آمده را آرامتر کند، نیز با صدور بیانیه ای مراتب تسلیت کاخ سفید را به خانواده های ۱۶ قربانی این حادثه اعلام کرد.گویا برای آمریکاییها جان مردم افغانستان، ارزش یک شی و وسیله را دارد که آن را از بین ببرند، بعد هم به راحتی عذر خواهی کنند. همین و بس. رئیس جمهور کرزی و مقامات افغانستان هم که کاری جز محکوم کردن و ابراز تاسف نمی دانند. البته اگر جناب کرزی را چشم نکنیم این بار این اقدام را یک عمل تروریستی و غیر قابل بخشش خوانده و با انتشار بیانیه ای گفته است: هنگامی که مردم افغانستان توسط نیروهای آمریکایی به صورت عامدانه کشته می شوند، اینگونه اعمال، اقدام به قتل، ترور و عملی غیر قابل گذشت است و مقامات مسئول باید توضیح دهند.

هرچه قدر عاملان هتک حرمت قرآن شریف مشخص و محاکمه شدند، این بار هم این سرباز مست جنایتکار مورد بازجویی و محاکمه قرار خواهد گرفت. آمریکاییها به راحتی می گویند این سرباز دچار بیماری روانی بوده است و مطمئنا انسان مجنون و دیوانه هم که مورد محاکمه واقع نمی شود! آنها هرگز نخواهند گفت که این سرباز در حالت مستی، به چنین عملی اقدام نموده است.

فرماندهان آمریکایی هیچگاه قبول نخواهند که این گونه رفتارهای نابهنجار سربازان زیر دستشان، به دلیل ضعف مدیریت می باشد. گویا آنها با این رفتارهای خود می خواهند به تدریج این مطلب را به مردم و ملت ما تفهیم کنند که اگر ما خارجی ها هر کاری در افغانستان انجام دادیم، از هتک حرمت به مقدسات گرفته تا قتل عام غیر نظامیان، شما حق مخالفت ندارید. در هر حال مدیریت آمریکایی ها در میان نظامیان نیروهای ائتلاف طی یک دهه اخیر در عرصه های مختلف این کشور جنگ زده با سوالات و اما و اگرهای زیادی روبروست. زندان بگرام یکی دیگر از همین نقاط ابهام و سوالاتی است که هنوز سرانجامی برای آن نمی توان متصور بود.

بعد از دنبال کشمکش های میان حامد کرزی و ایالات متحده آمریکا بر سر تحویل کنترل زندان بگرام به دولت افغانستان، ژنرال جان آلن فرمانده نیروهای آمریکائی در افغانستان و ژنرال عبدالرحیم وردک وزیر دفاع این کشور روز جمعه ۱۹ حوت موافقتنامه رسمی واگذاری مسئولیت بازداشتگاه بگرام به دولت افغانستان را امضاءکردند که طی آن قرار است مدیریت آن طی شش ماه آینده به افغانها واگذار شود. اما آمریکا همچنان برنحوۀ انتقال زندانیان کنترل کامل را خواهد داشت.

رسانه های خبری هرچند علت این واگذاری را بحران اخیر بین دو کشور و تنشهای بوجود آمده بر سر سوزاندن قرآن مجید از سوی چند نظامی آمریکائی و چند تن از کارگران افغانی ذکر گردیده است اما تلاش اخیر کرزی برای تحویل زندان بگرام و دراختیار گرفتن سرنوشت زندانیان به سابقه ای قبلی باز می گردد. لیکن، جهالت و نادانی چند نظامی آمریکائی در حرمت شکنی نسبت به قرآن مجید کتاب مقدس مسلمانان جهان این حرکت و خواسته دولت افغانستان وشخص کرزی را سرعت بیشتری بخشید. براساس این توافق صورت گرفته ابتدا امریکا کنترل بخشی از زندان بگرام که ۵۰۰ تن از زندانیان درآنجا زندانی می باشند را به دولت افغانستان واگذار نماید و در مرحله بعدی قرار است تا ۶ ماه دیگر تمامی این زندانیان در اختیار نیروهای افغان قرار گیرند.

بر اساس این توفق نامه درواقع نیروهای امریکائی کنترل ونظارت روزانه خود بر حدود ۳۲۰۰ زندانی که اکثر آنها از شبه نظامیان طالبان هستند را حفظ خواهد کرد و اگر چه این توافقنامه یک امتیاز بزرگ برای دولت افغانستان به نظر می آید، اما این امریکاست که در مورد آزادی هر یک از آنها نظر نهائی را خواهد داد.

مروری بر سوابق زندان بگرام نشان می دهد که با سقوط دولت طالبان در سال ۲۰۰۱، ارتش آمریکا تصمیم گرفت تا برای نگهداری افراد مظنون به همکاری با طالبان و القاعده زندانی مشابه زندان گوانتانامو را در افغانستان ایجاد نماید و برای این کار محل مناسبی را در ۷۰ کیلومتری کابل انتخاب و نام آنرا که برگرفته از نام محل می باشد زندان بگرام نامید. زندان بگرام از ابتدا مکانی موقت برای نگهداری زندانیان بوده و قرار است به زودی زندانی بزرگتر و مجهزتر توسط آمریکا در نزدیکی محل کنونی احداث گردد. این در حالی است که هم اکنون در این مکان باصطلاح موقت تعداد ۳۲۰۰ زندانی یعنی بیش از ۳ برابر زندانیان زندان گوانتانامو در نگهداری می شود.

گفته می‌شود که حدود ۵۰ زندانی القاعده نیز در بین این زندانیان وجود دارد و لذا امریکا کنترل کامل برروی زندانیان خارجی از جمله اتباع پاکستان، عرب و آسیای میانه را برای خود حفظ خواهد نمود. براساس اعلامیه ای که از سوی دفتر رئیس جمهوری افغانستان منتشر شده، ظرف این یک ماه، علاوه بر زندان بگرام، سایر زندانیانی که در بازداشت نیروهای آمریکا در افغانستان هستند، نیز باید به دولت افغانستان سپرده شوند. اما واقعیت توافقنامه غیر از آن چیزی است که افغانها آنرا منتشرنموده اند زیرا آمریکا، آزادی و یا نگهداری زندانیان را از اختیارات خود دانسته و دولت افغانستان ازاین امر سلب اختیار گردیده است که احتمالا یکی از مهمترین دلایل آنرا زندانیان غیر افغانی و یا افغانی هائی می داند که از نقاط مختلف جهان به اتهام همکاری با القاعده دستگیر و به این زندان منتقل نموده است. بر اساس گزارشهای منتشره زندان بگرام، یکی از بدنام ترین بازداشتگاه های آمریکادر سراسر جهان می باشد و نهادهای حقوق بشری، بارها از شکنجه و بدرفتاری با زندانیان در آن گزارش کرده اند.

در حال حاضر، به جز صلیب سرخ بین المللی، هیچ نهاد دیگری اجازه بازدید از زندانهای تحت کنترل آمریکایی ها را در افغانستان ندارد و این مسئله به نگرانی ها در مورد شرایط نگهداری از زندانیان در این زندان و دیگر بازداشتگاه های آمریکایی در افغانستان دامن زده است. به همین دلیل، دولت افغانستان بارها از آمریکا خواسته است که مسئولیت نگهداری از زندانیان را به نهادهای دولتی افغانستان واگذار کند. پاسخ آمریکا به این پیشنهاد افغانستان این بوده است که نیروهای بومی توانائی نگهداری و حفاظت از این زندانیان خطرناک را ندارند. اماچرا ناگهان کنترل زندان بگرام به صورت موضوعی حیثیتی برای دولت افغانستان در آمد؟ در این خصوص می توان به چند موضوع اشاره نمود:

الف – به دنبال نشست نمایندگان طالبان و دولت آمریکا با یکدیگر در امارات، اینگونه به نظر میرسید که دوطرف به توافقات مهمی دست یافته اند که می تواند بسیاری از اغتشاشات و اختلافات میان طرفین گفتگو را کاهش دهد. این در حالی است که نه تنها دولت افغانستان برای شرکت در این نشست ها دعوت نگردیده بلکه دولت کرزی ازانجام این گفتگوها به صورت رسمی نیز مطلع نگردیده است، این درحالی است که هیچ تغییر مثبتی در مواضع طالبان نسبت به دولت کابل در مقایسه با قبل از گفتگوها ایجاد نگردیده و طالبان همچنان حکومت افغانستان را غیر قانونی می داند .

ب - طالبان برای ادامه گفتگوهایش با آمریکا 2 شرط اساسی و محوری را فراروی آنان قرار داده است: ۱- آزادی زندانیان طالب از زندان که مهمترین آنها زندانیان در بگرام می باشند ۲- خروج از افغانستان و پایان دادن به اشغال اینکشور.

دراین ارتباط آمریکا برای خروج از افغانستان سال ۲۰۰۴ را تعیین نموده که این امر کم وبیش مورد درخواست تمامی افغانها از جمله دولت افغانستان می باشد اما در مورد بند نخست که قابل اجراتر از مسئله خروج می باشد موضوع با وضعیت جاری داخلی افغانستان نه تنها قابل پذیرش برای حکومت کرزای نمی باشد، بلکه آزادی برخی از زندانیان می تواند موجب تقویت طالبان در داخل کشور و افزایش مخالفت هایشان با دولت کابل گردد.

ج- با افزایش گزارشات مبنی بر شکنجه زندانیان افغانی در زندان بگرام آقای حامد کرزی کمیسیونی را مأمور بررسی وضعیت زندانیان در زندان بگرام نمود. درگزارشها ، این ارزیابی آمده است که در مرحله نخست مسئولین آمریکائی زندان اجازه بازدید از کلیه زندانیان را به هیئت بازدید کننده نداده است و در ارزیابی از قسمت های مورد بازدید توسط کمیسیونی که ریاست آن را گلرحمان قاضی، رئیس کمیسیون نظارت بر تطبیق قانون اساسی افغانستان، به عهده داشته است ،نشان می دهد که در این بازداشتگاه، با زندانیان، براساس قوانین افغانستان و معیارهای حقوق بشری رفتار نمی شود.

آمریکائی ها از آغاز ورود به افغانستان خود را اشغالگر نمی دانند اما این سئوال مهم را می توان مطرح نمود که در حالیکه در خاک یک کشوربه حاکمان آن اجازه نمی دهند تا از زندانیانی که اکثریت آنها را هموطنانشان تشکیل می دهند ،دیدار نمایند را اگر زورگویی و اشغالگری نباید گفت پس آنرا چه باید نامید؟

در هر حال با گذشت هر چه بیشتر حضور نیروهای خارجی در افغانستان تکرار توهین ها به ملت افغانستان نیز افزایش می یابد. انجام ۲ اهانت بزرگ در مدتی کوتاه شامل ادرار کردن سربازان آمریکائی به زندانیان بگرام و آتش زدن قرآن مجید در کشور مسلمان افغانستان موجب گردید تا علیرغم خواسته آمریکا توافقنامه ی تحویل زندان بگرام به دولت افغانستان میان وزیر دفاع افغانستان با جان آلن امضاء گردد. تحویل زندان بگرام هر چند با تعیین زمان یکماهه از سوی رئیس جمهور مطابقت ندارد و به شش ماه بعد موکول گردیده است اما باز هم باید منتظر ماند تا مشخص گردد که اولاً دولت آمریکا برانجام این تعهدات صادق است یا خیر و ثانیاً در زمان موعود چه چیزی و چه بخش هائی از زندان و زندانیان را تحویل خواهد داد. چرا که در سال ۲۰۰۵ و به دنبال کشته شدن ، شکنجه و ناپدید شدن یکسری از زندانیان در این زندان نیز آمریکا موافقت نموده بود تا مسئولیت این زندان را به دولت افغانستان واگذار کند اما این اتفاق روی نداد و زندان بگرام هنوز هم تحت کنترل ارتش آمریکاست. و در نهایت اینکه واشنگتن چه پاسخی برای کشته شدن 15 نظامی از سوی یک آمریکایی مست دارد. ۲۶۳۵۱

* کارشناس شبه قاره

لينک مطلب:

http://pendar.forums1.net/t2511-topic

خبر آنلاین

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد