کاروان

Fri, September 9, 2011 13:00

مســـعــود «حـــداد»

کاروان

عجب کاروان سرچپه، که بارسالار خر دارد

همی راند به بیراهه، نه تشویشی بسر دارد

گهی در دشت سوزان و گهی هم در بیابانان

چنین گردد سرگردان، نه از منزل خبر دارد

زمانی هم زنادانی به دزدان مــیدهد سگــنال

و یا با دزد شریک است او، درین کارش هنر دارد

کسی نـیست از مسافر ها، بداند مقصد منزل

و یا عاقـل شـود اندک، زاســرار پرده بردارد

بگــوید رو بگــردانیــد زاین سالار بـد طینت

او راهـی «دیــوبنــد» است، نشانی از پـدر دارد

هزاران طفل و مرد و زن امید بر کاروان بستند

رئیــس آن براه آیـد، کمی غیرت اگـــر دارد

آیا ای قوم سرگردان، سفر در شوره زار کردن

زمقــصد دور مـیسازد، نه حاصل نه ثــمر دارد

کاروان در بیراهه و خــون دل ما می خــوریــم

زمـین نشنید فغان ما، فـلک هـم گوش کر دارد

نگیر خورده به حداد، ای که می خوانی سرود او

ازین الفاظ نا مربوط، «هدف» را در نظردارد

مسعود حداد، ۳ سپتامبر ۲۰۱۱

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد