به یاد قهرمان ملی ایران، خسرو روزبه

یکشنبه، ۱ جولای ۲۰۱۲

"من به اقتضای آتشی که به خاطر خدمت به خلق های ایران در درون سینه ام شعله می کشد، راه حزب توده ایران را برگزیده‌‌ام و باید اذعان کنم که، جانم، استخوانم، خونم، گوشتم، پوستم و همه تارو پود وجودم این راه را، راه مقدسی شناخته است و تمام سلول های بدن من و تمام ذرات وجودم توده ایست."

برگرفته از: [”دفاعیات رفیق روزبه، در دادگاه نظامی“]

اردیبهشت ماه یادآور سالگرد شهادت یکی از برجسته ترین چهره های تاریخ معاصر میهن ماست. در سپیده دمِ بیست‌ و ‌یکم اردیبهشت ماه ۱۳۳۷‌، مزدوران امپریالیسم، قلب پرشور و پرمهر رفیق خسرو روزبه، عضو کمیته مرکزی حزب توده ایران و قهرمان ملی ایران، را آماج گلوله‌های خود ساختند تا به گمان خود بر مبارزه مردم ایران با استبداد، واپس ماندگی، و امپریالیسم، نقطه پایانی نهند.

روزبه نمادِ مقاومت، تسلیم ناپذیری، و اراده خلل ناپذیر خلق ‌های ایران در مقابله با کودتای ننگین ۲۸ مرداد بود: کودتایی که با همدستی امپریالیسم، دربار پهلوی، و دیگر نیروهای واپس گرا، در حقیقت از مردم دلیر ایران به دلیل مبارزات قهرمانانه و راهگشای شان برای ملی کردن صنعت نفت انتقام می گرفت. خسرو‌ روزبه شخصیت و چهره ماندگار در تاریخ پیکار رهایی بخش مردم میهن ما نیز به شمار می آید و راه، روش، و آرمان بزرگ او کماکان پس از گذشت سالیان دراز از جان باختن او، هنوز هم الهام بخش نسل های نو مبارزان عدالت خواه و مترقی ایران است. یاد کردن از رفیق قهرمان خسرو روزبه صرفا به هدف گرامی داشت یک تاریخ خونین اما پرافتخار نیست. یادآوری زندگی، مبارزه، و استواری او تا به هنگام جان باختن، و اصولا شیوه روزبه در زندان، زیر شکنجه، و در برابر جوخه اعدام، همراه با تجدید عهد با او و برجسته کردن سجایای عالی انسانی و انقلابی نزد نسل جوان آرمان گرا است. گذشت زمان، تبلیغات مغرضانه و دروغین دشمنان پیشرفت و ترقی مردم ایران تا کنون نتوانسته است، و نخواهد توانست، آشنایی نسل های پی در پی مبارزان آرمان گرا و مردمی با سیمای جاودانه رفیق شهید خسرو روزبه را مانع گردد. او چهره انسانی عبرت ‌آموزی‌ بر فراز روالِ معمول زمانه، و نمونه برجسته و ناب انقلابی‌ یی پایبند به آرمان‌ های خود، و توده ای ‌یی وفادار به منافع توده‌ های محروم است.

نام بزرگ خسرو روزبه بر درفش کاویانی زحمت می درخشد، و به مبارزان جوان انگیزه، شهامت، امید، و پایداری در مبارزه می آموزد.

اردیبهشت ماه، افزون بر خاطره قهرمان ملی ایران خسرو روزبه یادآورِ خاطره ایثار، فداکاری، و جان باختن دیگر فرزندان برومند زحمتکشان میهن و حزب توده ایران پس از کودتای آمریکایی- انگلیسی- درباری ۲۸ مرداد نیز هست. دوم و هجدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۳۳‌، سالروز جان باختن دو تن از قهرمانان توده ای، رفقا محمود کوچک شوشتری و وارطان سالاخانیان، در زیر شکنجه‌ های ددمنشانه دژخیمان حکومت کودتایی است. نام وارطان و محمود، و حماسه پایداریِ اسطوره ‌وار آنان در راه هم ‌پیمانی با توده‌‌ های زحمت، از برگ های درخشان تاریخ مبارزات زحمتکشان ایران است.

بیست ‌و ‌دوم اردیبهشت ماه همین سال (۱۳۳۴) عاملان حکومت کودتا به دستور شاه و سرلشگر زاهدی به زندان رشت یورش بردند، و در جریان این نقشه از پیش طراحی شده پلید ارتجاع، پنج تن از اعضای حزب، رفقای قهرمان: محمد نقی اقدام دوست، علی بلندی، هرمز نیک راه، سبز علی محمدپور، و محمد تقی محبوب به شهادت رسیدند. همچنین در سال ۱۳۳۷‌، پیش از تیرباران خسرو روزبه، دژ خیمان حکومت پادشاهی کودتا در دوم اردیبهشت ماه، رفقای دلاور توده ای: آرسن آوانسیان و هوشنگ رضوانی را به جوخه اعدام سپردند. دو سال بعد نیز، در چهاردهم اردیبهشت ماه ۱۳۳۹‌، رژیم وابسته و ضد ملی شاه پنج تن دیگر از رفقای توده ای که در تبریز فعالیت های حزب را ادامه می دادند، تیرباران کرد. رفقا: کلانتری، فروغی، زهتاب، جهانیان، و عظیم زاده، با غرور و سرافرازی در رویارویی با دشمنان مردم و زحمتکشان ایران، بی ذره ای تزلزل، جان‌ شان را در راه آزادی و عدالت اجتماعی باختند.

یاد و خاطره همه این توده ای های قهرمان و همه مبارزان جان باخته در راه سعادت و خوشبختی خلق های ایران، تا ابد زنده و جاودانه است!

به نقل از نامه مردم، شماره ۸۹۵، ۱ خرداد ماه ۱۳۹۱

منبع: سایت وزین حزب توده ایران

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد