جمعه، ۱۱ فبروری ۲۰۱۱
خشونت و بازهم خشونت علیه زنان، مادران، خواهران و دختران
یادی از سوگوار شدن صدها مادر هراتی که دختران جوان شان بنا بر جبر خانواده و مخصوصا مرد های آنها خو درا به آتش کشیدن و سوختاندن، یادی از کمپ ها دشتهای گرم و سوزان پاکستان، شرایط بد ایران، از غم، رنج، بدبختی های که جنگ افروزان وجنگ سالاران طی دهه اخیر در حق زنان افغان کردند، بی حرمتی هاییکه در خاطره زنان معصوم و مظلوم و با عاطفه افغان به یادگار مانده و از آنها حماسه ساخته شده است. با تاسف که اینها تنها قصه های دیروزی نیست امروز هم فاجعه آفرید.
از گذشته های دور زن افغان را به نظاره بگیریم که در کدام شرایط زنده گی داشت و دارد، گذشته دور و نزدیک زن افغان با امروز وی چه فرقی دارد؟ در تمام تاریخ زنده گی زنان جز رنج و غم از جهان هستی چه دیده اند؟
یادآور باید شد که زن افغان را به عنوان برده به زنجیر بستند و در محضر عام در استدیوم ورزشی مورد فیر گلوله قرار دادند، یاد کنیم که مادرِ حامله را نگذاشتند شفاخانه برود و طفلش در بطنش جان سپرد. و با پوشانیدن چادری تنفس هوای آزاد را که یک عنصر رایگان است از وی گرفتند.
موج ترور، وحشت، ناامنی، آدم ربایی و گروگانگیری، قوماندان سالاری و اقربا پروری، بیکاری، اعتیاد به مواد مخدره، همه اینها را هیچکس فراموش کرده نمی تواند که اشغالگران غربی با شعار آزادی افغانستان از بنیاد گرایی و نجات زن از چنگال بیعدالتی بر سرزمین ما تاختند. اینک شاهد هستیم که نه تنها کاری برای نجات زن افغان انجام ندادند، بلکه حمایت وسیع از ارتجاعی ترین گروههای مذهبی زمینه نابودی نقش زن افغان را که یک رکن اساسی جامعه بود مساعد ساختند. در افغانستان به طور مشخص زنان اسیر پیش از پیش قواعد منسوخ قرون وسطایی گردیده. تاثیر ماهیت این قواعد که در اکثر موارد در تقایل با آزادی زن و تامین حقوق مساوی آن ها با مردان میباشد و هر نوع گرایش به سوی یک جامعه باز و سیکولار را نا ممکن میسازد.
انتصاب تعداد محدودی از زنان وابسته به جریانهای مختلف به معنای تامین حقوق زن نبوده و نخواهد بود با اشغال قدرت توسط جهادی ها در ۱۹۹۲ م عملا آنچه را که دولت و (ح.د.خ.ا.) برای شکلگیری یک حرکت استوار به نفع زنان کشور هسته گذاری کرده بود از بین رفت و زن از موقعیت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی خود صرفا به برده های جنسی و ستمکش مبدل شد و این همه تغیرات در برابر چشمان و حتی با اشتراک آنهای صورت گرفت که خودرا مدافعان حقوق بشر و دموکراسی در جهان میدانند و هر روز خون هزاران انسان را در نقاط مختلف جهان به همین نام می ریزند. پالیسی حاکم در رژیم کابل عملأ در ضدیت، سهمگیری فعال زنان در عرصه تولید و رشد اقتصادی آنان میسر میکند بیش از ۳ میلیون بیوه زنان ناشی از جنگ خانمانسوز تأمین کننده ضروریتها و متکفل مصارف زنده گی فامیل خویش میباشند.
خوشترین هدیه یی که رژیم موجود افغانستان تحت حمایت منادیان جهانی دموکراسی، به مادران و خواهران خود پیشکش کرده است تسجیل اسارت و نابرابری شان با مرد در همه قوانین نافذ کشور است. به مادران، خواهران و دختران خود اگر سخاوتی کرده و آزادی هم داده است دو راه را در برابر شان قرار داده است. یا باید به عنوان برده جنسی و شریک بالعفل مافیای مواد مخدر و قاچاق اسلحه مطرح باشند و یا دست به گدایی و تسلیمی به شرایط رقتبار بی عدالتی بزند و در برابر هیولای گرسنه گی فرزندان شان، تن به خود فروشی بدهند. کدام زن و به اصطلاح نماینده زن افغان در پارلمان کشور صدای اعتراض خود را در برابر این واقعیت تلخ بلند کرد که چرا و کدام عوامل باعث شده تا ۵۰ هزار زن افغان برای فرار از فقر جانگداز آمادگی خود را برای خودکشی و خود سوزی اعلام کنند علم کردن چند زن محدود و همنظر با ارتجاع مذهبی در ساختار رژیم کنونی، فقط به صحنه تیاتر میماند که نی هنرپیشه به نقش خویش باور دارد و نی بیننده به محتوای این تیاتر پی برده میتواند.
تماشای، وحشت زا و یک واقعه دلخراش در دو صحنه چنان تکان دهنده که انسان را خیلی متاثر و حتی وضع بیننده به تخیل یک انسان نمی گنجد که در قرن بیست و یک چنان یک عمل جنایت آمیز در دور ترین و منزوی ترین منطقه جهان به وقوع بپیوندد. اهالی بی خرد منطقه نیز که بنا به فتوای کور کورانه یک ملای بی سواد که خودرا پیرو "طالب" میداند و روش مذهب خشونت طلب وهابی را تعقیب میکند این عمل را انجام دادند در این جنایت شریک بوده، با تاسف عمیق در این جمعیت حتی یک شخص هم پیدا نشد که فتوای ملای بی دانش و بی معرفت که بدون "محکمه" که مخالف "قانون جزای مملکت" و مغایر شئونات مذهبی و فرهنگی کشور است مردم را از این رسوم ناپسند بر حذر دارد.
گرچه در بعضی از ویب سایت های افغانی مشاهده این ویدیو، در پایان عمل سنگسار یک مرد بی خرد به زن جوان که از شدت درد زخم های سنگسار بخود میپیچید نزدیک شده و با تفنگ دست داشته در سر و صورت این زن دو فیر نمود و به زنده گی اش خاتمه داد به تعقیب آن جوانی را که مشت های آن بسته بود نیز در همان محل مانند صدیقه جوان سنگسار نمودند نشر شد ولی طوری که شاید و باید از جانب اهل قلم و اندیشه باز تاب گسترده داده میشد نشد که قابل تاثر است. موسسات حقوق بشر افغانستان و گروپ جنایت مقابل بشر در مورد این واقعه حیرت انگیز و گیچ کننده به "مقامات دولتی" افغانستان چه پروتست قانونی شده است؟
داکتر راضیه هوتکی
توجه!
کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است
کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد
Copyright©2006Esalat