کودک تنها در شفاخانه

سه شنبه‏، ۲۵‏ مارچ‏ ۲۰۱۴

نذیر ظفــــــر

کودک تنها در شفاخانه

به هــــوش آمد و چشم خود باز کرد

ز درد تـــــــن اش ناله آغـــــاز کرد

صدا کرد با گـــــــــــریه ی زار زار

به داکـتر بگفت: مــــــــادرم را بیار

سـرم درد دارد چی شد مـــــــــادرم؟

بگویـــــید بیـــــــــــاید دمی در برم

تقاضــــــای دیدار مـــــــــــادر نمود

شفاخـــــــــــانه را موج محشر نمود

به هـــــــر سوطبیبِ به چشمش پدید

ولی روی زیبــــــــای مــــــادر ندید

نمیداند این طــــــــفل معصوم پــاک

که شد کشته مــام اش ز دست سفاک

نمیداند این کـــــــــــودکِ خوش بیان

ز کـفر و جنایاتی از طــــــــــــالبان

کنون مـــــــــادرش در بهشت برین

ولی غصه دارد به این نـــــــــازنین

که تنها و بی مـــــــــــادر و بی پدر

چگونه کنـــــــــد زنده گی این پسر؟

جنایات تــــــــــاریخ این مرز و بوم

نه در چین بــــــاشد نه در شهر روم

دلی بی غم از غــــــــم چه دارد خبر

نسوزد کسی کــــــی بــــــــداند شرر

به ارگ خانه کرده دد و دزد هـــــــا

چپـــــــــاولگران نـــــــوکر مزد ها

نه انصاف دارند نه راه خـــــــــــــدا

فقـــــــط چـــــــــــور دارند بی انتها

شده جمعی نــــــــــادان و هم بیسواد

بکار وطـــن آمـــــــــر و هم ستــــاد

وطن جوی خون است از دست شان

همه در جنون است از دست شــــان

نذیر ظفر، ۲۴ مارچ ۲۰۱۴

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد