لنین، نامی جاودانه

پنجشنبه، ۲۳ جنوری ۲۰۱۴

لنین، نامی جاودانه

بمناسبت نودمین سال درگذشت ولادیمیر ایلیچ لنین (١۸٧٠ـ١۹٢٤)

ا. م. شیری

جنوری- ژانویه ۲۰۱۴

لنین در مراسم پنجاهمین سال تولد خود که کمونیستهای مسکو با حضور ماکسیم گورکی، آ. و. لوناچارسکی، م. س. اولمینسکی و دیگران برگزار کرده بودند، طی یک سخنرانی کوتاه، دوراندیشانه و هشدار دهنده یادآور شد که چگونه در آغاز قرن بیستم، موج سوسیال– دموکراسی اروپا آرمانهای انقلابی را با «طوفان اسلاوها» پیوند می داد. وی ضمن ارزیابی پیروزی بزرگ انقلابیون روس، نگرانی جدی خود را نیز ابراز چنین داشت:

«. . . حزب ما اکنون می تواند به اوضاع نا بسامانی دچار شود، درست مثل کسی که دچار خودپسندی می شود . . . واضح است که شکست و ناکامی احزاب سیاسی، همیشه پیامدهای ناگواری در پی خواهد داشت . . . بدین جهت، این خطر را . . . بویژه هر بلشویکی به تنهائی و همه بلشویکها بعنوان یک حزب سیاسی، باید در نظرداشته باشند . . . برای اینکه ما تحت هیچ شرایطی نباید حزب خود را به وضعیت یک حزب متکبر و یا وازده گرفتار کنیم.

با درگذشت زود هنگام لنین، این انقلابی، متفکر و دانشمند مارکسیست، دشمنان و مخالفان انقلاب اجتماعی، بویژه تروتسکی و همپیمانانش چه در مقیاس داخلی و چه در مقیاس جهانی نفس راحت کشیده و عزم خود را برای برانداختن انقلاب جزم کردند. در چنین شرایطی، اگر یوسف استالین، شاگرد و پیرو صادق لنین نبود، بی تردید انقلاب اکتبر در همان نطفه خفه می شد و در نتیجه، نه سازندگی های اعجاز انگیز، کشفیات، اختراعات متعدد سالهای۳۰ اتفاق می افتاد، نه اتحاد شوروی بمثابه یک قدرت سیاسی، اقتصادی، نظامی، علمی، هنری و فرهنگی جهانی امکان ظهور می یافت.

یاد و نامش جاودان، مشعل برافروخته اش فروزانتر باد!

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد