لطف پسر

یکشنبه، ۳۰ اکتوبر ۲۰۱۱

مولانا عبدالکبیر فرخاری

لطف پسر

پـیر از پدربه سایه ی لطف پسر شود                     لبـریـز جـــام بـار دگـرازشکـر شـود
از بی هنــرهـوای بلندی طــمع مــدار                    از کـاسه یــز سفال صدا کی بدر شـود
این زورق شکسته خدامیرود به موج                     در ورطه ناخــدای چرا بی هـنر شـود
نیسان زآب سینه دهدقطره یی به بحر                    بـاشد صدف کــه مادرطـفل گهـر شـود
در چشمه ی سراب فریبنده این زمان                    آب ازکجاست تا که لب خشک تر شود
بایــد زدود ظلمـت شب از محیـط تار                   راه امــید درهـمـه جـاه مــهـرور شـود
دارد فسـاد در دل شـب دزد با چـراغ                   پختی تو فـکرخام وطن بی خـطر شود
افتــد به زیـر، سقـف نـگارین آســمان                  آهـی اگــر ز سـینه ی مظـلوم بــر شـود
پـیرایه ده به بزم فلـک میشـود کــسی                   خــدمت گــذار مــردم اهــل بصـر شـود
بشکسته به دو دست کسان از ره ستم                   در خون مردمان جهان غوطه ور شود
زن بگسلد طلسم زبونی زپای خویش                   خـورشــید ره هــدایت سیما سمـر شود
ازمزد کارخویش بری سود بی زیان                   این کیسه های خالی پرازسیم و زرشود

(فرخاری) نیست حاجت غماز در چمن
بوی هرطرف ز بستر گل منتشر شود

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد