میهن زیبایم

سه شنبه، ۹ مارچ ۲۰۱۰

امین الله مفکر امینی

میهن زیبایم

     مرا وصفی است ازمیهن زیبا، مُلک قدیمی خراسانم

                         روان رزمنده گان حق برباطل شاد، درشروع بیانم

     این سرود زنده میدارد یاد میهن زیبا نیا کا نم

                          که بوی نسیمش آ ید هنوزم برمشام، زیاد بها رانم

     بنازم بوم وبری این میهنی خراسانی، مُلک اجداد م

                          که مهرش همیش بدل دارم وبتاروپود و استخوا نم

     که او را بوده است نام ونشا نی ز عظمت جاه وجلال

                          میهن بزیب بود زجامی ومولانای پُرنام و نشا نم

     هریکی را زیبنده است که افغا نیست یا خرا سا نی

                           بافتخار این دوباشد خوش سخن هایی از نیا کا نم

     ورا فردوسی طوسی بوده است ثنا گوی بر بوم وبرش

                           به شهنامه زهر بابش شیرین گفتنی هاست میدانم

     زرستم وسهرابش نبود پُر نام ونشان به هیچ مرزی

                           کز حضورشان بمیدان لرزه افتاد بپا ی دشمنا نم

    به بلخ وبخدی اش از جانباختگان عشق باشد نشا نی

                                 رابعه جاوید باشد دراین مثال ازبلخ بخوبانم

    زنان قهرمانش ضد استبداد بوده اند اندر خروش

                           نه تنها دُخت غزنه، هزارانی دگراز وطن میدانم

    زمحمود ولشکرکشی هایش گفتنی هاست بتاریخ وطن

                    سومنات ریخت زدل لعل وگهر زهیبت محمود سلطانم

    احمد شاه ومیرویس وخوشحال، دلاورمردانی وطن

                      بودند هریک مایه فخروعلم ودانش هم باین گلستا نم

    هزاران نغمه پردازان خوش سرودی بوصفش در بیان

                     بیهقی وروده کی ودقیقی وصد های دگرچون وچنانم

    زبلخ و نیمروزش چه گویم که بود درآ ن مهد قدیم

                             پایگاه فرمانروایان وسلاطین ومظهر عا لمانم

   راه ابریشم عبور گاهی قافله سا لارانی داد و ستد

                             یونان وباخترزمین را پیوند بوده بتاریخ جهانم

    هرات باستانی اش نشان دارد بدل زفضل علم وهنر

                             چوبهزاد هنرمندی پرآ وازه داشت آن مکا نم

    زکابل چه گویم که بود مهد علم وکمال وشیرمردان

                         بوصفش کوتاهی میدارد قلم دراین مختصر بیانم

    بالاحصارش بدل دارد یاد زدلاورانی روز گارم

                           داده انگلیس کشته هابرین میهن ودشت وداما نم

    بوصف مهرویانش گفتنی هاست زهرخردمند وادیب

                      بیان این خوبایی ها کرده هم، صایب ازمُلک ایرانم

    بخرابات شورومستی ها بود وخوش نغمه پردازا ن

                         یکی بود بابای موسیقی مشهور بخرابات ویرا نم

    زهربابی علم وهنر بود بهر کنجی خراسان زمینم

                         که ناید زجملگی مثالی درین مختصرکلام وزبانم

    ولی افسوس که تاریخ نیاکان رقم خورد برنگ دگر

                       نام ونشان پرشکوهش زیروزبرشد ازدست دونانم

    بدامان قشنگ مهد خراسانی با علم وفرهنگ وهنر

                      رنگا رنگ دشمنان جایگزین گشت ،کزدیده گریانم

    برادر با برادر درهم اوفتاد، تشنه بخون یکد گر

                     تاجک وپشتون وهزاره واوزبک، گهی هم این وآنم

    خانه جنگیها وویرانی ، قتل و آتش سوزی شد پدید

                          اشک ماتم ها بلند شد زهر قوم وقبیل بر آسمانم

    رهی مقصود گم وهمه بسته طوماری بدامان یکدگر

                    برتری قوم ونژاد ومذهب وسیاست، رهگیر جوانانم

    بیا هموطن! بکوشیم باحیای ای خطه ای شیرمردان

                    بوحدت زنده سازیم سازوبرگ رفته ای مُلک نیاکانم

    مفکر بآخر کلامش گوید بر شما رسالتمندان وطن

                      بحریت این مُلک آزاده گان کوشید زدست دشمنانم

سروده شده در برج عقرب ۱۳۸۸

توجه!

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد