ملت ها روی فرهنگ خود زندگی می کنند

ملت ها روی فرهنگ خود زندگی می کنند

صالحه (رشیدی)

مبنی بر اینکه فرهنگ، علم و دانش، ادب، معرفت و ترتیب آثار علمی و ادبی یک قوم باعث تمدن و فانوس راه بشریت بوده و انسانها اساس گذار تمدن و فرهنگ است. با فصاحت می توان حکم کرد که افغانستان از سده های بسیار دور مهد تمدن بوده و مردمان آن از سرشت (نهاد طبیعی (با فرهنگ آشنا و با فرهنگ زاده شده اند ولی نسبت عوامل مختلف بعضاً به فطرت فرهنگ یعنی باستی و باز مانده گی مواجه شده اند و یکی از واقعیت های انکار نا پذیر این است که ملت ها روی فرهنگ خود زندگی میکنند یعنی زندگی خود را روی فرهنگ استوار میسازند و بسیاری از دانشمندان به این عقیده اند که فرهنگ روبنای زندگی است و تمدن کشور های مترقی با نهاد های فرهنگی بوجود آمده است و به وسیلهء همین نهاد به تکمیل تمدن خود پرداخته اند و با هنر پیش رفته اند.

امروز می بینیم که در بسا ولایات کشور ما مراکز فرهنگی و کتابخانه ها غیر فعال اند همچنین هنرمندان و فرهنگیان که سرمایه کشور ما را تشکیل میدهند به کارهای غیر از هنر که برایشان نان آور باشد مشغول کار اند ولی فرهنگیان عزیزما رسالت دارند تا در هر گوشه و کنار کشور و بیرون از کشور حتی کوچکترین نهاد های فرهنگی را تشکیل دهند و برای باز تاب جلوه های راستین و واقعیت های فرهنگی بدون تلاش پیگیر و مداوم راهی به جای نمیرسد.

بنیاد و اساس ساختاری کشور ما صدمه و ضربه بسیار شدید دیده که امروز ما با پرابلم های عجیبی دامنگیر هستیم از یک سو فرهنگ و کلتور ما به راه های مختلف سیر کرده و از جانب دیگر زبان ما در هجوم زبان بیگانه ها قرار گرفته است و آهسته آهسته به عوض تحفظ و تقویه رو به تضعییف است.

بزرگترین فرهنگ و تمدن یک ملت زبان آن ملت است، پراگنده و متزلزل شدن زبان مردم آغازی است برای از بین رفتن فرهنگ شان هر چند آن مردم و سرزمین های شان بسیار کهن و پُربار باشد که با تأسف این مرض مزمن دامنگیر زبان دری و پشتو شده هجوم کلمات بیگانه روز تا روز هر دو زبان را در محاصره قرار داده و ورود این کلمات نه تنها در ساختار نوشتاری، بلکه گفتار ما را نیز دگرگون و نا هنجار ساخته حتی هدف نوشتن و گفتن مارا تغییر می دهد، اصطلاحات مروج که به زبان دری و پشتو نداریم ناگزیز آنرا بیاموزیم و نوشتن و گفتن آن نیز جایز است اما بعضی کلمات زیبای دری داریم که جای آنرا کلمات بیگانه پُر ساخته و روزانه مورد استعمال قرار می گیرد که نادرست و رنج دهنده است به گونهء مثال "ترینر"، "کاردیناتور"، "هلو"، "اسپیشل" و غیره که در دفاتر زیاد مروج شده در حالیکه کلمات زیبا وسادۀ در زبان دری داریم به معنی و مهفوم آن از سال ها قبل آشنا بوده شنونده و خواننده را نیز در ابهام قرار نمی دهد و زیبایی زبان های دری، پشتو، اوزبکی، ترکمنی، نورستانی، پشه یی، هزاره گی، بلوچی، و حتی زبان های مروج بومی در کشور باید حفظ و تقویه گردد. دانشمندان باید در توسعه و انکشاف زبان های مردمان ساکن کشور سعی بلیغ نمایند، در هر کشوری که باشیم زبان مادری مورد احترام است و تسلط بالای آن ناشی از فریظه های حتمی ماست و در اکثر فورمه ها از زبان اول یا از زبان مادری سوال می کنند.

۲۶ می ۲۰۰۹

شنبه، ۳۰ می ۲۰۰۹

توجه !