مرغان مهاجر

عـبدالوکیل کــوچــی

مرغان مهاجر

هر کجا که آتشی افروختند

کوچه و باغ و چمن را سوختند

مرغها از بسکه بیچاره شدند

بال بگشودند و آواره شدند

هر کجایی کوه و دشت و جنگلی

صید و صیاد است و هر دام و ددی

دشت و کوهها پر ز مار و اژدها

شاخ، خار آورده جایی برگها

نیست امکانِ نشستن بر طیور

بر دمیده در جهان گویا که صور

روز ها در رنج و زحمت تا غروب

نیست چشم انداز فردا های خوب

تا که صیاد است مکر جال و دام

روز روشن تیره تر گردد زشام

تا که باشد اژدها و دد منان

کی بو جان بشر اندر امان

خیز تا همدست یکدیگر شویم

گام اندر قله ی خیبر زنیم

عبدالوکیل کوچی

Tue, 17 Nov 2015 20:21:43

توجه:

کاپی و نقل مطالب از «اصالت» صرف با ذکر منبع و نام «اصالت» مجاز است

کلیه ی حقوق بر اساس قوانین کپی رایت محفوظ و متعلق به «اصالت» می باشد