مصاحبه با حزب دموکراتیک خلق افغانستان

(خیال اندیشی یک ژورنالیست)

به سایت وزین انترنتی «اصالت»

نوشتهء دکتور فرید طهماس

نی، همزمان با آن  تغییر کیفیی را احساس می کنم که در من در حال به میان آمدن است.

این تغییر، تغییر منفی است یا مثبت؟

مثبت.

ولی کمیت تان؟

کمیت برای یک حزب سیاسی مترقی مهم است، لیکن کیفیت مهمتر از آن.

گفتید، احزاب جدید، پاره های قلب شما اند؟

بلی.

لیکن کسانی از این احزاب که ارزش توده های قلب شما را دارند، عملاً با مخالفان عقیده یی تان پیوسته اند، حتا در انتخابات ریاست جمهوری نیز از آنان پشتیبانی کرده، به نفع آنان رای داده اند۰

بلی، این نوعی از بدبختی است که در همهء احزاب سیاسی وجود دارد۰ این گونه آدمها که به آرمانهای من وفا نه کردند، به کسانی که تازه به آنها رو آورده اند، چه گونه وفا خواهند کرد۰ کسانی که در دامان من پرورش سیاسی یافتند و سرانجام با مخالفان من پیوستند، با این کار خود خدمت بزرگی به من انجام داده اند، من از آنان سپاسگزارم!

چی، چی گفتید حزب عزیز، سپاسگزارید؟

بلی، سپاسگزارم، بخاطری که با این روش، نی تنها چهره های اصلی، ظرفیت و سطح واقعی دانش سیاسی خود را ثابت کردند، بل که مرا در مسیر تصفیه، تحول و تکامل نیز کمک کردند۰ خطرناک زمانی میبود که آنان در من می بودند، لیکن به کارهایی دست می زدند که در نتیجه، زیان معنوی به من وارد می گردید، چنانچه این گونه اعمال در زمان حکومت حفیظ الله امین بسیار صورت گرفت۰

گفتید حفیظ الله امین، او مگر عضو شما نه بود؟

بلی عضو من بود، اما چه کسی می تواند به بدنامی حزبی مبادرت ورزد که، عضویت آن را دارد. فراموش نه کنید که برای بدنام ساختن یک آغاز خوب و مثبت در جامعه، راه ها و طریقه های زیادی وجود دارد بطور مثال، در زمان حکومت حفیظ الله امین، دفاع مبالغه آمیز از انقلاب ثور در گفتار صورت میگرفت و در عمل، هزاران انسان، چی حزبی و چی غیرحزبی بدون محاکمه راهی زندانها، بخصوص زندان پل چرخی میشدند؛ بسیاری از آنان به قـتل رسیدند، در کشور فضای ترس و وحشت حاکم گردیده بود؛ همه این اعمال زشت، زمینه را برای بدنام سازی اهداف نیک و انسانی انقلاب ثور مساعد می ساخت و از نظر روانی، جامعه را بر ضد آن وا میداشت.

شما گفتید، از نظرروانی خواستند مردم را نسبت به انقلاب ثور بد بین سازند، چه فکر می کنید، «مرگ» یکی از محبوب ترین هنرمندان کشورما مرحوم احمد ظاهر در نخستین ماههای انقلاب، مگر نمی توانست یکنوع بدبینیی را نسبت به آغاز تغییرات، در ناخودآگاه مردم ایجاد نماید؟

این هم قابل تامل و اندیشه است، و نی تنها «مرگ» احمد ظاهر.

شما به جناحهای خلق و پرچم نیز تقسیم شده بودید۰

درست گفتید، اما اعضای بادانش، آگاه و اصولی من همیشه روی مسایل و موضوعات مهمتر و بالا تر از جناح، ملیت، زبان، غیره و غیره فکر می کردند و فکر می کنند؛ این مسایل و موضوعات ــ بهسازی زنده گی زحمتکشان، تامین صلح، ایجاد جامعهء عادلانهء اقتصادی و اجتماعی، ترقی و پیشرفت است۰

در مورد انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان چی نظر دارید؟

چیزی که عیان است، چه حاجت به بیان است! با این همه، به چند نکته یی از مناظرۀ تلویزیونی سه تن از نامزدان ریاست جمهوری اخیر ــ  آقایان احمد زی، بشردوست و کرزی که به گرداننده گی نمایندهء رادیوی آزادی صورت گرفت توجه کنید و خود قضاوت نمایید که در افغانستان چه میگذرد:

۱ ــ  آقای اشرف غنی احمدزی: «امروز دلالان قومی جای رهبران سیاسی را گرفته اند . . .»؛ «ده ملیارد دالر برای پولیس به مصرف رسیده است، اما پولیس تا کنون یک پولیس بیکاره است . . .»؛ «آیا قانون همین است که قاچاقبرانی که به حبس محکوم شده اند، مورد عفو قرار گیرند؟ . . .»؛ «ما تحمل این را نداریم که بر یک دختر هفت سالهء ما تجاوز جنسی صورت گیرد . . .»؛ «امروز داخل شدن در دولت برای یک فرد جوان و با استعداد، از صد سد رستم گذشتن است . . .»؛ «همهء مردم ما عدالت می خواهند . . .»؛ «نن له بده مرغه مونږ د ملی حاکمیت خاوند نه یو . . .»؛

۲ ــ  آقای رمضان بشردوست : «من به چشم خود دیدم که مردم در غار زنده گی می کنند . . .»؛ «سی فیصد هموطنان پنجشیر ما نان جو میخورند . . .»؛ «یکی سی هزار دالر معاش می گیرد، یکی پنجصد افغانی . . .»؛ «امروز در هر دهی که نگاه کنیم، فاجعه است، فاجعه . . .»؛ «در افغانستان اقتصاد بازار آزار حاکم است، نه اقتصاد بازار آزاد . . .»؛ «وقتی که ۱۸۰ دالر درامد سالانهء یکنفر بود، در کشور ۸۰ تن مواد مخدر تولید میشد، امروز اگر درامد سالیانه ۴۹۵ دالر است، ۸۰۰۰ تن مواد مخدر تولید می شود . . . »؛ «امروز در کشور هزاران افغان گرسنه و بیکار اند، در جای آنها کی کارمیکند؟ داکتران ایرانی، انجنیران آمریکایی، بادیگاردهای فیلیپینی . . .»؛ «هر روز هلیکوپتر های ما شهیدان را می آورند . . .»؛ «ما می بینیم که وضع در افغانستان روز تا روز بدتر شده میرود . . .»؛ «ما باید رییس جمهوریی داشته باشیم که حلقهء غلامی هیچ کشوری را نداشته باشد . . .»

۳ــ  آقای حامد کرزی: «ما از موجودیت نیروهای خارجی در خاک خود خوش هستیم، ولی ما باید صاحب خانه باشیم و اینها مهمان ما . . .»

حضور قوای نظامی اتحاد شوروی در افغانستان یک کار درست بود؟

این را از مجاهدین و ناتو بپرسید!

آیا پایان حاکمیت شما در افغانستان، یک ضرورت تاریخی بود؟

پایان هر چیزــ آغاز چیز دیگری است، ببینید، اینکه هدف اساسی من دفاع از زنده گی انسان زحمتکش و ایجاد یک جامعهء پیشرفته و عادلانه است، نمی توان انکار کرد۰ مخالفان من نیز این نکته را به خوبی میدانند، لیکن جریانات بالنده و پیشرونده تاریخی، بخاطر اینکه بتوانند راهشان را به جلو بگشایند، گاهی به عقب نشینی نیز ضرورت دارند و در نتیجهء عقب نشینی، طبیعی است که خلای قدرت ایجاد میگردد و این خلا باید پر شود. طبعاً نیروهای مخالف، خلای قدرت را پر میکنند و عمل می نمایند، همینجاست که دو شیوۀ عمل و دو طرز تفکر ماهیتاً از هم متفاوت، در مقایسه و قضاوت مردم و تاریخ قرار میگیرد؛ همه چیز دچار تزلزل و تغییر میشود؛ هرچی، هرچه هست و هر کی هرکسیست، بهتر و روشنتر خود نمایی می کند، احزاب نیز از این اصل مستثنا بوده نمیتوانند. فقط با گذشت زمان است که تفاوت میان حق و باطل، خوب و خراب روشن شده میرود. برای درک حوادث مهم و بزرگ تاریخی، گذشت زمان ضرورت است. مگر نه شنیده اید که گفته اند چیزهای بزرگ را در فاصله میتوان دید۰

یکی ــ سرمایه داران و ثروتمندانی هستند که نبض اقتصادی را در دست گرفته و از نظر کمیت، بسیار معدود اند و دیگر، مردم عامه است که بسیاری از آنان حتا زیر خط فقر زنده گی می کنند۰ در نتیجهء همین سیستم غیرعادلانهء اقتصادی است که مردمان زحمتکش آن کشور به اقتصاد و فرهنگ سوسیالیستی، بیشتر از پیش متمایل گردیده اند.

پایان

سه شنبه، ۸ سپتمبر ۲۰۰۹