سه شنبه، ۱۸ اکتوبر ۲۰۱۱
عبدالناصر نورزاد
به دنبال حضور امریکا در افغانستان بعداز حوادث تروریستی نیویارک و پنتاگون، پاکستان بعنوان عمده ترین عامل نا آرامی ها در افغانستان شمرده میشود. مشکلات مرزی از یکسو و ناکامی های پاکستان در قدرت نگهداشتن نظام توتالیتر "طالبانی" در گذشته از سوی دیگر، بیش از همه پاکستان را واداشته است تا تمام تلاش های خودرا به نا آرام نگهداشتن افغانستان و نشان دادن "طالبان" بمثابه یک قدرت در معضلات افغانستان متمرکز بسازد. که بدون شک موجودیت پاکستان در منطقه درد سر های زیادی را برای افغانستان در آینده به دنبال خواهد داشت.
امریکا یی ها با مفکوره ساده اندیشانه شان همیشه به سخنان فریبنده پاکستانی ها اعتماد کرده و سیاستهای مکارانه پاکستان را بمثابه حقیقت این مبارزه قبول کرده اند. "طالبان" که تا دیروز مانند شکست خورده ها با ناتوانی به جنگ های نا منظم دست میزدند امروز قادر هستند تا با جنگ افزار های پیشرفته به دسته جات منظم تقسیم شده و به جنگ های کلاسیک و جبهه یی و تصرف مناطق بپردازند که این خود بر دخالت پاکستان در امر بسیج دوباره طالبانیزم در افغانستان دلالت میکند. پاکستان در فکر دوباره بقدرت رساندن طالبان در افغانستان است تابتواند در برابر هندوستان و دیگر حریفان منطقی ای خود خیال راحت داشته باشد. سیاستمداران پاکستانی در نهایت خواستاربوجود آوردن یک حکومت مطیع و فرمان شنو خود در افغانستان هستند تا بعد از خروج نیروهای امریکایی از افغانستان از بمیان امدن یک نظام طرفدار هندوستان جلوگیری کرده باشند.
به باور اگاهان، برنامه های دولت پاکستان در بسیج "طالبان" این حقیقت را هویدا میسازد که نمیتوان از این به بعد برضد "طالبان" وارد یک جنگ تمام عیار شد زیرا این گروه ها در بیست سال گذشته از حمایت فوق العاده دولت پاکستان بخصوص آی اس آی بر خوردار بوده اند. به باور سیاسیون امریکایی هرگونه مناقشه و مشاجره بین دولتمردان پاکستانی و افغان مانع تحقق استراتیژی های امریکا در منطقه خواهد شد.
پاکستان همواره از "طالبان" حمایت کرده تا از آنان بعنوان یک حربه بر ضد دولت و مردم افغانستان استفاده کرده باشد زیرا افزایش خشونت ها در منطقه، با عث افزایش کمک های امریکا به پاکستان شده و غرب را بیشتر نیازمند پاکستان میسازد.
بعد از سردی مناسبات اسلام آباد و واشنگتن در پی حمله "گروه حقانی" بر سفارتخانه امریکا در کابل و متهم شدن سازمان استخباراتی پاکستان بر دست داشتن در طرح این حمله، مقامات امریکایی با شدید ترین لحن خواستار قطع هرنوع ارتباط پاکستان با گروه های افراطی بخصوص "شبکه حقانی" شدند، که واکنش های را از جانب دولت پاکستان در قبال داشت. که در پی این قضیه کمک های ایالات متحده امریکا برای پاکستان در برخی عرصه ها به حالت تعلیق در امده و از مجموع کمک های دوبلیون دالری امریکا برای پاکستان که عمدتا در بخشهای نظامی به مصرف میرسد پاکستان ۸۰۰ میلون آنرا بعد از واکنش های تند خود در برابر امریکایی ها از دست خواهند داد.
مقامات پاکستانی همواره اتهامات یاد شده را رد کرده و خودرا متحد نزدیک امریکا در امر مبارزه با هراس افگنی معرفی میکنند. به اساس یک نظر سنجی وزارت خارجه امریکا که در باره فعالیت های تروریستی در جهان منتشر شده است، ایالت سرحد پاکستان بعنوان مستحکم ترین سنگر برای نیروهای "القاعده" و اجرای حملات تروریستی شناخته شده است. که تمام فعالیت های تروریستی "القاعده" برای پیاده سازی در جهان بویژه افغانستان از همین منطقه رهبری میشود. به همین علت بوده که در این اواخر بیشتر حملات طیاره بدون سرنشین امریکایی به این منطقه متمرکز بوده است.
ایالت سرحد پاکستان به عنوان عمده ترین محل هراس افگنی و مرکز خشونت های سیاسی محسوب میشود که نظامیان پاکستانی برای راه اندازی عملیات ها در این ایالت از توان کافی بر ضد "تروریزم" برخوردار نیستند ویا هم نمیخواهند باشند. و همواره نقطه مورد توجه امریکایی ها در مبارزه بر ضد "تروریزم" محسوب شده است که واکنش های را از جانب مقامات پاکستانی در قبال داشته است.
پاکستان سیاست های خودرا مبنی بر وادار کردن قبل از وقت امریکایی ها بر ترک افغانستان، ایجاد یک حکومت وابسته در افغانستان، کسب کمک های بیشتر از امریکا، کوتاه کردن دست هندوستان از افغانستان، و وادار ساختن افغانستان به قبول خط مرزی دیورند دنبال میکند. "دولت افغانستان" باید برای رهایی از این معضله سیاست های شفاف و متداوم مشروط بر حفظ منافع ملی را در مقابل پاکستان در پیش گیرد و از هرنوع سیاست های مقطعی و وقفه ی در برابر آن اجتناب نماید زیرا تا اکنون اتخاذ سیاستهای مقطعی در برابر پاکستان شکننده گی نظام دیپلماسی افغانستان را به نمایش گذاشته است. و همچنان فشار امریکا میتواند به عنوان یک حربه سیاسی بر قطع مداخلات پاکستان در امور داخلی افغانستان موثریت داشته باشد. لذا "دولت افغانستان" باید بر متحدین غربی خود نیز اذعان نماید که یگانه راه رهایی از چنگال "تروریزم" در منطقه اعمال فشار بالای پاکستان به عنوان حامی "تروریزم بین المللی" میتواند مشکلات را حل نماید.
ستر سرحدات با پاکستان اگر چه کار آسانی نیست ولی میتواند تا حد قابل ملاحظه ای در کاهش بی ثباتی ها در افغانستان نقش مهم داشته باشد.
آنعده از "طالبان" که تا اکنون فریب سیاستهای های حیله گرانه ای پاکستان را خورده اند باید بدانند که جنگ دیگر بعنوان حربه مترود سیاسی، کار آیی و مورد استعمال ندارد و دیگر جنگ نمیتواند مشکلات بین الافغانی را حل نماید لذا "طالبان" از جنگ و خشونت دست کشیده و به روند صلح بپیوندند. تا باشد روزی شاهد یک افغانستان آرام و مرفه باشیم در غیران دنبال سیاستهای خشونت بار افغانستان را به پرتگاه برده و موجب مداخلات بیشتر بیگانه خواهد شد.
تاریخ ۱۱/۷/۱۳۹۰
# # #
(«اصالت» در قبال مطالب منتشره در دیدگاه ها هيچ مسووليتي ندارد و با احترام به آزادي بیان و دموکراسي نميخواهد سانسور نمايد و دست رد به سينه نويسنده گان بزند)
