نقش ادبيات در جامعه انسانی

}پژوهش  -زيميرو اسکاری{

)بخش نوزدهم)

تلویزیون

 

 امروز تلویزیون مثل خواهر یا برادر ما یکی از اعضای خاواده ما محسوب می‌شود. با این تفاوت که این عضو جدید برای همه خانواده‌ها یک جور است . این حالت تلویزیون ، باعث شده که ما هر روز بیشتر به این عضو جدید عادت می‌کنیم و دوست داریم تا برنامه های متنوع ‌تری از آن مشاهده کنیم .

تصورکنید کسانی‌که برنامه ‌های تلویزیون را می‌سازند باید برای آنکه این عضو جعبه مانند خانواده مان خاموش نماند و یک چیزی نشان بدهد ،‌ چه تلاشی بکنند .

هم تلاش برای روشن ماندن و هم برای آنکه بدانند این عضو در خانواده‌های‌مان چه بگوید و چه نگوید !

تلویزیون و کسانی که برنامه سازی می‌کردند ،‌ از ابتدای به وجود آمدن تلویزیون به این فکر می کردند تا چگونه حرفی را که می‌خواهند بزنند ،‌ بزنند ؟ و چطور می‌شود حرفهایی را که مردم کمتر ممکن است بپذیرند ،‌ به آنها قبولاند ؟

این تلاشها باعث شد تا برنامه سازان با معجزه این جعبه آشنا شدند و بیشتر و بیشتر سرمایه و هزینه صرف تولید ساختن برنامه‌‌های تلویزیونی و به وجود آوردن شبکه‌های تلویزیونی کردند به همین دلیل تلویزیون برای ما عضو جدانشدنی جمع‌های ما شده است.  

آنچه امروز برای ساختن برنامه در تلویزیون مهم است  :

1.    یافتن موضوع طرح برای برنامه تلویزیونی (چه موضوعی برای ساختن یک برنامه انتخاب کنم؟)

2.    تبدیل آن موضوع به یک برنامه تلویزیونی) موضوع را به شکل چه برنامه ای دربیاورم ؟(

3.    استفاده کردن از تجهیزات فنی جدید برای ساخت برنامه است (باید یاد بگیرم که از هر وسیله فنی چگونه استفاده کنم ؟ باید حواسم باشد چه وسایل جدیدی آمده‌ است و به چه کاری می‌آید؟)

 

اینکه چه موضوعی مناسب است بستگی دارد به وسیله‌ای که انتخاب می‌کنیم و بیننده‌ای که می‌ بیند.

محدودیت‌های موضوع :

1.    بعضی از برنامه ها نیاز دارند تا قبل از تولید مقدمات زیادی آماده شود . مثلا تحقیقات و پیدا کردن تصاویر کافی در این زمینه مانند برنامه‌ای برای تصادف و کشته شدن گربه‌ها به وسیله خودروها.

 

نوع تولید برنامه :

1.    برای بعضی برنامه‌ها باید مراحلی قبل از تولید انجام گیرد مانند تهیه مثالها ، مدلها ، گرافیک رایانه‌ای و غیره.

2.    بعضی برنامه‌ها نیاز به فضای وسیعی برای ضبط و تولید خوب دارند.

 

نکات مورد تاکید برنامه :

1.    بیننده را سرگرم می‌کند؟

2.    با دادن اطلاعات و ارائه راهنماییهای لازم آنان را آگاه می‌سازد؟

3.    آنها را برای خرید یا استفاده از وسیله خاصی تشویق می‌کند؟ ( مانند اعلانات تجارتي).

 

بیننده:

1.    آیا بینندگان به برنامه اعتماد دارند یا نیاز دارید با تبلیغ آنان را از برنامه آگاه سازید ؟

2.    آیا نام یا موضوع برنامه برایشان آشناست یا جدید و پیچیده است؟

3.    زبان برنامه برایشان مشکل نخواهد بود؟

 

موقعیت بیننده هنگام تماشای برنامه :

1.    فاصله آنها هنگام تماشای برنامه از گیرنده دور باید باشد یا نزدیک ؟ آیا جزئیات برنامه قابل شناسایی است؟

2.    آیا برنامه به تنهایی در منزل می‌بینند ؟ یا به طور گروهی مانند خوابگاه‌های دانشجویی؟

3.    آیا می‌توانند برنامه را چندبار تماشا کنند یا فقط یک بار این امکان برایشان است؟

 

زمان برنامه :

1.    آیا زمان برنامه برای گفتن مطالبتان کافی است ؟

2.    آیا برنامه بخشی از یک مجموعه است؟ یا بصورت مستقل پخش می‌شود؟

 

نمایش زنده و پخش شده :

1.    آیا برنامه پخش زنده است یا زنده ضبط شده یا تدوین شده ؟

2.    آیا برای اصلاح آن فرصت کافی دارید؟

 

شرایط تولید :

1.    آیا برنامه در استودیوی حرفه‌ای تلویزیون ضبط خواهد شد یا در محیط بیرون ؟

2.    آیا ضبط با یک دوربین است یا با چند دوربین ؟

3.    آیا کل برنامه را یک جا ضبط می‌شود یا در چند بخش؟.

 

دراینجا فهرستی کلی از مراحل مختلف یک تولید تلویزیونی بزرگ ارائه می‌شود که شامل مراحل مختلف است، پیدایش فکر و ایده اولیه تا مراحل پخش :

1.    فکر اولیه :

§        بررسی اینکه چگونه می‌توان برنامه را به شکل دلخواه گسترش داد و نشان داد.

§        مواد و مطالب برنامه را کجا می‌توان یافت ( مثلا یک نمایشنامه) کسب اطلاعاتی درمورد نحوه استفاده از آن مطالب ( حقوق اجرایی و تالیف و...(

§        مطالب ومواد برنامه کجا آماده استفاده می‌شود؟ انتخاب یک نویسنده و سفارش دادن مطلب.

§        ارزیابی هزینه‌هایی که برای اجرای برنامه مورد نیاز می‌شود . با در نظر گرفتن مجریان ،‌ بازیگران و شرکت کنندگان مناسب برای برنامه.

2.    پژوهش :

§        جمع‌آوری اطلاعات و آمار لازم.

3.    مراحل تکوین متن:

§        تهیه متن اولیه ( پیش‌نویس،‌خلاصه متن) . این تن عناوین فرعی برنامه و شیوه کلی جرای متن را ،‌ شاید با گفتگوها ،‌ گزارشها و تفسیرها ، اعلام برنامه و غیره مشخص می‌کند

4.    بررسی و ارزیابی :

§        متن اولیه جهت تنظیم ارتباطات و مرتب کردن موضوعها و صحنه‌ها ردیف اجرای برنامه) مدت احتمالی برنامه ، دکور یا محل تصویربرداری لازم ،‌مواد و مطالب کمکی لازم که از منابع تصویری دیگر بایدتامین شود .( فیلمها و نوارهای بایگانی وغیره.

5.    طراحی و برنامه ‌ریزی اولیه :

§        کارگردان عوامل اصلی تیم تولید را ملاقات می‌کند، دوربین ،‌ صدا ، دکور،... تا قالب پیشنهادی برنامه در نظر گرفته شده و برآورد شود.

§        طرح اولیه طراح، خطوی کلی آن، ‌نمونه‌های کشیده شده ،‌بررسی وارزیابی می‌گردد. در مورد فکرها و ایده‌های اولیه مربوط به تمهیدات و ترفندها و جلوه‌های تصویر (اعم از صحنه‌ای ، ‌نوری‌و ویدئو) تبادل نظر می‌شود .پرس وجو و کاوشهای مقدماتی درباره امکان تهیه کردن نیازهای برنامه (مثل سکوهای هیدرولیک،‌ ارتباطات ماهواره‌ای ،‌ مخزنهای آب (و هزینه آنها آغاز می‌ شود.

6.    متن نهایی :

§        احتمالا متن بازنگری شده تهیه می‌گردد و در مورد روش و نحوه تولید، ‌اطلاعات نهایی در متن گنجانده می‌شود.

§        انتخاب بازیگران و فهرست کردن نام شرکت کنندگان در این مرحله انجام می ‌گیرد.

7.    جلسات هماهنگی/ برنامه‌ریزیهای فنی تولید :

§        در اینجا پس از ادای توضیحات طراح صحنه و دکور درباره طرح صحنه پردازی و اعلام نظر کارگردان درباره تمامی برنامه (نما به نما)، کارشناسان نظریات خود را درباره آنچه دیده و شنیده‌اند بیان می‌کنند.

§        از زمان پایان متن نهایی و ارائه طرح موقت صحنه ‌پردازی) ،‌تیم تولید طراحی و ارزیابی عملیات فنی را آغاز می‌کند.
از جمله:

§        وضعیت و موقعیت بازیگران و مجریان و شرکت کنندگان د رصحنه بازی و حرکت ، یادآوری می‌شود.

§        تنظیم وسایل صدابرداری ، تعیین محل بومهای صدا.

§        شیوه و نحوه نورپردازی . آیا جلوه نوری خاصی لازم است؟

§        آیا جلوه‌های ویژه‌ای برای صحنه پردازی) مثل بارش باران ،‌برف و) یا ترفندهای خاص ویدئویی مورد نیاز است؟

§        آیا درباره طراحی و دوخت و انتخاب لباسها ، چهره پردازی مذاکرات لازم انجام شده ؟

§        آیا تبادل نظر درباره عنوانبندی و کارهای گرافیک موردبحث و بررسی بوده است؟

§        آیا گروه فنی (از نظر فنی) و گروه کارگردانی وتولید (از نظر زیبایی و کاربرد) با طرح وشکل نصب و دکور در استودیو به توافق رسیده‌اند؟

8. اقدامات کارشناسان برای عقد قراردادها و شروع رسمی کار:

§        به دنبال این هماهنگیها و پس از تایید مسئولان ، کارشناسان آغاز به استخدام با افراد لازم می‌کنند.

9.    متن برای تمرین آماده می‌شود:

§        تصویرنامه با تمام جزئیات اجرای برنامه و حرکات دوربینها آماده می‌شود،‌ترفندها و جلوه‌های مخصوص تصویری لازم تعیین می‌گردد.

§        در برنامه‌های نمایشی ،‌راهنماییهای بیشتری در مورد زمان ومکان اجرای صحنه داده می ‌شود (نور روز، عصر، اتاق نشیمن و ...(

§        برای سازمان دادن به روال عمومی تولید ،‌ تمرینات اولیه برای آشنایی گروه با برنامه انجام می‌گردد.

10.                     تمرینات ابتدایی در سالن تمرین:

§        به طور معمول ،‌تمرین بازیگران،‌ شرکت کنندگان در برنامه ،‌ خط گفتار،‌ حرکات صحنه و توافقهای اساسی برای برابری حرکات بازیگران با وسایل فنی ، در سالن تمرین و قبل از رفتن به استودیو انجام می‌گیرد.

11.                     تصویرنامه‌ای برای تمرین:

§        این نوشته ،‌متن کامل آماده شده‌ای است که با افزودن جزئیات اضافی به متن تمرینی ،‌به دست می‌آید.

§        این متن تمامی جزئیات فنی لازم را در بردارد.

12.                     بررسیها و ملاحظات فنی:

§        در جلسه تمرین نهایی قبل از ورود به استودیو ،‌کارشناسان و متخصصان فنی (تصویربرداران ، طراح ومجریان نور وصدا و ...) برای آشنا شده با حرکات مجریان و بازیگران و نحوه انجام آن حرکات ، کنترل و برطرف ساختن مشکلات عملی دکور و صحنه پردازی ،‌ در محل تمرین حضور پیدا می‌کنند.

13.                     آماده سازی استودیو:

§        صحنه پردازی وصحنه آرایی و نورپردازی برای صحنه ، مرتب کردن و چیدن اسباب و اثاثیه ،‌ آویزان کردن پرده‌ها ، قرار دادن وسایل تزیینی صحنه و لوازم خاص آن در سر جای خود ، پهن کردن فرشها و قالیچه‌ها و غیره ...

§        آماده سازی دوربینها و وسایل صدابرداری همراه با ملحقات آنها.

§        کنترل و بررسی دستگاههای ضبط و پخش ویدئو ، فیلم و اسلایدو...

14.                     تمرین با دوربین:

§        درحالیکه گروه تصویربرداران ، صدابرداران ، متصدیان برق ،‌گروه تدوین کنندگان دکور و صحنه و غیره در استودیو حضور دارند ،‌تمرین با دوربین انجام می‌گیرد و کارگردان از طریق نظام مدار بسته ارتباط داخلی یا بلندگوهای استودیو، راهنماییهای لازم را می‌کند.

§        مدیر صحنه بر کارگروهها در استودیو نظارت می‌کند.

15.                     مرحله ضبط:

§        برنامه ممکن است در بخشهای کوتاه ،‌یا به طور کامل در یک برداشت ،‌ضبط گردد.

16.                     مرحله تدوین تصاویر کپی شده:

§        کارگردانو تدوینگر تمامی نسخه نوار تدوین نشده برنامه ضبط شده را ، برای شناسایی نماهای مختلف آن نگاه می‌کنند. سپس با کمک گزارشات منشب صحنه ، کارگردان در مورد انتخاب نماهای مناسب و ردیف کردن نماها و آماده سازی انواع جلوه‌های لازم تصمیم می‌گیرد.

17.                     مرحله تدوین تصاویر اصلی :

§        بر اساس رمزهای تعیین شده ونسخه اولیه تدوین شده ،‌نماهای مختلف از یک نوار یا نوارهای مختلف به طور متوالی و مرتب شده ، روی نوار دستگاه ضبط ویدئو و با کیفیت بالا ،‌برای ارسال به واحد پخش ضبط و آماده می‌گردد.

§        هنگام تهیه این نسخه ،‌هر نوع اصلاح در تصویر ( از نظر رنگ) و صدا( از نظر ایجاد طنین لازم و ضروری ) صورت می‌گیرد.

§        دراین مرحله است که عناوین ، آثار صوتی ویژه ،‌موسیقی زمینه ،‌ تمهیدات و جلوه‌ها تصویری و غیره به نوار افزوده می‌شود.

18.                     بازبینی نهایی:

§        نوار کامل شده برنام کنترل شده و اگر بدون اشکال بود تایید می‌شود.

§        زمان پخش به توافق وتصویب می‌رسد.

§        نوار سیر مراحل پخش را آغاز می‌کند.

19.                     انتقال:

§        از نوار تولید شده یک یا دو نسخه کامل برای بایگانی و پخش تهیه می‌شود.

§        در برنامه‌های ساده‌تر ، این مراحل گوناگون تولید خلاصه‌تر یا حذف می‌گردد برای مثال در یک برنامه مصاحبه ساده مراحل 2،6،9،10،12،16 ضروری نیست.

 

برنامه هاي تلویزیونی

 

در تولید برخی برنامه‌های تلویزیونی ،‌ صحنه‌پردازی ، نورپردازی و تصویربرداری اساسیترین به عنوان کارگزاران پشتیبانی مطرح می‌شوند و نقش آنها کمرنگ است . اگر توازنی بین این گروهها برقرار شود ،‌ نتیجه بسیار عالی خواهد بود.

ارزش نهادن به روشهای اجرایی :

1.    برنامه‌های آموزشی(از هرنوع(: از آشپزی گرفته تا تعمیر خودرو،‌ ویژگیهای مشترکی دارند. دراین برنامه‌ها ،‌با دقت ،‌از نماهای نزدیک کنترل شده استفاده می‌شود . تمرکز ، روی نمایش جزئیات کار، ارتباط بین بخشها و قطعات مختلف و مقایسه میان تفاوتهای ظاهری سوژه است . آهسته‌تر کردن یا تندتر کردن حرکات برنامه ممکن است واضحتر شدن جریان کار شود.

2.    برنامه‌های سرگرم کننده : مثل برنامه‌های ورزشی یا اجرای کنسرتهای موسیقی توسط ارکسترهای بزرگ ، نیازمند فضاهای وسیع وبزرگ است و مشکلات و گرفتاریهای خاصی دارد . وقتی دراین برنامه‌ها از نماهای باز استفاده می‌کنید،‌در آن فضای باز و وسیع ،‌جزئیات جالب حرکات هریک از مجریان بازیکنان ،‌بازیگران ، نوازندگانو..) مسلما دیده نخواهدشد . حال اگر با نمای بسته کار کنید ، این بار رویدادهای مهم کلی را از دست خواهید داد. برش دادن تصویر اگر یک لحظه زودتر یا دیرتر از آغاز یک رویداد در صحنه بزرگ صورت پذیرد ،‌همه چیز را از دست می‌رود.

3.    برنامه‌های گفتگو: شامل مصاحبه‌ها ،‌بحثها وبسیاری از مسابقات. هرچند نماهایی که دراین برنامه‌ها گنجانیده می‌شوند،نسبتا ساکن و بی‌تحرکند ، اما واکنشهای بین شرکت‌کنندگان در برنامه و تصاویری که از عکس‌العمل آنان گرفته می‌شود ،‌ جذابیتهای تصویری خودجوش برنامه را جان می‌بخشد.

4.    برنامه‌های نمایشی که محدوده‌ای از سریالهای بسیار عادی و معمولی تا آثار برجسته نمایشی دنیا راشامل می‌شود و ضرورت بهره‌گیری از فنون پیچیده علم و دانش تلویزیون ،‌حرکات ظریف و خوب دوربین ،‌ تدوین،‌ نورپردازی و صدابرداری هنرمندانه را لازم دارد.

5.    برنامه‌های مرکب مثل اخبار و برنامه‌های موسوم به مجله‌ای : نیروی انسانی و تقریبا تمامی مواد و لوازم فنی استودیو را به خدمت می‌گیرد و باکمک و همراهی مفسران ، گزارشگران ، کارشناسان و با استفاده از بخشهایی از نوارهای ویدئویی ، فیلمها ، کارهای گرافیک ، اسلایدها و غیره ،‌برنامه ساخته می‌شود . تولید این نوع برنامه‌ها ، اغلب متکی به آمیختن و درهم پیوستن منابع و موقعیتهای مختلف است . اینجاست که کارگردان باید بیشتر از همیشه سرگرم دادن علامتهای دقیق ، زمانبندی حساب‌شده و حفظ و تداوم منطقی و درست برنامه باشد. در نتیجه قالب اجرای چنین برنامه‌هایی ، آسان و قابل فهم خواهد شد.

6.    برنامه‌های آرشیف: به طور معمول خلاصه‌ای از ارزیابی مربوط به یک موضوع را ارائه می‌دهند ؛ و معمولا با استفاده از مجموعه‌ای از گزیده نماهای برنامه‌های گذشته ساخته می‌شوند( مثل فیلمهای خبری ). این برنامه‌ها با بهره‌گیری از یک مجری یا مفسر خارج از قاب تصویر تکمیل می‌گردد.

7.    موضوعهای غیرقابل رویت: که در حقیقت میدان تلاش و تجربه برای کارگردان است . در واقع او باید برای بیان آنچه نمی‌تواند به صورت تصویری نشان دهد،‌ تصاویر جایگزین مناسبی پیدا کند که نه بسیار پیش پا افتاده و مبتذل باشد و نه بسیار ناآشنا و غریب ، ‌نه بسیار چشمگیرو جذاب و نه بسیار گنگ و نامفهوم باشند. در اغلب موارد ،‌کارگردان برای حل مشکل خود ، متوسل به نماهای کوتاه موجود در بایگانی یا تصاویری از طرحهای کلی می‌شود.

 

 

برنامه سازی تلویزیون

 

برای ساختن یک برنامه تلویزیونی تعداد آدمهای زیادی درگیر ساخت می‌شوند . این گروه را گروه تولید می ‌گویند .

 این گروه عبارتند از  :

1.    تهیه کننده : سازمان دهنده و سرپرست برنامه از ابتدا تا انتها .

2.    کارگردان : برنامه را تفسیر کرده ،و عملیات را هدایت و هماهنگ می‌کند .

3.    دستیار کارگردان : از سوی کارگردان مامور هدایت و راهنمایی گروه تولید است .

4.    دستیار تهیه کننده : در طول اجرا و ضبط کنترل می‌کند تا موارد مغایری با متن تصویب شده وجود نداشته باشد و از نظر برنامه زمان بندی هم اشتباهی صورت نگیرد.

5.    مدیر تدارکات :تهیه کننده و کارگردان را در زمینه هزینه‌ها وبودجه کمک می‌کند .

6.    مدیر صحنه : هدایت کننده بازیگران و مجریان بر اساس دستوراتی که از کارگردان دریافت می‌دارد.

7.    نویسنده تصویرنامه : متن برنامه را تهیه می‌کند .

8.    پژوهشگر: تحقیقات مربوط به موضوع را انجام می‌دهد .

9.    تنظیم کننده تصویرنامه و گفتار مربوط به آن : شکل نوشته را بررسی و تنظیم می‌کند .

10.                     افرادی که مقابل دوربین قرار می‌گیرند عبارتند از : بازیگران ،‌ مجریان ،نوازندگان ، خوانندگان ، اجراکنندگان حرکات موزون ، گویندگان ، مصاحبه شوندگان، مصاحبه گران ، گردانندگان صحنه ، گویندگان اخبار ، گزارشگران ، مهمانان برنامه و تماشاگران .

11.                     مدیر فنی ، ناظر فنی استودیو ، هماهنگ کننده فنی ، مدیر مهندسی ، مسئول فنی : این فرد وسایل فنی را سازماندهی ، سرپرستی و هماهنگ می‌کنند.

12.                     گروه متصدیان دوربین : تحت سرپرستی مسئول ارشد دوربین .

13.                     متصدیان دوربین : با دوربین‌های ویدیویی فیلمبرداری می‌کنند .

14.                     دستیار متصدی دوربین : مسئولان حرکت جرثقیلها و برای حرکت دادن پایه دوربین .

15.                     کارگردان فنی : با وسایل تولید ویدئو ، کار تغییر نماهاو تلفیق تصاویر و جایگزین شدن تصویری به جای تصویر دیگر.

16.                     مدیر نورپردازی یا طراح نور :طراحی و تنظیم و کنترل نور در صحنه تلویزیونی را انجام می‌دهد.

17.                     دستیار طراح نور طراح نور را همراهی می‌کند.

18.                     برقکار یا مسئول برق : تحت سرپرستی دستیار اول تصویربردار وسایلنورپردازی را نگهداری و مرتب می‌کند.

19.                     مسئول کنترول تصاویر: برای کنترل کیفیت تصاویر و همرنگی منابع نور.

20.                     صدابردار،‌مسوول صدابرداری، ناظر صدابرداری ، صداگذار و تلفیق کننده باندهای صدا : کیفیت صدا را کنترول می کند و به وسیله گروه صدا برداری همراهی می‌شود.

21.                     مسئول بوم : بوم صدا یا بازوی دستی میکروفون را حرکت می‌دهد .

22.                     دستیار صدابردار : مسئول مرتب کردن و نگهداری وسایل صداست .

23.                     مسئول طراحی و نوشتن حروف ، خطوط و عنوان بندی هنری برنامه . مسئول دستگاه مولد علائم و حروف ؛ هنرمندی که تصاویر گرافیک رایانه‌ای را خلق می‌کند.

24.                     طراح جلوه‌های ویژه ویدیویی.

25.                     طراح صحنه .

26.                     رسام طرحهای صحنه : طراح صحنه را در تهیه طرحهای صحنه و دکور کمک می‌کند .

27.                     سازندگان دکور : نجارها ، نقاشها وغیره که دکور صحنه رابر اساس خواست طراح آماده می‌کنند .

28.                     مسئول وسایل صحنه : تزیینات و وسایل صحنه و دکور را اجاره یا خریداری می‌کند .

29.                     تدوین‌کنندگان دکور :که دکور را با کمک گروه صحنه برپا می‌کنند.

30.                     متصدی وسایل صحنه : وسایل صحنه را آماده و در جای خود نصب می‌کنند

31.                     مسئول تزیین دکور صحنه : هنرمند نقاشی که زیباسازی دکور را انجام می‌دهند.

32.                     گروه صحنه :درطول پخش یا ضبط برنامه برای حرکت دادن دکوریا وسایل تلاش می‌کنند .

33.                     طراح چهره پردازی : برای برنامه‌های بزرگ طرح چهره‌پردازی را ارائه می‌ کند

34.                     چهره‌پردازان ) دستیار طراح( : بازیگران ومجریان را چهره‌پردازی می‌کنند

35.                     . آرایشگران : مسدولان آرایش موی بازیگران زن ومرد ، مجریان ،‌ گویندگان و...

36.                     طراح لباس : در تولید برنامه‌های بزرگ ، لباسهای مورد نیاز مجریان یا بازیگران و غیره را یا دستور دوخت می‌دهند و یا از انبار اجاره می‌کنند

37.                     مسئول جامه‌داری : لباسهای بازیگران و مجریان برنامه را تنظیم و مرتب می‌نماید

38.                     دستیار جامه‌دار: افراد را در پوشیدن و درآوردن لباسهای مخصوص صحنه یاری می‌دهد

39.                     طراح جلوه‌های ویژه : جلوه‌های ویژه فنی را ، مثل بارش باران وبرف و آتش‌سوزی و.. را طراحی و اجرا می‌کند.

40.                     مسئول ضبط نوار ویدیوئی :مسئول ضبط تصاویر و صداها روی نوار مغناطیسی ویدئو.

41.                     مسئول تدوین نوار ویدئو

42.                     متصدی دستگاه تله‌سینما : با دستگاهی کار می‌کند که تصویر و صدای فیلمهای مختلف را قابل ضبط روی نوار مغناطیسی ویدئو می‌سازد

43.                     کارهای پس‌تولید : تدوین نهایی ،‌تلفیق و ضبط صوتی و تصویری روی نوار اصلی ویدئو .آنچه ممکن است عجیب به نظر آید تعداد زیاد گروه تولید است ولی باید در نظر داشته باشیم ، سازمان‌ها و شبکه‌های تلویزیونی که از این تعداد افراد استفاده می‌کنند همه این کار را باید در صرفه‌جویی کامل انجام بدهند و می‌شود نتیجه گرفت که این تعداد کاملا برای تولید یک برنامه ضروری هستند ، و بدون بخشی از این افراد حتما قسمتی از کار ناقص انجام خواهد شد

اقتصاد و تلویزیون

تولید موثر تلویزیونی ضرورتا به معنی به کارگیری روشهای پیچیده و پرهزینه نیست . از سوی دیگر اقتصادی بودن نیز مفهوم ساده و بی‌پیرایه ،‌خشک و غیرقابل انعطاف سبک بودن نیست.

اقتصادی کارکردن یعنی طرز فکری که طبق آن می‌توان از امکانات،‌ از تصورات واندیشه‌های سازنده،‌از ابتکارات وخلاقیتها،‌بهره‌برداری موثر کرد.

اندیشه اقتصادی داشتن،‌ عبارت است از درک و دریافت این مطلب که ما در استودیو ،‌برای تولید یک برنامه تولیزیونی ،‌فقط به تامین آن چیزهایی نیازمندیم که چشم دوربین می‌خواهد آنها را ببیند. برای این کار باید برنامه‌ریزی دقیق باشد. یک طراح دکور کارآزموده،‌با ابتکار و خلاقیت ،‌تصورات زیبایی را خلق می‌کند.

ذهن وتفکرات انسانی بسیار پویا است. وقتی یک دوربین از جلو صحنه و از پشت یک شاخه درخت تصویر می‌گیرد،‌ بدون آنکه نیاز به طراحی و استفاده از درختان بسیاری داشته باشیم،‌احساس بودن در جنگل را به ما القا می‌کند. با داشتن اندیشه اقتصادی ،‌با قصد تاثیر گذاری برنامه سازی را آغاز می‌نماییم و با کمی تمهید و خلاقیت ، مقتصدانه‌ترین روش دستیابی به یک برنامه خوب راکشف کرده‌ایم.

بارها دیده‌ایم که "سکوت" هیجان هولناک و دهشتناکی را تداعی کرده و برعکس ،‌سرو صدای خیابان یا آواز پرنده‌ها در یک صحنه،‌ نشان از رضایت و آسایش کامل دارد. هیچ قاعده کلی و همگانی در این مورد وجود ندارد

 

صحنه پردازی اقتصادی

صحنه پردازی تصورات وتخیلات را برمی‌انگیزد ومتاثر می‌سازد . ممکن است صحنه پردازی بر فنون بسیار ساده‌ای استوار باشد. (مثلا استفاده از پرده استودیو یا سیکلو وتابش زمینه‌های نوری بر روی آن ،‌ یا حتی یک زمینه سیاه و اسباب و اثاثیه بسیار ساده درجلو صحنه) ممکن است از روشهای ساخت دکوربه صورت مقتصدانه برای صحنه پردازیم مطلوب بهره‌برداری کنیم ،‌یا با جلوه‌های ویژه تصویری، ‌نیاز صحنه پردازی را بر طرف سازیم  .برخی از مواقع یک جلوه نورپردازی فرعی یا کمکی  مثل تصویر سایه یک پنجره ،‌یک نور موضعی ،‌سایه ،‌برگهای یک درخت بتنهایی می‌تواند بیان کننده یک موقعیت یا محیط و فضای خاصی باشد؛ بویژه وقتی با صداهای زمینه مناسب حمایت و همراهی شود.

شرح تصویر:

1.    صرفه جویی موثر:  با حداقل وسایل صحنه ، نمایی خواهیم داشت که صحنه‌ای از یک دهکده رانشان می دهد؛ این صحنه با صدای پرندگان و باد تکمیل می‌شود.

2.    دکور ناتمام: فقط دکور بخشی از یک محیط معین برای تصویربرداری یک نما لازم است. بنابراین فقط آن بخش ساخته می‌شود.

3.    زمینه‌های نوری: زمینه‌های نوری روی پرده استودیو طراحی صحنه ارزان ، تزیین شده و قابل تغییر و تنظیم را فراهم می‌کند.

صرفه جویی اقتصادی از طریق پرداخت تصویری دوربین

پرداختهای تصویری دوربین امکان صرفه جویی را در زمان وهزینه برنامه فراهم می‌کند و نیاز به اسباب و وسایل صحنه را به حداقل کاهش می ‌دهد.

§        حرکت و بازی را طوری تنظیم کنید که طبق خواست دوربین انجام گیرد. برای مثال ،‌به جای آنکه دوربین با سرعت به جلو و داخل صحنه حرکت کند‌، ترتیبی داده شود تا بازیگر خود را از یک فضای باز به یک تصویر با نمای بسته  برساند. شاید در این حالت کار دوربین راحت‌تر باشد و در مسیر نمای دوربینهای دیگر قرار نگیرد.

§        د رتصویربرداری با کمک یک آینه ،‌ دوربین)) می‌تواند بسرعت از یک نمای"از بالا" )) سرخود را پایین بیاورد.(tilt down ) و درامتداد خط افق قرار گیرد( level shot) و نمای جدیدی را عرضه کند. دوربین این کار را بدون نیاز به جرثقیل ،‌یا وسیله کمکی دیگری انجام می‌دهد.

§        یک صحنه را از زوایای مختلف وبا یک دوربین تصویربرداری کنید . نتیجه کار ساختار تصویربردرای با روش چند دوربینه را در نظر مجسم می‌سازد.

 

تصاویر گرافیک و عنوانبندی :

§        عکس یا اسلاید از برج ایفل ،‌ همراه با صدای زمینه خیابان، موسیقی فرانسوی و دیوار آجری بسیار ساده استودیو،‌ تصوری از پاریس را در ذهن بیننده القا می‌کند.

§        تصویرهای بسیار بزرگ گرافیک ، بسیار گران تمام می‌شوند. بنابراین براساس امکانات ، از روشهای زیر استفاده کنید:

o      نمایش اسلاید از پشت بر روی پرده انتهایی استودیو پاسخ می‌دهد.

o      از روش کروماکی برای نمایش بخشهایی از یک اسلاید یا عکس در زمینه صحنه استفاده نمایید.

o      عنوانبندی، فی‌البداهه جالب و متفاوت به نظر می‌رسد . کار بسیار ساده‌ای است و درعین حال توجه بیننده را براحتی جلب می‌کند؛ مثلا نوشتن با گچ روی دیوار یا با انگشت روی شنهای نرم کنار دریا

   www.esalat.org