دولت محمد "جوشن"
پــیـــــر مـــن ای رهـــنـــــــورد رنــــجــها رنــجــهــایـــت داده بـــــــــر مــــا گــنجـهـا
گــنجـــهــایـــت مـــخـــــزن عــلـــم الـیقـین دفــتــر گــنجــیــنه حــــبـــل الــــمــتــیـــــن
ای مــــجـــاور بـــر در عــلــم و عــمـــــل مـکــتــب درس ات نــمی یـــابـــد خــلـــــل
گـــــرچـــه شـــد نــال زمــستـان قـــامـتـت لــشکـــرت عــقــلــست وایــمــان قــدرتـت
تـــا چـــراغـــت شـیـــد کــوهــستــان شـده چــارســـو از وی زمـیــــن رخـــشـان شده
پـــرتـــوش از کـــوه "واخــان" ســرکشـد "گـلگــت" و "آمــــو" بــه یـک چمبر کشد
مــعـــدن دیــــوان ز فـــریــادت بــمــــــرد وز انـــاالحـــق خـــصـم "بغـدادت" بمــرد
دوش خـــوانـــدم دفـــــتــر"عـطــار" را در کـــتـــابـــش بــستـــه ایـــن اشعــــار را
آن ولـــی الله چـــه زیــبـــا گــفــتـــه است دُربـــه اوصـــافــــت هــــویـدا سفـته اسـت
" مـــرو اگــــر چون دید میدان ســگـــان" " زان چـــو لـعــل اندر بدخشان شد نـهــان"
پـــیـر مــن ای درشبــســتـــان ســـیــــــاه گـــه ســتـــاره مــیشـــوی گــاهی چـو مــاه
ای مــبـــارز تــحـــــفــهء ام الــبـــــــــــلاد هــــــر کــلامــــت رهــنما بــر عــدل و داد
مـــشــرق آمـــوزد ز تـــو رزمــنــدگـــــی درس انــســــان دوســتـــی بــی بــنــــــدگی
بــی جــهــالـت مـمـلــکــت را ســاخــتـــن بـــر صـفـــــا و مـــــردمــی دلــبــاخـتـــــن
روح آزاد از تــعــصــــب داشـــــتـــــــــن بـــا خــــــدای خـــود تــقــــرب داشــتــــــن
داغ عــلــم حــق بــه پــیشــــــــــانــی زدن ضــــربـــه بـــر اعـمــال شــیطـــــانی زدن
بـــا درخــتــی دانـــشی بـــر کـردن اســت چـــرخ نــیلــوفــــر به زیــــر آوردن اســت
پــیــر مــن ای حــجــت مــستنــصــــــری جــاویـــدان ها رحــمت مـســتـــنــصـــــری
تــشــنگـــان را آب حـیـــوان مــیــــدهـــی بـــر مــحبان جــان و جـانــــان مـــــیــدهی
گه "ضیائی" گـاه "جیـحـون" پــــروری گه " نصیرالدین" چه موزون پــــــــروری
" خنجری" تا " صوفی" از بستــان تسـت گــوهـــــــران ازبــاغ کـوهستـان تــســـــت
مـــن کی ام ؟ ســرگشــته حـــــــیـران راه لالــــه افــتـــاده در شــــــام ســــــــــــــــیـاه
تـــیــره شــب هــا ابـــر خـــورشید منــنــد رهــزنـــان در بــــاغ امــیــــد مــنــــــنـــــد
تـــیشــه هــا بــر ریشه ء عشقـــــم زننــــد تــیــر هــا در بــیشــهء عـشقـــم زنــــــنــــد
انــدریـــن ظــلــمــت ســرا افــتـــــــاده ام چـــون ســـرود کـــــر بــلا افــــــــتـــاده ام
غــیــر تــو یــار دیــگـــر نــبــود مــــــرا یـــاوری از بــــوم و بــر نــبــود مـــــــــرا
مـشــت هــا از دشـمنــان خــورده تـــنـــم مــن هـــمــان عـهـدم که پنهان نشـــکـــــنـم
در مــیــان ایــن زمــستـــــــان بـــــــلا.... پــــرتـــو نــــور تـــو هــســتم رهــــنــــمــا
مــــن نــمی نــالــم ز تــیــــر دشــمـنــــان وای می نــالم از این خود کشــته گـــــــــان
طــعــنه جــغـــدان زبــونــــــم کــی کـــنـد وز صــف پــیــمــان بــرونـــــــــم کی کـنـد
لـیــک مـیســوزم از ایـن خـــود دشمنـــان مــی فــــروشـنــد آبــرو ازبـهــــــــــر نــان
غــارتــی آمــد زخــیــل نــــــاخـــلـــــــف هـمچــو گـاوان شــاد بر آب و عـلــــــــــف
زیـــن ذلــیــلان عظمت اجـــــداد رفــــت گـــوهـــر صــد رنج تـــو بر باد رفــــــــــت
دســـت اگـــر یــابــنـد چـراغــت میکشند عـــاشـقـــان در دو داغـــــت مـیــــکشــــنـــد
پـــای بــــوس مـــرکـب بــیگـــانه انــــــد یــار شــب گـــریــده ء دیــــوانه انـــــــــــــــد
جـهــل را بـــر بـــام عـــزت مـــی برنـــد عـلــم را بــرکــنـج عـــزلت می بــــرنـــــــــد
ناکســـــان را قـــــوت و یـــــاری دهـنـــد صـادقــــان را کـلــفــت و خـــواری دهــــنـــد
دشمنان را خنده بر لــب زیـــن عــمـــــل پــیــروانــت گــشــتــه حــیــران در مــحــــل
در تــنـــور ســـلـــطـــهء بــیـــداد گـر.... ســـــوخـــت آخـــر ای بــسا هم خشک و تـــر
پــیـــرمــن ای حــکــمــت آمــــوز جهان درد هـــا بــسیــــار رنــجـــــــم بــیــــکـــران
"نـــاصـــر خـــسرو" تـــوئی مــرد خدا مکــتــبــت تـــا وقـــت مـــــــرگــــم رهــنــما
جـوشـــن مـــردانگی در تــن مــراست
تیره شب را طـــرح بشکستن مـراست
اشکاشم،
اسد سال ۱۳۸۵- ۲۰۰۶
م
¯¯¯¯¯
توجه !
کاپی و نقل مطلب فوق صرف با ذکر نام و ادرس سایت «اصالت» مجاز است !
پنجشنبه، ۵ جون ۲۰۰۸